Elbow - De lekkerste kastanjes

Lotto Arena, 27 februari 2018

Honderd meter verder stond een eenzame Kendrick Lamar in zijn eentje het Sportpaleis te verbazen. Zowat vierduizend gelijkgezinden gaven desondanks de voorkeur aan wat in journalistiek bolwerk Gazet Van Antwerpen smalend “kastanjes roosteren met Elbow” werd genoemd. En dat ze verdorie gesmaakt hebben!

Elbow - De lekkerste kastanjes

Soms hoeft het niet echt, een voorprogramma. Als er iets te ontdekken of voor te stellen valt, zijn wij absoluut pro, maar in het geval van Jonathan Jeremiah is het moeilijk om de omschrijving “muzikaal behang” niet boven te halen. The Bare Necessities? Wij werden er niet echt happy van. Eerder verplichte kost. Leuk voor tien seconden, maar daarna heel gauw vergeten.

In onze eindejaarslijstjes van 2017 kwam ‘Little Fictions’ meer dan eens terecht in de categorie “leuk, maar snel vergeten”. Jammer eigenlijk, want met die plaat heeft Elbow zowaar een tweede adem gevonden. Niet dat ‘Build A Rocket Boys’ of ‘The Take Off And Landing Of Everything’ geen goede songs bevatten; dat werd in de Lotto Arena ongetwijfeld bewezen, maar als geheel doen ze toch onder voor die meest recente plaat. En Kindling, Magnificent (She Says) en met name het titelnummer bewezen dat meer dan voldoende.

Dat vooral uit ‘The Seldom Seen Kid’ gretig werd gegraaid voor deze verkapte best of-tournee (zie ook de “blokjeslichtshow”), mag geen verrassing heten. Wij worden (en met ons zowat 3.999 andere fans) nog steeds week in de knieën als we The Loneliness Of A Tower Crane Driver horen. Het is nu eenmaal een klassieker, die garant staat voor meezingers als Grounds For Divorce (goed voor een rondje wohoho’en op aangeven van Guy Garvey) en uiteraard het ultieme bisnummer One Day Like This. U (en met u misschien heel wat hiphopfans, die zich de keel schor kweelden iets verderop) mag het gerust melig vinden. Daar gaan wij vooreerst niet van wakker liggen. En het samenhorigheidsgevoel met bijhorende glimlach, dat ermee werd opgewekt is trouwens onbetaalbaar.

Versterking had de band voor deze tournee gevonden in twee strijkers en twee blazers. Die laatste hielden tussendoor dat vuurtje onder de kastanjes knetterend met een instrumentale versie van Gerschwins Summertime. Samen met de violen zorgden die saxofoons voor de nuances bij heel wat van de nummers en de erbij horende dames en heren verzorgden bovendien ook nog de backing vocals waar mogelijk.

Al even opmerkelijk was Puncture Repair, dat zich beperkte tot Garvey samen met toetsenist Craig Potter in een aandoenlijk onderonsje. Daarnaast werd zelfs naar debuutplaat ‘Asleep In The Back’ teruggegrepen met Any Day Now uit de tijd dat Garvey – en dat deed hij in de Lotto Arena ook – nog echt de gitaar hanteerde.

Het valt ons moeilijk om überhaupt ook maar één slechte kastanje uit het vuur te halen. The Birds was intens met die piepende toetsen; Starlings en The Bones Of You waren ideale opwarmers; met Station Approach was het een blij weerzien; Leaders Of The Free World schudde ook aan de bewustzijnsboom; en ga zo maar door. Dan kan je toch alleen maar blij zijn dat je gekozen had voor Elbow en neem je de geitenwollen sokken er graag bij. Ze waren trouwens geen overbodige luxe, eens je de zaal uitkwam.

Check de overige foto's van het concert hier.

28 februari 2018
Patrick Van Gestel