Gilman + Lili Grace - Warm muzikaal bad

Sint-Jacobuskerk, 17 oktober 2020

Er mag niet veel meer dezer dagen, maar naar de kerk gaan mag nog wel en dus kon u ons op zaterdagavond in de Sint- Jacobuskerk van Haasdonk (Beveren) vinden, waar Gilman en Lili Grace allebei een plaat voor te stellen hadden.

Op het album 'Silhouette' van Lili Grace is het nog wachten tot 20 november, maar vanavond kregen we een al erg mooie indruk van de plaat. Nelle en Dienne begonnen de set met de titelsong en eerste single uit het album en wat we vorige maand schreven, bleek aardig te kloppen. De atypische, maar aangrijpende song gaat over hun broer Sil, die als kind in een coma raakte na een ongeval.

Het duo had meteen onze volle aandacht en met de radiovriendelijke tweede song Traveller was ook de rest van het publiek mee. Nadat de subtiele dans tussen Diennes klarinet en Nelles cello uitgedanst was, klonk dan ook een enthousiast applaus.

Met de volgende twee songs steeg de dreiging. Dienne zette de klarinet in loop, Nelles cello mocht wat dieper grommen en de elektronica rolde met de spierbundels. Eén van die twee songs was een cover van Sufjan Stevens Lamentations, dat door de zussen volledig naar eigen hand werd gezet.

Nothing Human mocht na Killer de set toepasselijk afsluiten. Toepasselijk, omdat Dienne en Nelle onaards mooi klonken in deze setting. Het leek wel alsof er twee engelen van één of andere schilderij waren losgekomen om ons te trakteren op een hemels mooi concert.

Hoofdprogramma Gilman staat eigenlijk carrièregewijs nog niet zo ver als het duo uit het voorprogramma, al is de band al bezig sinds 2012 en ontstond ze uit de assen van Astronauts. Het trio heeft nog maar net een eerste ep uit, maar Sander Stuer speelde een thuismatch en dat was vooral te merken aan het openingsapplaus. Er is overigens een link tussen de twee bands en die heet Orson Wouters. Hij is producer van de plaat van Lili Grace en streelt de toetsen bij de band van Stuer, maar dit terzijde.

“It’s allright”, dat waren de laatste woorden van Stuer vanavond en een uur lang had het ook zo geleken: geen auto’s die door betogingen reden, geen onthoofdingen, geen corona,... Alle onheil leek stevig weggeborgen en een uur lang dompelde Gilman ons onder in een weldadige warmwaterbron van klanken.

Eerst speelde de band drie nummers die niet op de nieuwe ep staan. Eentje heette Home, maar de andere twee titels moeten we u schuldig blijven. Waren het oudjes of al een hint naar een vervolg op de ep? Het is een vraag die open blijft, want Gilman heeft grondig alle sporen uit haar verleden gewist.

Alle aandacht moet nu naar de nieuwe ep gaan, al vielen de eerste drie nummers niet uit de toon. Gilman klonk ook daarop als een halfbroertje van Sigur Rós en Jónsi. En dat is geen toeval. Voor de ep trok Stuer voor een half jaar naar de IJslandse Greenhouse Studios, waar hij tijdens de uren als assistent werkte voor Ben Frost en Valgeir Sigurdsson aan projecten met onder andere Sigur Rós en Swans, om na de uren aan eigen songs te schaven.

Vier daarvan kwamen op ‘vuvu’ terecht. En die ep werd als afsluiter van het concert integraal gespeeld. Het thema van de ep is “kwetsbaarheid” en dat was ook te horen in de muziek. Stuers sterke, maar hoge stem leek elk moment te kunnen breken (en deed het even ook toen hij voor afsluiter Sleep aan zijn grootouders dacht), de toetsenpartijen van Wouters bleven grotendeels op de achtergrond kabbelen en de gitaar van Mauro Bentein leek draden van kwikzilver te spannen.

Na het positieve Sunrise en het donkere Gloom volgde het hoogtepunt, want vooral het titelnummer, waarin Stuer in duet ging met de eigen gesampelde stem ontroerde ons. Er is lang aan dit nummer geschaafd, maar het resultaat is prachtig. Even mooi als de Blue Lagoon nabij Grindavik, de door een vulkaan bedreigde streek die ook de hoes van de ep siert, maar onherkenbaar bewerkt werd door Ruben Mertens.

Diens videoclips werden gaandeweg een wezenlijk onderdeel van het project, maar we kregen ze hier niet te zien. Check ze zeker, als je de sfeer van de ep helemaal wil opsnuiven. Wil je dat liever live doen, dan kan je Gilman aan het werk zien op 29 oktober in een mooie double bill met Ansatz Der Maschine. Wie Lili Grace live wil zien, moet nog geduld hebben tot 5 december. Dan spelen de zussen Bogaerts een releaseconcert in de Muziekodroom te Hasselt.