BRIQUEVILLE, Bruit, 6siss - De betere bolognaise

Vooruit Kunstencentrum, 2 november 2021

BRIQUEVILLE, Bruit, 6siss - De betere bolognaise

Mogen we het een geluk bij een ongeluk noemen? In juni zou BRIQUEVILLE op DOK spelen, maar net voor ze het podium op mochten, maakte 22n van de bandleden een onfortuinlijke lapsus. Nazinderend van opener Doodseskader of gewoon gestruikeld over de zwarte cape, het blijft een mysterie. Maar we kregen deze week een machtige herkansing in de Balzaal van de Vooruit, met als extraatje het wereldwijd gehypete Bruit.

Om de avond af te trappen, had Democrazy (veertig kaarsjes - hoera!) 6siss uitgenodigd, een eenmansproject uit Sint-Niklaas. Peter Adriaenssens bracht een half uur lang donkere, langgerekte, soms opgepepte soundscapes die tegelijk tijdloos en gedateerd klonken. Nu eens voelden we ons teruggeflitst naar de ‘early days’ van Gonzo Circus compilaties met bands als O Yuki Conjugate of Lassigue Bendthaus, dan weer verslikten we ons in een hippe koffie, omdat de barista plots Blanck Mass of Ben Frost door de ochtendlijke luidsprekers joeg. Enfin, je begrijpt dat 6siss best wel bij ons binnenkwam.

Heel af en toe heb je een optreden waarbij het voorprogramma zoveel heter over de lippen gaat dan de hoofdmoot. Deze avond was er misschien wel zo eentje, want tot ons groot jolijt mocht het Franse postrockcombo Bruit twee jaar na de onopgemerkte passage in de Kinky Star nog eens een Gents podium op. De band had meer pedalen voor zich uitgestald dan de stock van gemiddelde fietsherstelplaats, maar in de loop van de show bleek elk van die kleinoden een accentje aan de sound van Bruit toe te voegen.

Het had allemaal iets van een spaghetti bolognaise: velen voelen zich geroepen om zich aan het in se gemakkelijke recept te wagen, maar toch is de ene saus lekkerder dan de andere. Zo ook met Bruit. Hoe doorzichtig het postrockconcept ook lijkt te zijn, slechts weinigen komen er mee weg. Ja, Bruit klonk als Mono; ja, Bruit klonk als Godspeed; maar ondanks het flirten met de postrockbingo (schroevendraaier - check! rare kapriolen met de strijkstok - check!) sloeg het Franse viertal de Balzaal drie kwartier lang met verstomming. We zagen terecht een dikke rij aan de merchstand na het optreden. Voorlopig is de ep enkel op cassette uit, maar in 2022 volgt meer. Laat maar komen!

We hadden ons zodanig gelaafd aan Bruit dat BRIQUEVILLE instant gedegradeerd leek tot een aftershow. Dat was even buiten BRIQUEVILLE zelf gerekend. Het zichzelf in mysterie (en maskers en capes) hullende combo trok ons zonder genegenheid mee naar hun loodzware, desolate universum. Heel eventjes hadden de vermommingen iets van een onnodige Halloweenact of - godbetert - 'The Masked Singer' voor volwassenen - was dat Sandra Kim op basgitaar? - maar eens we door die gimmick heen keken, hoorden we vooral een intens musicerende band die de landsgrenzen ongemerkt (tja) overschreed (terecht opgepikt door het Duitse Pelagic label). Vastberaden en strak. Meedogenloos maar tegelijk ook troostend. Misschien minder verfijnd dan Bruit, maar even doeltreffend.  Net als bij die Fransen zijn de referenties nooit ver weg (ja, we hoorden echo’s van Isis; ja, we hoorden echo’s van Goat), maar BRIQUEVILLE was vooral BRIQUEVILLE.

Mooie triple bill van Democrazy. We houden wel van dat soort verjaardagsfeestjes. Het duurt nog tot 10 november en de volledige line-up van 40Y Democrazy vind je hier.

4 november 2021
Christophe Demunter