Doe Maar - Nooit meer zo
De Roma, Borgerhout, 10 oktober 2012
Het waren maar try-outs. Voor het muziekevenement Symphonica in Rosso met name, dat elk jaar weer plaats vindt in de Gelredome in Arnhem en dit jaar dus Doe Maar te gast heeft. En de groep koos Antwerpen om te oefenen. Twee avonden zit het podium er eivol met muzikanten en is de zaal afgeladen met jongere, maar vooral oudere fans.
Heel wat Hollanders hadden de eerste van de twee avonden duidelijk geen zin om tot in het verre Arnhem te rijden om hun jeugdhelden daar aan het werk te gaan zien. En dus werd Borgerhout overspoeld door zuiderburen die wanhopig op zoek waren naar een parkingplaats. In De Roma zelf was het uiteraard een gezellige drukte en gingen de bollekes en aanverwante – geschonken in authentieke glazen zowaar - vlot over de toonbank.
Het blijft een unieke locatie, daar in de Antwerpse suburbs. En dat had de heren van Doe Maar geïnspireerd om hier hun show met symfonisch orkest te komen uitproberen. Doordat dat orkest zo goed gestoffeerd was – harp, allerlei slagwerk en uiteraard koper- en andere blazers en strijkers – werd elk plekje van het podium ingenomen en was de beenruimte voor de hoofdrolspelers beperkt.
Maar dat stoorde niet. Henny Vrienten was toch de enige die af en toe nog een bejaarde voet verzette. De muziek kreeg bij deze orkestrale uitvoering in elk geval meer body, zonder dat dat ergens de originele versies wegspoelde. Nu eens kwamen de blazers extra uit de verf (Dansen Met Alice), dan weer waren het de strijkers die het hoogste woord voerden (opener Doe Maar Net Alsof). Alleen de percussie was vaak moeilijk te onderscheiden in al dit geweld. Enkel de conga’s kwamen er nu en dan bovenuit.
De heren zelf, The Beach Boys achterna, genoten er duidelijk met volle teugen van dat ze dit nog op dergelijke gezegende leeftijd mochten meemaken. Dat had ongetwijfeld te maken met deze nieuwe interpretaties van hun nummers, maar toch ook met de bijzonder warme, Antwerpse ontvangst. De beide vocalisten namen om beurt hun respectievelijke songs voor hun rekening. Gitarist Jan Hendriks en drummer Rene van Collme bleven, zoals verwacht, meer op de achtergrond.
Uiteraard waren het vooral de hits die met veel enthousiasme werden onthaald. Daar kon je trouwens vooraf vergif op innemen. Maar zelf vonden wij het ook bijzonder aangenaam om eens wat minder bekende liedjes van deze voormalige tienerhelden te horen. Daarbij denken we dan bijvoorbeeld aan Het Leven Gaat Door / Er Verandert Niks of afsluiter De Laatste Keer.
Moeten we ons nu schamen als we zeggen dat we luid hebben meegezongen tijdens Pa? Of toen we supersub Joost Belinfante zijn Nederwiet aan de man hoorden brengen? U mag er ons gerust op afrekenen. Afpakken kunnen ze dit in elk geval niet meer. En wij hebben intussen wel genoten van een Doe Maar, zoals ze na dit jaar waarschijnlijk nooit meer te zien zullen zijn.
Doe Maar speelt nog een keer zonder orkest in de Lotto Arena op 25 januari 2013.