Milo Meskens - Ik voel me gelukkiger dan ik ooit geweest ben

Naar eigen zeggen bereikte Milo Meskens bijna twee jaar geleden een breekpunt met een heel zware periode, die de singer-songwriter gebruikte om twaalf erg persoonlijke nummers te schrijven. Songs over loslaten en opnieuw leren denken aan een toekomst, want er is altijd licht aan het einde van de tunnel. ‘All The Things I Couldn't Tell My Therapist’ vertelt het verhaal van een hobbelig parcours van mentaal herstel. Het is geen toeval dat Meskens de derde plaat uitbrengt rond 10 oktober, World Mental Health Day.

De plaat ontstond in een heel zware periode. Hoe moeilijk is het dan om songs te schrijven?

Eind 2022 is er eigenlijk veel in mijn leven op korte termijn misgelopen en dat op heel uiteenlopende vlakken: mijn fysieke gezondheid, in de carrière en op persoonlijk vlak maakte ik veel dingen mee op korte tijd. Iedereen kan wel een aantal dingen incasseren. Tot de emmer plots vol is. Bij mij was dat niet anders. Ik zat echt in een zware depressie en dat voor een lange periode.

Er zijn wel meer artiesten die door een dal gaan en dan krijg je van die zwaarmoedige, haast zwarte platen. Is jouw nieuwe plaat er ook zo eentje geworden?

Eigenlijk niet en dat is ook het mooie aan mijn donkere periode. Dat is ook de reden waarom ik mijn songs wil delen met de wereld. Ik heb er lang over getwijfeld of ik zo'n eerlijke plaat wou uitbrengen, maar net omdat het verhaal eigenlijk heel positief eindigt, wou ik dat toch doen. Het is misschien wel de donkerste plaat uit mijn discografie, maar het is tegelijkertijd ook wel de meest positieve. Naar het einde toe kwam alles goed. Ik kreeg professionele hulp en niet alles raakte in één twee drie opgelost, maar uiteindelijk bracht het me wel tot het punt waar ik nu sta. Ik heb meer rust gevonden en voel me ook wel gelukkiger dan ik ooit geweest ben.

Die professionele hulp, waarover je het had, is natuurlijk jouw therapeut. Ze heeft zelfs de titel van het album gehaald.

De titel vat goed samen hoe deze plaat ontstaan is. Op een bepaald moment zat ik zo diep dat ik externe hulp heb ingeroepen. Dat liep niet van een leien dakje, omdat ik mij moeilijk kon openstellen in die sessies. Ik voelde niet echt wat ik moest ervaren om een aantal dingen te verwerken. Om dat te counteren heb ik de gevoelens, die wel naar boven kwamen in mijn opnamestudio, omgezet in liedjes. Dat gebeurde vaak in het holst van de nacht. Ik heb toen geprobeerd die emoties te bottelen in muziek, zodat ik daarmee aan de slag kon in de sessies met mijn therapeut. De plaat bevat haast alles wat ik niet gezegd kreeg tegen haar. Vandaar ook de titel: ‘All The Things I Couldn't Tell My Therapist’. 

De plaat wordt symbolisch gereleased op 10 oktober: World Mental Health Day. Vind je het een soort opdracht van jezelf als BV om dat thema bespreekbaar te maken?

Ik weet niet of ik het woord opdracht zou gebruiken, maar ik vind het wel een verantwoordelijkheid. Dankzij mijn job kan ik een publiek bereiken en heb ik een weg gevonden om de drempel rond het thema mentale gezondheid, wat toch actueel is, te verlagen. Als ik op deze manier een lans kan breken voor andere mensen, dan vind ik dat bijna mijn plicht om dat te doen.

Je deelde ook een pakkende Instagram-video. Hoe moeilijk is het om jezelf op die manier bloot te geven?

Dat vraagt wel enige kwetsbaarheid. En om die gevoelens te delen moet je recht in je schoenen staan. Het is niet iets wat ik comfortabel had kunnen doen een paar jaar geleden, maar het is dankzij die professionele hulp dat ik me vandaag een stuk sterker voel en het zie zitten om die emoties te delen. Ik ben mij er goed van bewust dat dit album polariserend kan werken. Er zullen positieve en ook negatieve commentaren op de drijfveer van de plaat komen. Als de plaat de juiste mensen bereikt, kan die voor hen echt wel iets betekenen. En dan ben ik ook wel bereid om de kritiek te trotseren in functie van het goeds dat die kan veroorzaken.

Is het schrijven van die songs ook louterend voor jou?

Ja, op deze manier kon ik mijn gevoelens ook communiceren met de persoon die daarmee verder aan de slag moest: de therapeute. Het is dankzij de songs dat we bepaalde dingen bespreekbaar hebben kunnen maken in de therapiesessies. Het was nooit de bedoeling dat iemand anders dan zij de liedjes zou horen. Het is pas achteraf dat ik besefte dat het ook voor anderen nuttig zou kunnen zijn. Initieel was het gewoon iets tussen mij en haar, maar het heeft wel ontzettend veel gedaan qua vooruitgang in de sessies.

Noem je het zelf een singer-songwritersplaat?

Het mooie aan deze cd is dat ik die echt geschreven heb zonder kader. Bij de vorige plaat had ik nog wel een idee van hoe de plaat moest klinken en dat alle liedjes een homogeen geheel moesten vormen. Nu was het vooral belangrijk dat het authentiek aanvoelde, dat de liedjes echt de emoties bevatten waarmee ik in die periode worstelde.

Naast de teksten is er de muziek. Welke richting wou je daarmee uit?

Mijn eerste en tweede plaat zijn destijds vanuit een duidelijk idee geschreven. Mijn debuut  was een beetje mijn coming-out, mijn visitekaartje als songwriter. Bij mijn tweede plaat stond ikzelf als gitarist centraal. Net doordat er zo weinig referentiekader was, gaat die alle kanten uit. Er zijn songs waar het stevig rockt en er zijn liedjes die doen denken aan de folk van Paul Simon. Allemaal uiteenlopende invloeden van de muziek die ik graag hoor. Maar ergens zit er wel een rode draad en een lijn in de liedjes, meer dan op mijn vorige platen. Dit is niet een verzameling songs, het is echt een album. Van daaruit vind ik het wel moeilijk om er één genre op te plakken. Het is vooral een echte Milo Meskens-plaat geworden. Dit is hoe ik klink anno 2024. Dit is wie ik als artiest ben. Honderd procent mezelf.

Opvallend is ook dat er een soort crescendo zit in de plaat. Je begint met een zwaarmoedig gevoel om de plaat te eindigen met iets hoopvols. Was dat een bewuste keuze?

Het mooie is dat ik de nummers volledig chronologisch op het album gezet. Song één is de oudste en track twaalf het laatste nummer dat ik schreef. Je mag het echt niet lineair zien van erg donker naar heel positief en het midden van de plaat als gemiddeld beschouwen. Het gaat voortdurend over ups and downs. Het kabbelt van links naar rechts en omgekeerd. Er zijn verschillende emoties. Het gaat niet alleen over verdriet. Ook het missen van bepaalde vriendschappen komt aan bod. Ik wou echt wel dat het hele proces zich in de juiste volgorde zou voltrekken op de plaat. Dus ben ik ook heel blij dat de cd eindigt met zo'n positief nummer, omdat het voor mij persoonlijk daar ook wel is geëindigd. We stoppen op een mooi punt in mijn leven.

Je hebt bijna alles zelf gedaan op het album. Hoe moeilijk was het om helemaal de controle over die plaat te hebben?

Ik heb een handvol mensen, een vijftal, betrokken in het makingsproces. Voor de rest wou ik alles zoveel mogelijk zelf doen. Omdat ik vond dat de plaat honderd procent het album moest worden dat ik voor ogen had. Hoe ze klinkt, hoe ze eruit ziet, hoe ze wordt gemixt. Ze moest voelen zoals ik wil dat ze voelt. Ik heb mijn nabije vrienden gevraagd om me te helpen bij het realiseren van een aantal dingen. Het is een fijn proces geweest om zo'n kleine "inner circle" als vertrouwd klankbord te hebben.

Je bent de plaat ook live gaan spelen in een aantal ‘Overkophuizen’, waar jongeren verblijven die het psychisch een beetje moeilijk hebben. Waarom?

Als ik dan toch een lans wou breken door de plaat uit te brengen in de hoop daar mensen mee te helpen, dan moest ik het misschien ook gewoon aandurven om in dialoog te gaan met jongeren die het ook net als mij moeilijk hebben gehad of door zwaar weer gaan. Ik hoop dat mijn plaat ook een hart onder de riem voor hen betekent.

Verlang je naar het podium om de songs live te laten leven?

Absoluut! Ik mag een aantal voorprogramma’s doen waaronder dat van Walk Off The Earth in de AB eind oktober. Daarna vertrek ik met Gabriel Rios op tour en vergezel ik Tom Walker, als die in België en Nederland komt spelen. Oktober en november zitten stampvol met eigenlijk alleen maar fijne concerten. In het begin van 2025 ga ik ook mijn eigen headline-tour doen. Ik kijk ernaar uit om de songs, die zoveel voor mij betekend hebben in de studio, te vertalen naar een live show. Het wordt hét moment om al die emoties te delen in real time met een publiek dat misschien ook gelijkaardige dingen heeft ervaren.

Check www.milomeskens.com.

Live:

11/10 -  Brugotta Club, Brugge
15/10 - Walk of the earth World tour, AB, BXL
16/10 - Minderbroederskerk - Mechelen (try-out)
17/10 - Nijdrop - Opwijk (try-out)
18/10 - Kerk van Laken, Botanique – Brussel
21/10 - De Casino - Sint-Niklaas
23/10 - Cactus Club – Brugge
24/10 - Bootstraat – Hasselt
25/10 - De Warande – Turnhout
26/10 - TRAX – Roeselare
27/10 - AB- Brussel
7/11 - De Roma – Antwerpen