Adrian Crowley - Fantasiebatterij

Ancienne Belgique, 3 oktober 2021

Het moge duidelijk zijn dat wij met zijn allen snakken naar concerten, maar dat geldt duidelijk ook in omgekeerde richting. Adrian Crowley had zelfs na bijna twee uur nog weinig zin om van het podium af te gaan.

Niet dat u ons hoort klagen. Wij en zij hebben er tenslotte lang genoeg op moeten wachten. Wachten op iemand als Adrian Crowley, die met 'The Watchful Eye Of The Stars' opnieuw een plaat heeft gemaakt, die onze fantasie op hol doet slaan, maar dan wel op ingetogen wijze, zoals we het van hem gewend zijn.

Want aan fantasie ontbreekt het de man niet. Zijn hersenspinsels, omgebouwd tot eenvoudige, maar o zo efficiënte songs houden ons telkens weer in de ban. Dat bleek in de Ancienne Belgique nog maar eens. Met enkel een in reverb verdronken gitaar en Mellotron zoog Crowley de op klapstoeltjes gezeten toeschouwers op in zijn hoofd, waar we  konden kennismaken met allerlei figuren, al dan niet ontstaan uit zijn verbeelding.

Sommige daarvan waren immers puur fictioneel, zoals de verstekeling die we bijna veertig dagen lang volgden in Northbound Stowaway, maar anderen konden evengoed echt hebben bestaan zoals de overleden vriend, die hij toezingt in I Still See You Among Strangers. Alleen deed hij dat hier niet met het hoge stemmetje, dat hij op de plaat aanwendt.

Hij begeleidde zichzelf daarbij, wanneer er de ruimte voor was en hij bijvoorbeeld een hand over had, met handgebaren, intussen de mensen voor zich strak in de ogen kijkend. Zelden voel je je meer betrokken bij een artiest dan in zo'n geval. En dat deed hij zowel bij zijn gitaarspel als op de Mellotron.

Tussendoor was er zoals gewoonlijk een beetje ruimte voor zelfrelativerende humor en gaf hij bijvoorbeeld aan dat hij de overgang tussen de twee eerder genoemde instrumenten uitvoerig bestudeerd had. Het zette je even weer gewoon met je achterwerk op het stoeltje.

Uiteraard werd er ruimschoots uit de nieuwe plaat geciteerd met hoogtepunten als Underwater Song of het prachtige Take Me Driving (over hoe hij niet met de auto kan rijden, maar het in zijn verbeelding toch doet), maar daarnaast was er ook ruimte voor oudere songs als Fortuneteller Song. Zelfs voor een cover van David Bowie's Cat People (Putting Out Fire With Gasoline) was er plaats, ook al was dat zeker niet het hoogtepunt van de avond.

Dat hoogtepunt zat eerder in de hoger vernoemde songs of bisnummers als Unhappy Seamstress en het fantastische Some Blue Morning. Hoe dan ook was onze fantasiebatterij weer helemaal opgeladen voor een doordeweekse week vol met realiteiten.