Cymande - Zeventig is het nieuwe twintig
Koninklijk Circus, 13 oktober 2025
Het leven begint als je zeventig bent. Cymande illustreerde dat adagium in het Koninklijk Circus. Met het nieuwe album hadden ze al op een interessante manier een staart gebreid aan de al meer dan vijftig jaar durende carrière. Live demonstreerden ze dat ze ook daar nog van aanpakken weten.
Ze hadden als voorprogramma Jimmy Inkz meegebracht. Diens dj, Ronnie Loko bracht er de sfeer in met enkele leuke, populaire plaatjes, terwijl iedereen nog aan het toekomen was. Toen rapper Jimmy zelf enkele minuten later het podium opkwam, leek hij zelf nog het meest verrast dat er volk stond en dat hij het met een handvol songs tot in Brussel had gebracht. De songs hadden wat weg van Roots Manuva. Op zich is dat natuurlijk een compliment, maar origineel of beklijvend kon je het optreden niet noemen.
Cymande zette vlotjes de zaal naar hun hand. Van bij opener Sweeden toonden ze zich de ervaren rotten die ze zijn. "The more things change, the more they stay the same", relativeerden ze het huidige tijdperk. Het duurde geen vijf seconden voor iedereen aan het dansen was. Dat kwam vooral door de geniale baslijnen van Steve Scipio natuurlijk. Hij was de enige die geen solomoment kreeg, maar dat was ook niet nodig. Als oprichter en stuwende kracht kende hij zijn rol maar al te goed. Elk van de andere muzikanten kreeg wel een moment om alleen te soloën, maar die solo's werden nooit lang uitgesponnen. De meest opvallende waren tijdens Crawshay, waar de twee saxofoons met elkaar in dialoog gingen en bij Bra, waar de drummer en de percussionist uitgebreid hun kunnen mochten tentoonspreiden. Dat laatste leidde trouwens tot een ferme opstoot van energie in de zaal.
We hoorden veel werk uit de nieuwe plaat en dat stak geenszins af tegen de klassiekers uit de vroege jaren zeventig, die ook ruim aan bod kwamen. De hits werden direct herkend en steevast op enthousiast gejuich onthaald door het publiek. Dove was er zo één, met die mooie gitaarlijn en de simpele, bijna simplistische tekst die enkel uit een herhaling van "The Dove", bestaat.
Gitarist Patrick Patterson, nog één van de oprichters van de band, nam af en toe het woord om één en ander toe te lichten. Hij vroeg wie Coltrane's muziek kende en dat was natuurlijk een bruggetje om het gelijknamig nummer uit de nieuwe plaat te laten horen. "Music is the message", zongen ze, een boodschap die later ook nog zou terugkomen in The Message.
Steeds wilder werd er gedanst. Dat Cymande na al die tijd een nieuw publiek weet aan te boren, hadden we gelezen hier en daar, maar het deed deugd om het met eigen ogen te aanschouwen. Rondom ons stond een bonte mengeling van jongere en oudere mensen te dansen, maar vooral jongere. Dat was wonderbaarlijk en hartverwarmend.
