Glen Hansard - Spelplezier!

Ancienne Belgique, 13 februari 2018

Al voor Glen Hansard aan een concert begint weet je dat het geweldig zal zijn. Dat heeft niets te maken met op voorhand gewonnen matchen, Hansard zorgt er gewoon voor dat hij elke match wint. Dat doet hij door lange concerten te spelen, door zich te omringen met een dozijn uitstekende muzikanten, door niet met een vaste setlist te spelen waardoor hij het spelen voor hemzelf ook spannend houdt en door gewoon te laten zien hoe muzikanten eruit zien die doodgraag op een podium staan. Spelplezier was het kernwoord. 

Glen Hansard - Spelplezier!

Het is dat spelplezier dat ervoor zorgt dat er elke avond wel iets – hoe klein ook – gebeurt dat op geen van de andere concertavonden voorkomt. Toen Hansard in 2016 in De Roma speelde was dat bijvoorbeeld vier (!) songs van Leonard Cohen coveren op één avond. In de Ancienne Belgique (AB) haalde hij voor de bisnummers drie bevriende Estse muzikanten het podium op – Karolina Kreintaal, Marieke Paberits en Eeva Talsi – die een ticket voor het concert van Hansard hadden gekocht, maar tot hun eigen verbazing die avond op het podium eindigden. Ze brachten een oud Ests volkslied en speelden enkele nummers met de band mee.

Dat extraatje maakte dat er op zijn hoogst veertien (!) muzikanten op het podium stonden (en we hebben het gevoel dat we er nog ergens eentje vergeten). Glen, de drie Estse dames, drie strijkers, drie blazers, een toetsenist, een bassist, een gitarist en een uitstekende drummer. Dat betekent dat je je nummers zo groot of zo klein kan brengen als je wil. Hansard begon zijn concert op zijn kleinst: helemaal alleen. Hij bracht High Hope en het prachtige Time Will Be The Healer van zijn nieuwe, derde album ‘Between The Shores’. Het nummer is typerend voor de liefdesliedjes van Hansard en is samen te vatten als “Het is kut nu, maar het wordt nog wel beter, later.”

In wezen is Hansard een optimist, maar met One Of Us Must Lose brak hij wel degelijk ons hart in duizend stukjes met dank aan de strijkers. Doorheen het concert ging hij zowat alle genres af: tijdens Winning Streak kwam hij nog het dichtst bij country: een redelijk braaf nummer dat onopvallend voorbij dreigde te kabbelen, tot hij plots a capella begon te zingen. In My Little Ruin liet hij dan weer horen dat zijn band ook stevig en nijdig kon uithalen.

De prachtige soundtrack van de film Once werd vertegenwoordigd met When Your Mind’s Made Up en de Hansard-klassieker en Oscarwinnaar Falling Slowly, uit het oeuvre van The Frames plukte hij een stukje Star Star en uiteraard ook Fitzcarraldo en met Didn’t He Ramble en Way Back In The Way Back When (opgedragen aan de economische migranten) leunde hij het dichtst bij een zekere Bruce Springsteen aan.

Ons sociaal geweten sprak hij aan met Shelter Me, een nummer dat het gevolg was van een gesprek met een dakloze, Tom. Hansard wees ons erop dat hij ook in Brussel menig dakloze had gezien en dat de inkomenskloof overal steeds groter bleef worden. Naadloos ging dat nummer over in Vigilante Man, de cover van Woody Guthrie over de vader van Trump die Hansard zo graag brengt sinds Donald Trump president is en waarin hij hem genadeloos op de korrel neemt. “Dat moest er even uit”, verzuchtte hij nadien.

Glen Hansard had dus wel voor iedereen wat wils bij. Dat is meteen het grootste voordeel van zo’n lange set: je kan plukken en graaien zoveel je wil. En dan kan je ook een nummer (Wedding Ring) eens laten zingen door je trombonist Curtis Fowlkes zonder dat dat naar gemakzucht neigt. Het was een mooi moment waarin veel vriendschap en authenticiteit schuilde.

Niet alles was even onmisbaar en we zouden graag nog Springsteen-cover Drive All Night als extra toegift hebben gehad, maar als we terugkijken op de setlist moeten we besluiten dat we ook geen van de nummers hadden willen missen. Het geheel was behoorlijk af.

Een bloedmooi Wreckless Heart sloot de reguliere set af, het soulvolle Wheels On Fire sloot nog eens zes nummers later de avond af. Het was weer groots en magistraal en van een concert van Glen Hansard worden wij dolgelukkig. We zouden nu al tickets willen reserveren voor zijn volgende passage. 

Bekijk alle foto's hier.

15 februari 2018
Geert Verheyen