Someone - Ik had een warm bad nodig

Tessa Rose Jackson is een Nederlands-Britse songwriter die onlangs onder de artiestennaam Someone een prachtige debuutplaat uitbracht: ‘Shapeshifter’. Ze ziet zichzelf als een voorvechter van abstracte podium-visuals en psychedelische popmuziek met een ziel en een stem zo licht als Air, zo fragiel als Feist, zo diep als Nick Drake en zo future-psych als Tame Impala.

Voor mensen die je niet kennen: wie is Tessa Rose Jackson?

Ik ben vooral muzikant en tegelijk visueel kunstenaar. Ik werk ook als componist voor film en tv en hou heel erg van het benaderen van muziek als een visueel medium. Audio en video vormen één geheel, daarom ben ik ook erg beeldend in mijn teksten. Voor mij is muziek speel- en kneedbaar. Ik volg mijn inspiratie en elke song die ik uitbreng, is compleet anders dan de vorige. Ik breng als Someone sinds 2017 muziek uit en speelde al op meerdere Europese festivals. In 2020 stond eigenlijk de promotie van mijn eerste lp - 'Orbit II' gepland, een plaat die twee eerdere ep’s combineerde met vier nieuwe tracks, maar de lockdown gooide roet in het eten.

Hoe spannend is dat een debuutplaat uitbrengen?

Helemaal onwijs! Ik heb ongelofelijk veel zin om mijn plaat de wereld in te sturen en de reacties van de mensen te horen. Het is bijzonder voor mij omdat het dit keer een kort proces is geweest tussen het schrijven en het produceren. Dit jaar nog is alles opgenomen en nu al wordt het ook uitgebracht. Ik vind dat heerlijk. Ik heb de voorbije maanden eigenlijk non-stop nieuwe muziek geschreven. Zodoende is 'Shapeshifter' tot stand gekomen.

Hoe ga je te werk bij het schrijven van songs?

Het is altijd heel verschillend. Meestal begin ik niet meteen met de tekst, maar vind ik ook iets muzikaals. Meestal komen daar dan wat zinnen bij en dan laat ik mijn onderbewustzijn naar boven kabbelen. Ik ga wat ik dan al heb verder onderzoeken en daarna komt er een tekst. Zo ontstaan meestal songs.

Je liedjes zijn heel broos en fragiel. Was dat oorspronkelijk de bedoeling?

Voor deze plaat zeker en vast. Mijn vorige werk was wat meer psychedelisch met meer elektronische elementen. Deze plaat is echt een lockdownplaat. Ik heb de nummers volledig in deze periode gemaakt en merkte dat ik in die periode weinig menselijk contact had. Ik had nood aan intieme muziek en luisterde vooral naar Nick Drake- en Joni Mitchell-platen. Een warm bad dat ik nodig had en dat vertaalde zich ook in mijn werk. Ik wou het in de basis akoestisch houden en vooral een intieme plaat maken vol akoestische, cineastische en zijdezachte songs. De single Strange World is daarvan een mooi voorbeeld. 

Wie inspireert jou als muzikant?

Alles! Ik heb zoveel voorbeelden om te volgen en dat gaat vrij ver. Zo vind ik ook inspiratie bij iemand als Beck. Dat valt niet te rijmen met deze rustige plaat, maar ik vind dat hij telkens iets anders doet. Soms is er gekke punk, dan weer intieme pop of hiphop. Altijd heel spannend. Dat geeft me een vrij gevoel als maker. Ik kan doen wat ik wil en hoop dat mensen het leuk vinden. Muzikaal ben ik getriggerd door Nick Drake en Joni Mitchell, maar ook heel erg door Laura Marling die waanzinnige dingen maakt. Ook Phoebe Bridgers kan me tekstueel erg raken. Pure poëzie. Vroeger was ik ook geraakt door bands als Tame Impala en Crosby, Stills & Nash. Kortom ik ben een muziekliefhebber met een brede smaak.

Met welke dromen breng je nu een plaat uit?

Het is zo moeilijk om in deze periode ambitie te hebben. De kleinste dingen voelen aan als een overwinning. Ik hoop te gaan touren en mooie shows te brengen. Ik wil gewoon dat het mensen iets doet. Tijdens de lockdown heb ik eerlijk verteld over de pijnlijke ervaringen in deze moeilijke periode. Ik hoop heel erg dat mensen, die hetzelfde voelen, een beetje steun kunnen vinden.

Tot slot, die titel van je plaat is vreemd? Waarvoor staat het woord ‘Shapeshifter’?

Het woord betekent eigenlijk ‘metamorfose’. De plaat wordt afgesloten door het nummer met dezelfde titel. De song gaat over de patronen die we in ons dagelijkse leven maken, onbewust en vaak niet prettig. Hoe kom ik hieruit want ik wil er niet echt in zitten. Het enige wat ik zeker weet is dat we allemaal aan het reizen zijn in de richting van hetzelfde eindpunt. Dat is wat vaststaat. Maar ik wil blijven ontwikkelen en veranderen tot ik een gedaante gevonden heb waarbij ik me goed voel. Met elke plaat wil ik gewoon het verhaal vertellen van het moment.

Tessa Rose Jackson concerteert op 12 november in de Brusselse Botanique.