DeWolff - Energiereep
Effenaar, 24 januari 2025
Eerder schreven we nog over de nieuwe plaat van Dewolff. Nu hadden we de kans om na te gaan of ze de songs live net zo konden overbrengen. In de Effenaar stonden we versteld van hun kunsten.
Als support was de Haagse band Heath gevraagd door Dewolff zelf. Deze jonge band mixt psychedelische rock met stompende blues, hetgeen resulteert in iets geheel unieks. Wat het vooral speciaal maakte, was het veelvuldig gebruik van de mondharmonica door zanger Mees Vullings. Vullings had dat instrument helemaal onder de knie met een ongelofelijk resultaat. Moeiteloos speelde hij solo's als tegengewicht voor de gitaren die op zich al prachtig te noemen waren. Veel woorden werden er bijna letterlijk trouwens niet aan vuil gemaakt. Alle focus lag helemaal terecht op het instrumentale aspect. Je kan hen ergens tussen The Doors en Shocking Blue in zetten. Voor elke song werd de nodige tijd uitgetrokken om diverse lagen te kunnen creëren. Dit jaar nog start de band een eigen clubtour. Ons advies: zeker checken!
Toen vanuit de duisternis een spot gericht werd op de wolvenkop in de backdrop achteraan het podium, was het duidelijk dat Dewolff aan de beurt was. "We komen helemaal uit het diepe zuiden om jullie de vraag te stellen: are you ready for some rock 'n' roll?, ARE YOU READY FOR SOME ROCK 'N' ROLL?" brulde zanger-gitarist Pablo Van de Poel, waarna Night Train meteen duidelijk maakte dat het hen aan energie niet ontbrak. Dat nummer houdt een flink tempo aan en de lichthese stem van Van de Poel wordt perfect aangevuld door de twee achtergrondzangeressen, die ook met swingende dansmoves wisten te entertainen. In Love, de eerste track van het nieuwe en een iets kalmere album, volgde, maar ook in dit nummer zat meer dan voldoende swing. De perfecte samenzang van de twee broers - jongere broertje Luka Van de Poel zit namelijk achter de drums - maakte de zang zowaar nog krachtiger.
Net als Heath zijn ook de mannen niet vies van een kunstje. Rechttoe rechtaan nummers is niet waar deze heren voor staan. Het standaard boekje voor het schrijven van songs is duidelijk in de vuilbak beland. Deze band doet gewoon waar de muzikanten zich goed bij voelen. Binnen de nummers horen we veel tempowisselingen en stukken, waarvan je op het eerste gezicht niet aan zou denken om ze in één nummer te verwerken. Maar Dewolff gaat dat alles perfect af. Of het nu de powerballad Natural Woman is of juist het ingetogen Will O' The Wisp, het publiek leek er geen genoeg van te kunnen krijgen. Tijdens Snowbird verscheen ook nog de de frontman van Heath op het podium om het nummer met de mondharmonica op te luisteren. Het was wonderbaarlijk hoe vlot dit extra instrument in het geheel werd verwerkt.
"Al jaren zijn wij eigenlijk een saaie band, als het gaat om merchandise", zei de zanger. "Daarom vonden we het tijd om toch maar eens te investeren". En er werd een boek speelkaarten bovengehaald, waarvan de hoogste de drie bandleden weergaven. Nadat dat pakje kaarten was uitgedeeld aan de voorste rij mensen kregen we ook een nieuw T-shirt en pet van de band te zien, die vervolgens ook in het publiek belandden. "we hebben ook nog cool vestje, maar die kosten 50 euro inkoop. Dus dat wordt natuurlijk te duur", klonk het vervolgens.
Nadat we flink geswingd hadden op Treasure City Moonchild en Rosita, verliet de band kort het podium, waarna enkel de drie kernleden terugkeerden. Er volgden nog twee songs die tot een soort Twix verweven werden. Nothing's Changing en Freeway Flight kregen nog een stevig staartje met extra solo's en langere instrumentale stukken. Ook deed de frontman even een wandeling door het publiek om van bovenop de bar een biertje te tappen tijdens het zingen. De Twix-uitvoering duurde uiteindelijk een dik half uur, waana wij bezweet terugkeerden naar huis.