Von Veh - Eerlijker, opener en mooier dan deze vierde plaat wordt het niet

We treffen Mariska Lie A Ling, frontzangeres en songleverancier van de band in haar appartement in Amsterdam. Haar jonge hondjes bedelen om aandacht, maar voor een half uurtje is ze helemaal van ons. Ze heeft deze week haar bejaarde moeder verhuisd en is “helemaal gesloopt”, zoals ze zelf zegt. Maar ze is ook enthousiast, want ze heeft groot nieuws in aanloop van het optreden op daFestival in Djingel Djangel.

Von Veh bestaat nu zes jaar. Hoe hebben jullie het eerste lustrum gevierd?

Mariska Lie A Ling: (verrast) Oh eigenlijk hebben we dat niet gevierd. Daar hebben we niet eens over nagedacht. Corona kwam ertussen en zo waren we twee jaar kwijt. We kregen ten tijde van ‘Undecided’ ook met zoveel pech af te rekenen! Er was het ongeval van onze gitarist - ook mijn man en partner waarmee ik al dertig jaar muziek maak -, Ikzelf brak mijn rug,, we zaten een tijd zonder drummer,... Maar nu zijn we helemaal “back on track” met Jan-Willem als nieuwe drummer, onze bassist Ron en wijzelf. 

Is er toch iets waar je met trots op terugblikt?

Jazeker! In de eerste plaats ben ik fier dat we nog altijd eigenwijs ons eigen ding doen. Wij maken geen muziek om iemand te pleasen. Onze muziek komt recht uit het hart en klinkt zoals we die zelf heel goed vinden. Ook de videoclip van Floating vind ik zelf prachtig. Het was voor het eerst dat we de clip uitbesteedden en dat pakte heel mooi uit. Amalia de la Vega, één van de innovatieve AI-artiesten van Dead End Gallery in Amsterdam, maakte hem. De video combineert de rauwe energie van het nummer naadloos met surrealistische, emotioneel geladen beelden en legt zo de essentie van het nummer vast. 

En dan ben ik ook heel blij te kunnen aankondigen dat we ons eerste echte album gaan uitbrengen. We hebben tot hiertoe drie ep’s op ons actief met telkens, zo’n vijf nummers, maar nu komt er dus volwaardige debuutplaat aan met acht nummers. Een paar daarvan zijn eerdere singles zoals Unreal, Radical Design en Floating, die best nog wat meer aandacht verdienen, aangevuld met een paar nieuwe zoals All Evidence, een nummer over een heftige, negatieve ervaring in een sportschool.

Het artwork van de plaat ligt in de lijn van de video voor Floating. Het hart staat dan ook centraal op de plaat. De songteksten van het ene nummer lopen door in het andere nummer. Tekstueel vernieuwend dus en volgens mij het beste wat ik ooit schreef. We mikken met het album op de harten van onze trouwe fans, maar hopen er ook nieuwe te raken. Als het album hun eerste kennismaking wordt met ons, zal dat zeker lukken! 

Bij de bands, die je inspireerden voor de sound van Von Veh, staat ook de Belgische ILA (naast Drahla, Just Mustard, Bully, The Jesus Lizard en Cynthia Dall). Hoe kwam je bij haar uit? 

(lachend) Lang leve het algoritme! Ik luister naar een bepaald soort muziek en toen dook die band op als suggestie. Wat zij doen, is gelijkaardig met wat wij doen: doorleefde rockmuziek met veel emotie maken. Ik vind hen te gek. 

Wij horen ook nogal wat nineties-echo’s in jullie muziek. Herken je dat zelf ook? En hoe komt dat dan? 

Toen ik als jonge meid voor het eerst naar concerten ging, voor het eerst naar Pinkpop en Lowlands trok, zag ik natuurlijk al die bands: Pixies, Breeders, Nirvana,... Het was niet dat ik toen al dacht dat ik dat soort muziek zelf wilde maken, maar dat heeft me wel gevormd en ja, dat is nog steeds hoorbaar. Ik luister er trouwens nog steeds naar. Het houdt me jong! 

Voor onze nieuwe drummer was het aanpassen. Hij komt uit de surfrockscene en in zijn bands mocht hij nooit lekker doormeppen. Wij moeten hem altijd aansporen: "Sla toch lekker hard op die snare, jongen! Dat hoort bij rock". Hij moest er aan wennen, maar ik heb wel het gevoel dat we het beste in hem boven hebben gehaald. Dat zal je wel merken aan de nieuwe plaat. 

In Nederland heb je weinig of geen muziekblogs zoals daMusic sinds het verdwijnen van Kicking The Habit, maar wel een paar online radiozenders als KINK en IndieXL. Hebben die jullie geholpen bij het opbouwen van een publiek?

Zeker! En vergeet ook Pinguin Radio niet. Zij hebben ons al vaak gedraaid en ik ontdek er ook vaak nieuwe muziek. Naar hen en naar IndieXL luisteren veel muzikanten en ze zijn voor bands uit de underground erg belangrijk. Het creëert ook een soort scene om samen met een andere band in de top tien te staan. 

Maar we komen ook graag in België dus! Ik luister ook naar Belgische alternatieve muziek en de keren dat we in België speelden, vond het publiek ons altijd erg leuk. Onlangs speelden we nog in Ieper en dat was heel gaaf. We leerden er de jongens van Erato kennen. Ik ben bij hun laatste nummer mee het podium op gesprongen en heb meegezongen met het refrein. Dat vonden zowel zij, het publiek als ikzelf heel leuk. Van hen kregen we nadien heel wat leuke tips van zaaltjes en plekken waar we zouden kunnen spelen. Maar binnenkort dus eerst in Antwerpen! 

Waarom moeten onze lezers naar jullie komen kijken op daFestival? 

Wat ons bijzonder maakt, is dat onze nummers erg openhartig zijn. Elke keer als wij optreden, herbeleef ik opnieuw dingen die ik meemaakte in mijn leven. Sommige daarvan zijn heel erg heftig en dat hoor je ook aan de muziek. De symbiose van mijn persoonlijke teksten en de muziek is blijkbaar opmerkelijk want dat komt vaak terug in recensies en het wordt ook bevestigd door mensen die naar onze muziek luisteren. Zo kreeg ik onlangs het bericht van iemand die na een zware diagnose heel veel kracht en troost had geput uit onze muziek. Dat is één van de mooiste complimenten die je als band kan krijgen. Ik sta zelf ook nog altijd hoopvol in het leven na al wat ik heb meegemaakt, mede dankzij de muziek. Dat je daar dan een stukje van kan doorgeven, is geweldig en dat gaan we weer proberen in Djingel Djangel en met de nieuwe plaat. Meer Von Veh dan op die schijf, kunnen we niet zijn. Eerlijker, opener en mooier dan deze vierde plaat wordt het niet. 

Tickets zijn hier nog steeds te koop.