Ben Folds - OMFG

Het Depot, Leuven, 10 januari 2009

De plots ingevallen winter trachtte met alle geweld roet in het eten te gooien. Desondanks was Het Depot goed gevuld. Het voorprogramma hadden we dan wel gemist, maar voor de main act waren we nog ruimschoots op tijd.

Hij gaat mee met zijn tijd, Ben Folds. Zo maakte hij twee verschillende versies van alle nummers op zijn laatste plaat, ‘Way To Normal’. De ene belandde op de plaat, de andere kan je gratis downloaden. Vaak lag er een wereld van verschil tussen die twee versies en soms lag het voor de hand waarom de b-versie was afgevallen (Dr. Yang), maar voor andere nummers evenaarde de kwaliteit van het kneusje moeiteloos dat van het “geslaagde” exemplaar (The Frown Song). In die mate zelfs dat het optreden ermee werd afgesloten en het een diepe indruk naliet.

Folds wil niet serieus genomen worden. Hij heeft lak aan “ernstige artiesten”. Hij laat liever zijn muzikanten opdraven met reuzengrote trieste smileys op hun hoofd (in datzelfde The Frown Song), dirigeert zijn publiek ostentatief tijdens een a cappellatussendoortje (Not The Same) of projecteert flarden hilarische teksten op het scherm (Hiroshima).

Toch was het niet al kolder wat de klok sloeg. Evengoed legde hij zijn ziel bloot in ballades als het schitterende Cologne of You To Thank. Alleen op die momenten lijkt hij zichzelf serieus te nemen. En dan nog. De versies van Tom And Mary en Lullabye speelde hij solo, het ritme stampend met zijn voeten terwijl de zaal ademloos toehoorde.

Naast de obligate resem nieuwe nummers – ‘Way To Normal’ is duidelijk een betere plaat geworden dan voorganger ‘Songs For Silverman’ – had hij ook nog enkele oudjes in de set opgenomen. Annie Waits en Zak And Sara blijven prachtige nummers. Maar de kroon op het werk was de acht (!!) nummers lange bisronde, met daarin eerder onbekende parels, maar ook een schitterend Still Fighting It.

Het was een hartverwarmende avond. Daar kon de bedenkelijke akoestiek van de zaal weinig op afdingen. En voor wie het zich afvraagt: “OMFG” staat voor “Oh My Fucking God” en is een lichtjes aangepaste flard tekst uit Hiroshima.