Graspop Metal Meeting 2016 - Rode duivels headliner

Boeretang, Dessel, 20 juni 2016

Black Sabbath en King Diamond hadden hun boeltje intussen gepakt. Het weekend was meer dan behoorlijk ingezet. Zaterdag was de dag van Nightwish en Volbeat. En van de Rode Duivels. Ook op Graspop. Vooral van de Rode Duivels zelfs.

Graspop Metal Meeting 2016 - Rode duivels headliner



Voetbal is maar bijzaak, maar het is wel de belangrijkste bijzaak ter wereld. Wanneer het nationale elftal een wedstrijd speelt op het Europese Kampioenschap, dan verdwijnt de muziek zelfs voor menig festivalganger eventjes helemaal naar de achtergrond. Ook op Graspop floepte iets voor de klok van drie uur een groot scherm aan vlak bij de ingang van het festivalterrein (wat toch een tamelijk ongelukkig gekozen plek bleek te zijn). Bosjes metalfans troepten samen om de wedstrijd tegen Ierland te volgen. Op de main stages waren Skillet en Killswitch Engage kinderen van de rekening.

Met het weer ging het intussen helemaal verkeerd. Rond de rust brak de hemel open. Toen Romelu Lukaku "de onzen" op voorsprong trapte, was de miserie meteen helemaal vergeten. België freewheelde verder naar de overwinning en wij richtten de aandacht terug op de hoofdzaak van het weekend. We trokken richting main 1 voor de thrashers van Testament. Met nummers als Over The Wall, The Preacher en Practice What You Preach legden Chuck Billy en zijn mannen de focus terug op de muziek. Afsluiten deden ze met The Formation Of Damnation.

Van Bay Area thrash naar Florida death metal is maar een kleine stap. In dit geval van main 1 naar de marquee. Daar kregen we Obituary. Na een instrumentaal Redneck Stomp vervoegde vocalist John Tardy zijn maats voor Century Of Lies. Ook hij bleek het voetbal te hebben gevolgd. De performance was scherp, maar door de vele onderbrekingen tussen nummers door bleek de vaart toch niet echt in het optreden te komen.

Bij hun vorig bezoek aan Graspop stonden de Zweedse satanisten van Ghost nog ergens vroeg in de namiddag gepland met een allesbehalve boeiende show. Een geweldig nieuw album en een piekfijne doortocht door de Gentse Vooruit later prijkten Papa Emeritus en zijn volgelingen al vroeg in de avond op main 2. En dat bleek, aan de opkomst te zien, meer dan terecht. Nieuwe nummers als Spirit, From The Pinnacle To The Pit en Cirice gingen er weer vlotjes in en met zijn bindteksten en introductie van afsluiter Monstrance Clock (een ode aan het vrouwelijke orgasme) kreeg PEIII de liefhebbers van de betere, schunnige humor ook mee. Wat een progressie hebben die anonieme Zweden geboekt.

Als je naam gescandeerd wordt als alternatieve groet onder metalheads, dan heb je iets bereikt. Alle respect dus voor Slayer, dat daarna op main 1 geprogrammeerd stond. Na een weloverwogen besluit trokken we toch richting metal dome voor Rival Sons. Een beetje een vreemde eend op een festival als Graspop. De Amerikanen zijn hier voornamelijk verzeild omdat ze het voorprogramma verzorgen van Black Sabbath. Toch weten de Amerikaanse rootsrockers ook het zwaarste festival van de lage landen in vervoering te brengen. Ze koppelen goede nummers aan veel présence; het grote enthousiasme doet de rest. Tegen Keep On Swinging rouwde er niemand in de dome nog om dat ze Slayer hadden moeten missen.

Toen we, direct na afloop, richting marquee trokken, kwamen de noten van L’enfant Sauvage ons al tegemoetgevlogen. Met Gojira stond daar de vaandeldrager van het hardere, Franse genre het beste van zichzelf te geven. En dat de band rond de broers Joe en Mario Duplantier wereldwijd aan populariteit wint, moge duidelijk zijn. De tent stond afgeladen vol. En dat tegelijk met headliner Nightwish. Van het de dag ervoor verschenen album ‘Magma’ kregen we overigens al Silvera en Stranded mee.

De weergoden lieten ons die dag volledig in de steek. Gelukkig stonden er geen headliners in fluo aangeduid op mijn schema. In plaats van Volbeat konden we immers ook Abbath gaan bekijken in de marquee. De voormalige frontman van Immortal kon dan wel op minder belangstelling rekenen dan zijn Franse voorgangers, maar zonder daarmee in te zitten, kleefde hij enkele Immortal-nummers aan nieuwer werk vanop de naamloze soloplaat. Opnieuw verschillende goede performances gezien, een Belgische overwinning en bovendien werd er goed weer voorspeld voor de laatste dag.

20 juni 2016
Nic De Schepper