Forest Swords - Knutselatelier op maandag
Ancienne Belgique, 20 november 2023
Forest Swords werd de voorbije tien jaar een beetje kind aan huis in de AB. Na verschillende passages, onder andere als opener voor Mogwai, mocht Matthew Barnes (de man achter het pseudoniem) in 2017 zelfs een dag van het huis-festival BRDCST cureren. Het lag dan ook voor de hand dat hij in die Brusselse zaal zijn meest recente album 'Bolted' zou komen voorstellen. Een volle AB Club was er getuige van hoe Barnes de songs live naar een hogere dimensie stuwde.
Op plaat is Forest Swords een eenpersoonsleger, maar in de AB had Barnes een toetsenist meegebracht, die de meeste nummers mocht bijkruiden met saxofoonaccenten. Opener Tar fungeerde nog een beetje als sfeerschepping voor de avond, maar The Low, ook uit 'Bolted', mikte al veel meer op de onderste ledematen. Barnes-met-baret zelf stond een beetje wezenloos en expressieloos achter de knutseltafel, een immens contrast met de warme gloed die van de songs afspatte. Forest Swords beschouwde zijn muziek niet als een live te reproduceren product, maar eerder als gevestigde ideeën, waarmee hij (en de podiumkompaan) aan de slag kon gaan. Een direct effect van die atelierbenadering was dat alles veel dansbaarder klonk dan op plaat. Voeg daarbij nog de puike visuals, die de hele achterwand van het podium inkleurden (zij het vaak met donkere tinten...), en je kreeg een feestje dat je niet meteen verwachtte op een herfstige maandagavond.
De setlist was niet beperkt tot het recentste album, maar netjes verdeeld over de drie studioplaten. Zo was War It, uit 'Compassion', een vroeg hoogtepunt in de set, badend in zachte brasstonen van de saxofoon. Panic, uit datzelfde album, startte dan weer met het frivole gerinkel van kleine belletjes en klokjes, maar gaandeweg nam de sax subtiel de bovenhand. Ondertussen legde Barnes onder elke song een onweerstaanbare basislaag, vaak gezapig dubby, maar evenzeer soms verhakkelde chaos. Wat dat laatste betreft, bezorgde het hortende en stotende gesamplede koor in The Weight Of Gold voor rillingen over de rug. Alsof het vrouwenkoor Le Mystère Des Voix Bulgares verder zong terwijl het door een blikseminslag geëlektrocuteerd werd.
's Mans spannende experimentele elektronica dompelde de zaal in een roes, maar na minder dan een uur zat de set erop en verdwenen de twee muzikanten in de coulissen. Zelfs op een maandag is vijf voor tien te vroeg om naar huis te gaan. Dus keerde Forest Swords nog een keertje terug voor een korte toegift. Kort maar krachtig. Of misschien gewoon perfect gedoseerd?