dEUS - Zondvloed + stinkende kak = rock-‘n-roll

Leuven Air, 21 augustus 2021

Nadat Pukkelpop figuurlijk in het water gevallen was, besloot Het Depot in samenwerking met de Stad Leuven enkele groepen naar hun tweedaags festival te halen. De organisatoren mochten toekijken hoe het publiek letterlijk voor hun ogen verzoop. Dag twee behoorde toe aan de regen en Pukkelpopheadliner dEUS. Nieuwe Lichting-winnaar The Haunted Youth verzorgde het voorprogramma.

Het weer viel nochtans goed mee toen The Haunted Youth het podium betrad. De band amuseerde zich en speelde voortreffelijk voor een bende jonkies met nog maar twee singles op de naam. “Not enough reverb”, was het motto op het T-shirt van de gitarist, maar daar gingen wij niet helemaal mee akkoord. Al speelde de band strak, wij misten wat variatie. Het dromerige geluid van de band is eentonig en ook de repetitieve songstructuren – te veel gitaarcrescendo’s – staken op den duur tegen. Desondanks zeer goed voor een band die nog maar net bezig is.

“Sun is gonna shine”, postten de heren van dEUS enkele dagen voor het optreden op hun FB-wall. En op de weide moesten wij daar eens goed mee lachen. Barman en co hadden beter hun bakkes gehouden, want de weergoden schepten er duidelijk genoegen in die optimistische voorspelling genadeloos af te straffen. Maar niet getreurd: de band trapte het optreden in de miezerige regen af met The Architect en kreeg het publiek meteen mee. Het zegt iets over de kwaliteit van hun catalogus dat de Antwerpenaren ons meteen de grootste radiohit cadeau konden doen.

De band speelde Constant Now, klonk retestrak en leek goed op weg de weide op te blazen, toen ze vreemd genoeg Girls Keep Drinking de set in smokkelden. Een rotnummer naar onze mening en een typische grillige dEUS-keuze. Maar ach, het was maar een klein vlekje op de setlist, die verder bijna helemaal uit klassiekers bestond. Fell Of The Floor, Man krikte het niveau meteen weer omhoog en Slow dreigde als vanouds, al blijft de mooie stem van Karin Dreijer live ontbreken.

Toen de band halverwege de set aan Instant Street begon en wij enkele fans tijdens het volledige vier minuten durende crescendo op en neer zagen springen, wisten wij: dit is binnenkoppen. Helaas brak toen de zondvloed aan. Het publiek raakte tijdens Quatre Mains en Sister Dew tot op het bot doorweekt en wij hoorden Barman op het podium iets zeggen over elektrocutie. Maar ach, je bent een rockgroep of je bent het niet, en dEUS kwam de regengoden met minstens evenveel vuur tegemoet.

Sun Ra en Hotellounge klonken vrijwel perfect en zorgden voor kippenvel – en het lag niet aan de regen. De band smokkelde ook enkele tekstflarden van Teen Rebel van The Haunted Youth dat laatste nummer binnen. Afsluiten deed de band met het ijzersterke songtrio Bad Timing, Suds & Soda en Roses. Veteraan en invaller Mauro Pawlowski worstelde helaas wel met de openingsriff van dat eerste nummer, waardoor de band even een tikkeltje wankel klonk. Ook de geluidstechnicus liet het tijdens de laatste nummers een beetje afweten.

Maar het blijven ijzersterke klassiekers en het zou het natte moshende publiek worst wezen. Ook wij lieten ons goed gaan in de modderige weide, die ondertussen voluit naar zwetende lijven en kak stonk. “Regen nul, Leuven één”, riep Barman triomfantelijk en wij gingen akkoord. Nat, moe en modderig verlieten wij de weide. Lang geleden dat we zo content waren. Bedankt dEUS, The Haunted Youth en Leuven Air.