Editors - The Black Gold Tour - Voor honderd procent

Sportpaleis, 1 februari 2020

Editors - The Black Gold Tour - Voor honderd procent

Nog maar net was The Black Gold Tour (aka greatest hits tour) begonnen of Editors hield al halt in België, waar een uitverkocht Sportpaleis hen stond op te wachten. 

Tijdens de passage op Studio Brussels ‘Warmste Week’ hoorde en zag Editors-frontman Tom Smith voor de eerste keer onze eigenste Whispering Sons aan het werk. Nog steeds op zoek naar een special guest voor de Europese tournee, aarzelden Smith en zijn team geen seconde en vroegen ze de Limburgers of ze toevallig geen zin hadden om het openingsprogramma voor hun rekening te nemen. Heel lang moesten de leden van Whispering Sons daar niet over nadenken.

Na Parijs en Düsseldorf was het Sportpaleis aan de beurt. En dat verliep vrij vlot. Onbevreesd beklommen Whispering Sons het podium en lieten ze horen en zien waar die monumentale live reputatie voor stond. Frontvrouw Fenne Kuppens, opvallend gekleed in het wit, gaf van begin tot einde het beste van zichzelf en eigende zich het podium toe, terwijl de rest van de band in onopvallend zwart, de instrumenten lieten ronken. Zonder enig teken van zenuwen werden Alone en Hollow opgediend. Waste was het laatste nummer van het Antwerpse avontuur en werd door Kuppens met een waanzinnige oerkreet afgesloten. Aan Editors om dit  te verbeteren.

Openen deden de Britten met An End Has A Start. Jammer genoeg zat het geluid niet onmiddellijk goed en we zaten al enkele nummers verder vooraleer ze de groove terugvonden. Bij Magazine viel dan toch alles in de plooi en vanaf dan gaven de heren zich voor meer dan honderd procent. Alsof ze op die manier die "beginnersfout" wilden goedmaken.

En dat deden ze meer dan ooit. De setlist bestond uit een mix van oud en nieuw, van minder gekende nummers en grote hits. Voor elk wat wils dus. Dat hoort nu eenmaal zo bij een greatest hits-tour. Publiekslievelingen als Papillon, Formaldehyde en A Ton Of Love gingen perfect samen met Violence, Eat Raw Meat = Blood Drool, Upside Down, You Are Fading en meer. Frontman Smith liep, kroop, sloop en flaneerde in zijn unieke stijl continu van links naar rechts over het podium en werkte zich in het zweet om het publiek in beweging te krijgen. Elliott Williams (toetsen, gitaar), Russell Leetch (bas) en Justin Lockey (gitaar) sprongen hun frontman bij waar mogelijk en probeerden elk op zijn eigen manier het publiek mee te krijgen.

Alleen leek dit niet van een leien dakje te lopen. Afgezien van de eerste vijftien rijen op het middenplein en die ene jongeling die op de schouders van zijn vader vrolijk mee air-drumde met Ed Lay, leek het publiek er toch wat onberoerd bij te blijven. Smith stond al snel in het zweet, maar de tribunes bleven grotendeels onbewogen.

Na een korte pauze zette Lockey in zijn eentje de riff van The Racing Rats in als aankondiging van de bisronde. Munich en Smokers Outside The Hospital Doors leken het einde van de show te betekenen, maar toen de band het podium verliet, bleef Smith in het midden van het podium staan met akoestische gitaar in de hand. Met de woorden: “Belgium, I have a special gift for you tonight. Something I play nowhere else. It is our litlte secret!” zette hij No Sound But The Wind in. En het Sportpaleis ontdooide eindelijk.

Editors heeft altijd een speciale band met België gehad en dit nummer is daar het beste bewijs van. Smartphones lichtten op, vrienden vielen elkaar in de armen en wiegden mee, terwijl ze de ballade luidkeels meezongen. Een prachtig einde van een concert dat ietwat een valse start kende, maar dat minuscuul minpuntje werd algauw weggewerkt door een band die live ijzersterk is, met een frontman met een klok van een stem, die zich ongeacht de omstandigheden altijd helemaal geeft.

Editors @ Sportpaleis 1/2/2020

2 februari 2020
Marjolein De Smet