Zimmerman - Op een gegeven moment hebben we die beperking omarmd

‘Live Songs’, zo heet de ep die Simon Casier oftewel Zimmerman uitbracht. Een plaat met drie live versies van nummers die eerder verschenen op het album ‘Love songs’ dat op 14 februari uitkwam. De ep laat zien dat Zimmerman ook met dat soloproject sterk voor de dag kan komen en zonder veel zorgen Balthazar even kan laten rusten.

Moeten we de ep zien als een soort tussendoortje?

Simon Casier: Eigenlijk wel. De hele 'Love Songs'-plaat staat vol met orkestraties met strijkers, blazers, percussie en nog veel andere instrumenten. Live zijn wij maar met drie op het podium. Dus hebben we tijdens de repetities en op de try-outs andere versies van die liedjes ineen gebokst. Zo konden we de beperkingen van ons als live band en het beperkte instrumentarium camoufleren. We vonden dat eigenlijk wel heel tof om het zo te doen en om op die manier op te treden. Ik had dan het idee om een paar van die liedjes opnieuw op te nemen in die nieuwe versies. We kozen deze drie liedjes uit, het trio dat we zelf het leukst vinden om te doen en we namen die live op met beeld.

Dat het instrumentarium beperkt is, maakt dat de uitdaging groter of maakt dat het spelen gemakkelijker?

Allebei eigenlijk. De uitdaging is groot door het zoekwerk, maar op een gegeven moment hebben we die beperking van gewoon drums, bas en keyboards omarmd. Wat konden we daar allemaal mee doen zodat bepaalde dingen eigenlijk anders klonken? De live versies hoefden niet beter te zijn dan die op de plaat, maar ook niet omgekeerd. De keuze voor drie instrumenten gaf ons tegelijkertijd ook heel veel vrijheid. Omdat we in trio spelen, kunnen we eigenlijk ter plekke op het podium beslissingen nemen door gewoon te kijken naar elkaar. "Doe maar nog een refrein. Doe maar een langere solo". Het is gemakkelijk communiceren op een podium, als je maar met een paar mensen staat te spelen. In een band met vijf of zes man moet je al met veel mensen oogcontact zien te krijgen, als je tijdens een lied een solo langer wil maken. Met drieën voldoet één zwenk met de schouder al (lacht). Eén keer dat alles in de plooi viel, was het een luxe om met zo weinig op het podium te staan, gewoon omdat je eigenlijk meer muziek kunt spelen in plaats van een liedje af te rammelen.

Is improviseren ook niet tricky soms? Sommige muzikanten hebben nood aan structuur en afspraken vooraf om zich veilig te voelen.

Helemaal andersom is het nu ook niet. We vertrekken wel van een basis, van een structuur en van een begin en einde. Die zijn er wel en het gebeurt ook niet in elk liedje dat we alles omgooien. Dat gebeurt twee, drie keer in een show. Dat gaat dan van een intro, die je wat langer speelt, of bepaalde stukken die je uitrekt om zo langer te wachten met zingen. Dat kan van alles zijn. Het is ook niet dat dat in elk liedje komt. Het is niet dat je naar een show van ons komt kijken en de dag erna iets compleet anders voorgeschoteld krijgt. Het is een kleine, muzikale vrijheid binnen structuur en partijen.

'Love Songs' kwam uit op 14 februari. Ben je tevreden over het parcours dat ze gelopen heeft?

Heel blij! We hebben veel shows gespeeld in enkele mooie zalen als De Roma en Paradiso in Amsterdam. In het voorjaar was er een reeks van clubshows, die ook superleuk waren. Ik heb me elke keer geamuseerd op het podium.

Ben je ondertussen al stiekem bezig aan een opvolger en dus aan nieuwe nummers?

Ja en nee. Ik ben altijd bezig, maar voorlopig is er nog niets concreets, laat ik het zo zeggen. Ik schrijf constant en ben de hele tijd bezig en dat in alle vrije momenten die ik heb. Plots valt er een moment dat ik denk: al die dingen, die ik hier al gemaakt heb, zouden misschien wel mooi samen passen en een plaat kunnen worden. Bij 'Love Songs' had ik nog maar vijf of zes liedjes waarvan ik voelde dat ze eigenlijk wel mooi samen pasten. Het waren romantische songs en ik dacht om rond dat idee verder te werken met een paar nummertjes in die vibe of sfeer.

Het is alom bekend dat Noemie Wolfs je wederhelft is. In hoeverre betrek jij haar bij jouw muzikale parcours? Of zijn dat twee dingen die je apart houdt?

In principe is dat apart, want ik schrijf de songs allemaal alleen. Nadien vraag ik wel haar mening, als ik zo bezig ben aan demo's. Ik laat haar ook altijd meezingen op mijn platen, backings en zo. Die feedback tijdens het proces kan gaan over van alles. Zoals over mij als zanger. Omdat zij een veel betere zangeres is dan ik, vraag ik ook vaak tips tijdens het opnemen van de zang. Soms zijn dat best ook technische tips rond zinnen die ik niet zo goed gezongen krijg. Dan geeft Noémie aan om het op een andere manier te proberen. Dan is het wel fijn om zo iemand in huis rond te hebben lopen.

Veel mensen hebben jullie aan het werk gezien tijdens het programma ‘Ik Vraag Het Aan’ op televisie. Komt daar geen vervolg op dat duet?

We zeggen dat eigenlijk al lang. Misschien moeten we wel eens samen een plaat maken waarbij we allebei de leadzang doen. We zijn van plan om dat ooit eens te doen, maar wederom is er ook nog niets concreets. Het kan zijn dat we volgende week starten of pas binnen vier jaar. Er is geen plan, maar wie weet proberen we het wel eens. We zitten nog in de fase van alles wat we aan het uitproberen zijn. We zijn apart en samen.

Met Zimmerman speel je voor kleinere publieken dan met Balthazar. Vind je dat even fijn of is er een andere intensiteit?

Het is moeilijk appelen met peren te vergelijken. Ik zeg het al heel lang: ik vind het leuker om in een kleinere zaal te spelen. Als het te groot wordt, krijg je een bepaalde afstand tot het publiek. Dus is het best fijn in een zaal van tweehonderd à driehonderd man. Dan heb je tijd voor je publiek. Los daarvan is het ook helemaal anders spelen, omdat ik nu plots wel de frontman ben. Dat alleen al geeft een compleet andere vibe en een andere intensiteit aan het Zimmerman-concept.

Ondertussen is het van augustus 2023 geleden dat je met Balthazar speelde. Was dat afkicken?

In 2016 en 2017 hebben we ook al eens twee jaar niets gedaan met de band. Het is niet de eerste keer in ons leven dat we een paar jaar niet samen spelen. Dat valt wel mee en dat maakt ons vrij. Even niet samen spelen om dan later terug te komen. Voorlopig zijn daar geen concrete plannen voor.

Bij Zimmerman ben je wel de frontman. Was dat voor jou aanpassen? Is dat een rol die jou ligt?

Ik vind het eigenlijk heel leuk. Met mijn eerste plaat in 2016 was het wel zoeken, maar nu eigenlijk niet meer. Die rol is niet nieuw. Toen speelde ik gitaar en nu bas, wat eigenlijk mijn hoofdinstrument is. Ik voel me er comfortabeler mee dan met de gitaar. Misschien helpt dat ook wel. Of misschien zijn het liedjes die mij meer liggen. Ik vind ze in elk geval fijn om te spelen.

Jouw artiestennaam verwijst natuurlijk naar Bob Dylan. Die was een paar weken geleden in ons land en verzocht de mensen vriendelijk om de gsm voor het concert thuis te laten. Wat vond je daar zelf van als muzikant?

Ik vind dat niet erg als mensen met de gsm foto’s of filmpjes maken, terwijl ik sta te spelen. Ik heb daar eigenlijk niet echt een uitsproken mening over. Volgens Dylan is de beleving bij het publiek dan anders en dat klopt natuurlijk, maar ik stoor mij er niet aan, als ik zelf op het podium sta. Als ik in een publiek sta naar een band te kijken, zal ik nooit filmen. Omdat ik ook zelf naar dat concert wil kijken en genieten. Als ik zelf op het podium sta, doen de mensen maar wat ze willen.