Chinese Man - Oosterse sloopwerken

Ancienne Belgique, 24 maart 2017

Nooit gedacht dat China, een natie van ingetogen zenmeditatie, feng shui en rustige vastheid, aan de basis van zoveel kolkende energie en tomeloos vermaak kon liggen. Hoewel de vakkundige beatmakers van Chinese Man Zuid-Frankrijk als uitvalsbasis verkiezen, dienen de oosterse roots al twaalf jaar lang als bindmiddel, uithangbord en smaakmaker voor de muziek die ze voortbrengen. Naar aanleiding van het laatste album trokken ze op tournee, waarbij ze als volleerde meesters in de yin en yang een symbiose van hiphop, rap, dubstep en drum ’n bass serveren. In een hopeloos uitverkochte AB zocht en vond Chinese Man vanavond de sweet spot van dolle euforie, onbedwingbare adrenaline en gelukzalige adoratie.

Afgaande op het aantal decibels dat het publiek bij hun entree produceerde werd reikhalzend uitgekeken naar de doortocht van Chinese Man in onze contreien, getuigt ook de stormloop op de tickets. De rapverzen besteedden Zé Mateo, High Ku en SLY uit aan ronkende, internationale namen als A State Of Mind en Youthstar, de volgende generatie hemelbestormers in de hiphopscene. Terwijl het stichtende trio achter de dj-booth een wedstrijdje "om ter hardst hoofdknikken" leek te houden, doemden twee rappers uit het donker en de mist op, staand op een sokkel aan weerskanten van het podium, waarna ze beurtelings een verzensalvo afvuurden. Het water liep ons toen al in de mond.       

De alliantie liep gesmeerd: Chinese Man spreidde een bedje van old-school hiphopbeats waarop de rappers hun gang konden gaan, doorspekt met vocale samples die de boel nog meer schwung gaven. Goed getimede scratchkunsten, die ze als hiphopveteranen praktiseren, en een prikkelende lichtshow maakten het festijn compleet. Met gouwe ouwe Get Up bereikte de AB een eerste kookpunt en ook Washington Square werd onthaald op herkenningsgejoel: het legertje beatjunkies van Chinese Man koestert duidelijk de klassiekers. Laatste wapenfeit 'Shikantaza' (Japans voor "zitten en niets doen") propageert een meditatieve boodschap terwijl dwingende dub- en triphopbeats je onderlijf aansturen. Als mediteren inhoudt dat men zich richt op wat zich nu, in het concrete moment voordoet, zijn we in de AB allemaal zenboeddhisten geworden: het momentum werd intens beleefd; Chinese Man leverde een masterclass in carpe diem.

Gaandeweg werd een clubatmosfeer gecreëerd waar zowel doffe breakbeats als dubstep en onstuimige drum ’n bass de fond legden. Met een ostentatieve druk op de knop joeg een dodelijke bas telkens een schokgolf door de zaal tot in de diepste spelonken van de AB. Daarna was het toch altijd even checken of lijf en leden nog intact waren. In het ophitsende Blah!, waarin de streetrap bij flarden supersonische snelheden bereikte, en de bezwerende mantra’s van Liar kwamen de Aziatische wortels uit de verf met een dartele sitar en tribale percussie.

Een verschroeiend slotoffensief gunde ons geen moment van verpozing tot het afscheid; volgens het vast protocol een gelegenheid van contemplatie met traditionele zenmuziek, een respectvolle buiging en een knussige groepsfoto. Als bouquet final mocht de resterende meute zich verzamelen voor het podium, waarna koortsige beats de avond bezegelden. Tijd voor het onderhoudspersoneel van de AB om de schade op te meten en voor ons om uit het nirwana neer te dalen met een reality check: trein naar huis gemist. Ach ja, die had waarschijnlijk toch vertraging.