Monrad - Voor mijn muziek zou ik liever in België zijn

Monrad, in het echte leven Matthew Ramon, bracht onlangs de nieuwe ep ‘Not By Design’ uit. Voor de opnames werkte Ramon, afkomstig uit Kortrijk, samen met enkele klinkende namen uit de Belgische muziekscene: Filip Tanghe (producer voor Balthazar, Warhaus en J. Bernardt) stond in voor de productie, Simon Casier (Balthazar, Zimmerman) verzorgde de baslijnen en Michael Balcaen (Warhaus, Balthazar) werd ingeschakeld voor de drumpartijen. Jawadde, zeggen we dan!

Hoe kijk je terug op de "making of" van je ep ‘Not By Design’?

Matthew Ramon: Eigenlijk een heel leuke periode. Ik heb een tiental songs geschreven voor deze ep over een periode van ongeveer anderhalf jaar. Deze keer heb ik meer gebruik gemaakt van piano en synth als basisinstrument, terwijl bij de andere albums gitaar altijd meer centraal stond. Ik wilde ook iets meer doen met melodische refreinen en daarvoor heb ik ook meer geëxperimenteerd met vrouwenstemmen. Zeker iets om nog verder te exploreren. Het samenwerken met Simon Casier en Michiel Balcaen in de studio was ook een heel leuke ervaring: supermuzikanten die toch dat streepje magie toevoegen aan de songs. Ik voel dat ik niet klaar ben en heb nog goesting om verder te schaven aan mijn muziek, de zang, stemmen en teksten. Welke richting dat uitgaat, dat valt af te wachten.

Waarom koos je voor Filip Tanghe als producer?

Met mijn vorige band Rencontrez l’amour wilden we een tweede album opnemen en kwamen daarvoor terecht bij Filip Tanghe. Het klikte meteen met hem, de manier waarop hij werkt en hoe hij elementen aanbrengt. Na een periode in de USA kwam ik terug bij muziek uit en liet, na een toevallige ontmoeting met Filip op een Balthazar-concert in Bologna, een aantal demo’s horen. Na wat gesleutel besloten we om een eerste ep op te nemen. Dat ging heel goed en sindsdien heb ik er geen seconde meer aan getwijfeld om verder met Filip samen te werken. We complementeren elkaar heel goed en hij begrijpt ook goed waar ik naartoe wil. Hij is gewoon een krak in wat hij doet en het is ongelofelijk leuk om met zo’n professioneel iemand samen te werken.

Hoe ontstaan nummers bij Monrad? Hoe ga je tewerk?

Meestal begint een nummer met prutsen op gitaar, piano, bas, drums of synth, het instrument waar ik op dat moment zin in heb om op te spelen. Als er iets interessants uitkomt, begin ik verschillende muzikale lagen toe te voegen zodat er een basisgeheel ontstaat met een paar verschillende elementen die al op een refrein, strofe, pre-chorus beginnen te lijken. Eens dat er is, wordt er gewerkt aan de basisstructuur van het nummer. Daarna worden er meer nog meer lagen van verschillende instrumenten toegevoegd of juist weggehaald, wat dan uiteindelijk leidt tot een demonummer. Daar worden de teksten dan op geschreven en zanglijnen bij gezocht. Nadat ik een aantal demo’s heb afgewerkt, stuur ik die meestal eens naar Filip die dan luistert en hier en daar wat advies heeft rond de structuur, verschillende lagen etc. Een proces van een aantal weken, maanden. Soms laat ik een nummer ook lange tijd liggen omdat ik het gevoel heb dat ik vast zit. Opeens kan er dan wel eens een idee komen dat het nummer dan weer vooruit kan duwen.

Als single koos je voor Caught Up. Hoe moeilijk is het om het juiste nummer te lanceren als single?

Dat is inderdaad niet gemakkelijk, omdat elk nummer wel een belangrijk element is in het geheel van het album of de ep. Ik vind dat een single toch een reflectie moet zijn van waar het album voor staat, maar ook toch ergens een publiek moet kunnen warm maken voor het album. De keuze is ook afhankelijk van de periode waarin je de single wil lanceren. Een heel donker nummer is misschien niet zo geschikt voor de lente of de zomer.

Wat is het verschil met je eerste album ‘Wired’? Hoe ben je in die tussentijd geëvolueerd?

Ik heb zeker met meer verschillende instrumenten gewerkt op ‘Not By Ddesign’, wat leidde tot een geheel dat ergens tussen rock en pop hangt. Ik wilde deze keer ook iets meer naar een klassiekere songstructuur gaan. Daar waar ik de nummers van Wired meer zag als een "experience", zie ik songs nu meer als een verhaal. En mijn interesse in eightiesachtige sounds en synths heeft zeker een heel aantal nummers beïnvloed. Het gebruik van pianoakkoorden in plaats van verschillende gitaarriffs, waar toch veel songs van ‘Wired’ op gebaseerd zijn, geeft de nummers misschien een iets minder hoekig en iets zachter karakter.

Je hebt een link met de gasten van Balthazar voor bas en drums. Hebben zij je muziek beïnvloed of heb je het gevoel dat je helemaal je ding kon doen?

Sowieso ben ik fan van Warhaus, Balthazar, J. Bernardt, Zimmerman en hebben Simon en Michiel me beïnvloed met de verschillende muzikale projecten waarin ze betrokken zijn. Zeer goede muzikanten en songschrijvers. De demo’s voor ‘Not By Design’ waren klaar vooraleer ik ze laten horen heb aan Michiel en Simon. Ook wel een spannend moment, trouwens. Ik ben heel blij dat ze wilden samenwerken op ‘Not By Design’. In de studio hebben ze met hun beheersing van de instrumenten de nummers extra karakter, meer leven en energie gegeven.

Je woont en werkt in Italië. Hoe ben je daar beland?

Via een lange omweg ben ik voor het werk uiteindelijk in Italië beland. Mijn vrouw is ook Italiaanse. Dus dat is dan gemakkelijk. Ik voel me nog altijd meer Belg dan Italiaan en geniet er altijd van terug in België te zijn.

Is het moeilijk om daar te wonen en je muziek uit te brengen in Vlaanderen?

Ja, ik vind dat heel moeilijk. Voor mijn muziek zou ik liever in België zijn. In mijn thuisstudio doe ik alles zelf en heb ik bij wijze van spreken niet zo veel contact nodig. Maar om je muziek uit te brengen, contacten te leggen, optredens te regelen, een band samen te stellen is het toch veel gemakkelijker in België. Plus, er is toch een veel grotere muziekcultuur in België. De muziek leeft er met optredens, festivals en een undergroundmovement. Dat mis ik in Italië wel.

Welke ambitie koester je met de ep?

Met de ep wilde ik een verhaal brengen: het leven, het werk, de relaties en de gedachten van een veertiger, die tegen een midlifecrisis aanleunt. De richting is lang niet duidelijk, de keuzes zijn moeilijk en gemaakte keuzes leiden tot twijfels. Het zou heel leuk zijn, als de luisteraars zich daarin kunnen herkennen en dat de muziek hen kan aanspreken. Ik wil ook gewoon terug op het podium staan, wie weet binnenkort ergens in België.