B Wave Festival - De B van Beleving
CC Muze, 18 november 2017
De vijfde editie van het B Wave Festival zit er alweer op; een festival dat het brede publiek zo goed als volledig passeert. Tenzij je, net als de organisatoren, verliefd bent op synthesizermuziek in de breedste zin van het woord. Want B-Wave ofte “Belgian Wave” bundelt fans van Tangerine Dream tot de Berliner Schule en Krautrock, van Pete Namlook-ambient tot Kraftwerk. Één ding hebben ze gemeen: ze zijn devoot aan toetsen en elektronische effecten en bereid om daarvoor vanuit Frankrijk, Engeland of Duitsland naar het nietige Heusden-Zolder af te reizen.
Wij kozen voor het avondvullende luik. Want de organisatoren beseffen maar al te goed dat het publiek de tijd wil nemen zich culinair te laten verwennen in de nabijgelegen friterie en zet rond zessen anderhalf uur bewust de boel stil. Aldus aangekomen in een foyer, waar genrespecifieke platen, cd’s en collectors items werden aangeprezen, maar die ook opviel vanwege de stilte(?). Op naar de concertzaal van CC Muze en de fraai gestoffeerde zetels.
Vooraleer het Duits-Nederlandse gezelschap BK&S aan de set begon, projecteerden de twee organisatoren een eerbetoon aan de recent overleden krautrocklegende Klaus Hoffmann-Hook met enkele vertraagde, expliciete livebeelden uit afgelopen B-Wave-passages en een sfeervol stuk sitardronemuziek van zijn hand; oprecht. Maar even later mochten Broekhuis, Keller en Schönwalder daadwerkelijk het podium op. De eerste achter zijn elektronische drum/tamboerijn, de andere twee achter een batterij synthesizers.
Wat volgde was een trip van mooi in elkaar overvloeiende passages waarin spitsvondige beats en bubbelritmes naast zweverige structuren werden geposeerd, allen geplukt uit het vijfentwintigste (!) album ‘Yellow’. Maar daaruit bleek ook dat na een kwarteeuw musiceren deze drie digital wizards live prachtig op elkaar ingespeeld zijn; Mario Schönwalder met de futuristische loops en ritmeklanken, Detlef Keller met live toetsenimprovisaties met vaak klassieke inslag en Bas Broekhuis onder een grote hoofdtelefoon zowel subtiel voor tribal percussieritmes als voor stevig hakkende beats zorgend; met extra vermelding voor de zaligmakende, ijle klanken die Keller uit de digitale fluit wist te toveren. Denk aan een brug tussen oude en nieuwe synthesizermuziek, live gesmeed en opklimmend naar een stevig feestje en met een stevig psychedelische ondertoon in klank in beeld.
Even opnieuw bekomen in de foyer. Helaas heerste opnieuw de stilte en was er van tussenacts weinig te bespeuren, mogelijk omwille van de wateroverlast in de kelders van het CC? Het klaarstomen van hoofdact Carbon Based Lifeforms duurde dan ook net iets langer dan gepland. Maar na vijf jaar stilte mocht dat kwartiertje er gerust nog wel bij. Want vooraf stonden de twee Zweden al vrolijk in de gang platen te signeren en praatjes te maken met de fans; een goed teken.
Het opzet was natuurlijk compleet anders. Verscholen achter laptops en met enkele klankvervormers werd het “live” aspect eerder iets als het in realtime manipuleren van Protools-bestanden. Maar dat gaf het duo wel meer mogelijkheden om een sliert bekende tunes en tracks in een fraai verhaal aan elkaar te werken in een muzikaaltechnisch kader, waarin de breed meanderende echolandschappen, diepe low tempo bubbelende beats en hip getunede melodieën in een breed gepand kader tot bij de kleine vierhonderd aanhoorders kwamen.
De balans tussen futuristisch, relaxerend, natuurlijk en toch uitermate digitaal spitsvondig, was tiptop. Onder traag bewegende, zelfgemaakte fotobeelden, wisselde Carbon Based Lifeforms tussen oud en gloednieuw in een constante golf van zaligmakende “aha”-momenten vol emotionele, bijna melancholische klanktapijten. Full stereo 3D-ambient, as we name it. En ja, er waren enkelingen die met trage hippiebewegingen tot iets als dansen overgingen. De grote meerderheid zat daarentegen vastgekluisterd aan de zetel. Ondergaan was de enige mogelijkheid.
U wilt toch wat meer duidelijkheid? Probeer u het nummer 780 Days uit laatste plaat ‘Derelicts’ in te beelden in de meest optimale, heerlijk luidruchtige geluidskwaliteit waarbij de stereo van uiterst links naar het verste rechts weerklinkt en de bassen in de buik meedeinen.
Dus ja, beste B-Wave, we hebben bij deze een jaarlijkse date. Wie weet vindt organisator Johan Geens ooit toch nog de energie om zijn eigen muzikale exploten of het fabuleuze Galactic Underground eens op podium te komen openbaren. The future is music.