Per W / Pawlowski - Per W's werkkamer moet erkend worden als werelderfgoed

Per W's werkkamer moet erkend worden als werelderfgoed

Dirk Ghys is beleidscoördinator voor de cultuurdienst van Gistel en – zoals je zal lezen – groot bewonderaar van Mauro en Kloot. Op 6 december treedt het duo daar op. Reden genoeg voor Ghys om zijn idolen aan de praat te krijgen. En zo geschiedde.

Voor mij is dit gesprek – hou je vast – zo’n beetje als Lennon & McCartney interviewen. Per W & Pawlowski zijn eveneens twee vrijgevochten, creatieve geesten met een behoorlijke staat van dienst.

Mauro heeft Poolse en Italiaanse roots. Een interessante mix, zo blijkt. Hij speelde bij duizenden groepen waarvan de bekendste Evil Superstars en dEUS zijn. De Evil Superstars maakten heerlijke songs als Satan Is In My Ass, B.A.B.Y. (met grappige teksten als “Skip your dinner and come down / if you wanna have smart sex with a winner”) naast het onverwoestbare Sad Sad Planet.

Kloot, zanger, multi-instrumentalist, graficus, illustrator, mag je zonder meer de DIY-godfather noemen. Ook hij maakte deel uit van duizend bands, waaronder The Misters, The Employees, De Lama’s en – jawel – De Kreuners. Hij zal de geschiedenis ingaan als de man die zijn muziek via cassettes aan de man bracht. Leeftijdsgenoot Jan Hautekiet geeft zonder blozen toe dat hij opkijkt naar Per W.

De gezamenlijke plaat van Per W en Pawlowski heet ‘Insider Outsider', telt eenentwintig tracks en werd uitgegeven door het Engelse Jesus Factory Records. Een buitenlandse platenmaatschappij gezegend door christus, dat kan tellen. De uitermate lovende recensies kwamen van het instituut Humo, het toonaangevende Nederlandse muziekblad Oor, Het Nieuwsblad en meer.

Een lp bestaat uit twee zijden, vandaar een dubbelinterview. Waan jezelf in Liverpool, nog voor de Brexit. Die stad ademt The Beatles.

Kant A

Hoe ben je bij Per W terechtgekomen?

Mauro Pawlowski: Dat was via Felix Huybrechts, de man achter Starman Records. Hij zei me dat Kloot een producer zocht. Dus hebben we afgesproken en zijn we samen beginnen werken. Ik ben een paar keer naar Tervuren geweest, waar hij woont. Zijn werkkamer moet dringend erkend worden als werelderfgoed. En de hoes van onze cd is het beste bewijs. Ik schiet goed op met Kloot, omdat hij inspirerend werkt.

Hoe gingen jullie tewerk?

De inbreng was zowat fifty fifty. We zijn twee jaar geleden begonnen. Nu ligt de plaat in de winkels. Daar gaat inderdaad een periode over. De teksten zijn hoofdzakelijk van Per W. Hij stuurde een medley door met onafgewerkte tekstflarden, die we letterlijk gebruikt hebben. De instrumenten hebben we allemaal zelf ingespeeld. Later werden daaraan dan de drums van Jo Moens (The Employees) en de bas van Pip Vreede (Red Zebra, The Wolf Banes) toegevoegd. Voor de backing vocals hebben we niemand minder dan Daan, Nathalie Delcroix (Laïs), William Souffreau (Irish Coffee) en Mona aangesproken.

In heel wat recensies is er sprake van inspirerende voorbeelden. Kloppen die?

Dat van 'The White Album' en The Velvet Underground klopt als een bus. Dat zijn dan ook twee mijlpalen. Wie dat ontkent, heeft geen kaas gegeten van popmuziek. 'The White Album' is een trendsetter. Een soort compilatie met dertig songs, alsjeblieft. Er zit geen echte lijn in. Met heel afwisselende nummers gaande van Back In The USSR over Dear Prudence naar Sexy Sadie. Op ons schijfje staat ook hitgevoelig materiaal. Als alternatievelingen zijn we daar zeker niet vies van. Neem bijvoorbeeld Land Of The Most Forgotten of Waiting For The Con Man.

Je muzikale loopbaan loopt van The Evil Superstars over dEUS naar Per W en verder. Heb je daar een verklaring voor?

Simpel, ik speel bij iedereen, als het maar interessant is. Ik heb veel waardering voor Kloot. Ik vind zijn cassetteperiode een hoogtepunt. Ik was al fan van hem toen hij bij The Misters en The Employees speelde. Een artiest, die heel wat in zijn mars heeft en niet in één vakje te stoppen is. Daar hou ik heel erg van.

Kant B

Hoe is jouw samenwerking met Mauro tot stand gekomen?

Kloot Per W: Ik kende Felix van Starman Records. Ik speel bij Lavvi Ebbel en hij had een dubbel-cd van die groep uitgebracht. Hij lanceerde recent ook een luxe-box van mijn ‘Music For Girls’ op cassette. Felix bracht ons samen. Mauro en ik hebben afgesproken in een kroeg. Het klikte meteen. We zijn uit hetzelfde hout gesneden, weliswaar van een andere generatie. Ik vertelde hem dat ik een hele stapel onafgewerkte nummers had. “Geen probleem”, zei hij. “Bezorg me alles.” Ik vertelde hem dat het honderden zaken betrof. Hij vond dat prima. Om te beginnen heb ik hem vier maanden lang alles doorgestuurd.

We speelden een paar keer samen in mijn repetitiehok. Sommige opnames gebeurden zelfs met de smartphone. Daarna voltooide de wisselwerking zich via het internet. De productie was in handen van Mauro. We hadden geen budget. Nul euro. De mannen van Pink Floyd zouden je vierkant uitlachen.

Ik schat Mauro zeer hoog in. We zijn gelijkgezinden. Hij weet op een clevere manier invloeden te integreren en heeft een zeer brede, muzikale horizon.

Werkte 'The White Album' inspirerend?

Zeer zeker! Dat was een soort van sjabloon dankzij de verschillende sferen. Eleanor Rigby is een song van The Beatles, weliswaar van ‘Revolver’. Dat personage diende als archetype voor vergeten, eenzame mensen. Met die steeds herhaalde regel “Look at all the lonely people. Where do they all come from? Where do they all belong?” Ik heb er Eleonore Rigby van gemaakt, een slepend Franstalig nummer, geïnspireerd op 'Madame Bovary', een vrouw met verschillende persoonlijkheden.

Hecht je veel belang aan liedjesteksten?

Jawel. Jesus Factory complimenteerde me met mijn teksten. Die zijn verborgen autobiografisch. Ze gaan dus over mezelf en zijn bijgevolg persoonlijker.

Op hun eigen manier zijn Mauro & Kloot dus Lennon & McCartney.

Per W & Pawlowski concerteren op vrijdag 6 december in Gistel, omdat de Sint overbezet is. De groep bestaat uit zeven muzikanten die hun sporen verdiend hebben bij The Wolf Banes, dEUS, Red Zebra, The Employees en De Kreuners. Het voorprograma wordt verzorgd door Not Eno & Cale ofte duizendpoot Marcel Vanthilt in duo-formatie. Zij brengen een eigen versie van new waveklassiekers. Eenmalig en uniek.

1 oktober 2019
Dirk Ghys