deathcrash - De herfst in Brugge was nog nooit zo mooi

Villa Bota, 20 oktober 2022

Het Londense kwartet deathcrash - opvallend onopvallend zonder hoofdletter - sluimert al een paar jaar in de playlist van duyster. Toen de band maandagavond met American Metal dat radioprogramma mocht afsluiten, schaften we ons nog voor het einde van de song impulsief een ticket aan voor het optreden in Brugge. We waren niet de enigen, want in de vooravond van het concert mochten de mensen van Cactus het bordje "uitverkocht" bovenhalen. De aanwezigen hadden spreekwoordelijk gelijk, met een set van net geen drie kwartier beleefden we in een van de mooiste optredens van 2022.

Een baslijntje trok het optreden op gang alsof op een leeg blad een dik silhouet werd getekend dat de twee gitaristen en drummer mochten inkleuren. Alleen al deze intro bezorgde ons kippevel. Het was het begin van een trance die eigenlijk het hele optreden zou aanhouden, nu eens met magistraal trage slowcore, dan weer met postrock pur sang. Codeine, Slint, The For Carnation, vroege Low, allemaal flitsten ze door ons hoofd. Maar toch slaagde deathcrash waar velen falen. Het viertal schudde de versmachtende dogma's van het genre moeiteloos van zich af en bracht een hemelse synthese die wat ons betreft integraal in de bovenvermelde radioshow zou mogen, net zoals John Peel al eens een plaat van A tot Z kon draaien.

De bandleden ontpopten zich tot grootmeesters in doseren, met drums die vaak ei zo na helemaal stilvielen, zorgvuldig geplukte gitaarsnaren en spaarzaam afgewogen, ingetogen zanglijnen (met een keertje ook bassist Patrick Fitzgerald in een mooie parlando). Net als het geheel tot stilstand dreigde te komen, borrelde alweer een collectieve drang naar bezwerende erupties op. "Dit is onze tweede show in Belgie en onze eerste met een decibelmeter", merkte gitarist Matthew Weinberger laconiek op. Dat volume viel best mee, zodat de oordoppen in het doosje konden blijven en we volop van alle nuances van de sound konden genieten.

Na amper vijfendertig minuten kondigde de band de laatste song aan. En daar zou het ook bij blijven. Geen bisnummer, maar dat hoefde ook niet. Grootmeesters in doseren, weetjewel. Villa Bota, een mooie locatie in het Brugse Astridpark, had ons een uiterst verfijnde cocktail voorgeschoteld waarmee we ons helemaal en perfect voldaan voelden. Of wacht, deze laatste zin doet een beetje oneer aan de exquise selectie biertjes op de drankenkaart van de zaal, maar dit geheel terzijde. De herfst in Brugge was nog nooit zo mooi.