DeWolff - Muscle Shoals
mascot label group
Eén van de hardst groeiende bands van Nederland moet toch wel Dewolff zijn. In 2008 wonnen ze de eerste prijs van Kustbende, waarbij ze de enige act waren waarop de jury geen kritiek had. Nu, meer dan tien albums verder, tourt de band de wereld rond en heeft ze een eigen platenlabel. Ook hebben ze het eigen album 'Roux-Ga-Roux' (2016) zelf geproducet, opgenomen en gemixt in hun eigen honderd procent analoge studio.
De muziek van Dewolff kan worden geplaatst in het brede gamma van southern rock, blues, Americana en soul. Die laatste twee komen meer naar voren op deze 'Muscle Shoals', de naam van het gelijknamige stadje waar de legendarische FAME-studio's en Muscle Shoals Sound Studio's zich bevinden. In deze studio's hebben artiesten als Aretha Franklin, Etta James Lynyrd Skynyrd en Bob Dylan voetafdrukken achtergelaten. En nu dus ook Dewolff.
Er wordt meteen stevig afgetrapt met In Love, waarin de typische kenmerken van deze band meteen opvallen: stevige gitaar, groovy drums en dat authentieke Hammond-orgel naast uiteraard de kenmerkende stem van Pablo van de Poel. Hoewel er instrumentaal veel gebeurt met een hoop gepingel en tierlantijntjes, blijft het geheel toch de soulvolle flow behouden. Opvolger Natural Woman nestelt zich daar lekker tegenaan in dezelfde flow, maar onderscheidt zich er dan toch van door op een gegeven moment een stap terug te nemen, wanneer de bas de overhand krijgt. Toch hoor je in de verte de energie weer aan komen sluipen en tegen het eind wordt je er dan ook helemaal door gegrepen.
Halverwege 2024 reisde de band af naar het eerder genoemde muzikale stadje om samen met producer Ben Tanner (Alabama Shakes) dit tiende album op te nemen. “Je voelt daar echt een soort rock-‘n-roll-magie in de lucht hangen”, zegt Pablo daarover. “Meteen toen we daar onze eerste noten speelden, kreeg ik kippenvel. Dit was absoluut één van de beste opname-ervaringen die we ooit hebben gehad. Zelfs de vleugel, die Leon Russell gebruikte, stond er nog, net als de elektrische Wurlitzer-piano die werd gebruikt op I Never Loved A Man van Aretha Franklin!”
De magie, waar de band het over heeft, is ook terug te horen op dit album. Een goed voorbeeld is Let's Stay Together, dat de term soul uitschreeuwt. Als tegenhanger van de uptempo songs is deze kalm en berustend. Voor Ophelia en Truce wordt dan weer een tandje bijgestoken, waardoor je de bijgeladen batterijen opnieuw kunt gebruiken. Met Winner hoor je meteen iets wat we nog niet eerder hoorden op dit album: kalm en mysterieus begint de muziek waarop de zang vervolgens rustig inspeelt; even later komt er nog een bluesy solo bij, maar verder blijft het vrij basic, hetgeen juist weer zijn charme heeft, aangezien we Dewolff zo niet echt kennen.
Live heeft de band al het hart van velen weten te veroveren. De energie, die er vrijkomt, wanneer zowel het trio dan wel de band in XL-uitvoering op het podium staat, is ongekend. Ook rekken ze de nummers regelmatig net iets langer uit door middel van een extra gitaarsolo of gewoon door te improviseren. Hiervoor zal Fools & Horses zich ongetwijfeld goed lenen met slechts een korte solo op gitaar en later nog eentje op de Hammond. Als je de band een beetje kent, voelt het toch gek dat dit nummer zo snel stopt en verlang je er naar hen dit nummer live te zien spelen. Hoewel deze plaat ontegensprekelijk een meesterwerk is, kan niets op hen aan de lijve te voelen.