Go March - Bewegen, bewegen

DE Studio, 21 december 2018

Go March - Bewegen, bewegen

Het was liefde op het eerst gezicht toen wij Go March voor het eerst aan het werk zagen op Absolutely Free Festival. En die liefde is blijven bestaan.

 

We hadden toen al beloofd dat we dit trio zouden blijven volgen. En wij proberen nu eenmaal van ons woord te zijn. Dus stonden we vol ongeduld af te wachten hoe het trio de nieuwe plaat - toepasselijk 'II' getiteld - zou voorstellen. Tegen een achtergrond van verticale TL-buizen stond het trio broederlijk naast elkaar opgesteld. Als om te zeggen dat de inbreng van elk lid binnen Go March even belangrijk is. Dat geldt dan misschien wel voor elke band, maar bij dit drietal zo mogelijk iets meer, gewoon al omdat ze slechts met zijn drieën zijn.

Met uitzondering van Leopolderson en Meristen passeerde de hele tweede plaat, maar starten werd wel gedaan met wat (tot op dit moment althans) wellicht het meest populaire nummer uit de catalogus is: Rise. Toetsenist Hans De Prins legde de fundamenten, waarop drummer Antoni Foscez, van wie de energie bijna opsteeg in wolkjes, en de immer ingetogen gitarist Philipp Weies dan verder bouwden.

Bark was het eerste, "nieuwe" (ook al een paar dagen circulerend op het net) nummer dat boven werd gehaald. Schitterend was hoe de drie heren elkaar in het oog hielden. Hier was geen plaats voor egotripperij. Het was het geheel dat voorop stond en dat ook met verve werd gebracht. Morris More - noteer de woordspeling: more is more - was nu eens plagend, dan weer jagend. Kalmar werd getypeerd door de bijna tribale drums en het nerveuze gitaarwerk.

Zelden voelden wij bij een instrumentale band het ontbreken van een stem/zanger(es) minder aan als een gemis. Hier waren het de instrumenten die elk om beurt mochten schitteren. Steeds weer werd er net op tijd van tempo gewisseld of werd er een brug gelaten om dan weer rechtsomkeer te maken. Het was vast ook geen toeval dat het enige bisnummer White Lodge eindigde met Hans De Prins, die zijn batterij toetsen liet uitdoven; net zoals het optreden begonnen was, waarmee de cirkel meteen rond werd gemaakt. Maar voordien was er nog de ingehouden kracht van Zabriskie en kregen we nog Downside Up met die heerlijke gitaarriff als basis.

Eén blik in de zaal sprak boekdelen: lijven werden in bochten gewrongen, ledematen gingen allerlei richtingen uit. Go March deed wat het moest doen: de fans in beweging brengen. En wat voor beweging.

22 december 2018
Patrick Van Gestel