Kurt Overbergh - #BRDCST2025 - De Grote Lijnen

In de kantoren van de Ancienne Belgique ontmoeten we Kurt Overbergh om samen een uurtje te grasduinen in het programma van BRDCST2025. Het is onbegonnen werk om over elke artiest uit te weiden, ook al kan Kurt over iedereen, die hij geprogrammeerd heeft, heel aanstekelijke verhalen vertellen. We proberen het bij de grote lijnen te houden.

Dit keer gaat de nachtprogrammatie door in de Beursschouwburg en niet meer in de Club van de AB. Waarom?

Kurt Overbergh: Het is tof om wat variaties te hebben in locaties en het was al een tijdje geleden dat we met de Beursschouwburg hadden samengewerkt. We zijn graag goede buren. Onze ambitie is niet om groot, groter, grootst te worden natuurlijk. Vorig jaar zijn we na drie jaar werken eindelijk in de kerk binnen geraakt met een programma. Ik had een beetje schrik van de klank, maar dat is heel goed meegevallen en het zorgde ervoor dat je iets vrijer kunt programmeren. Je weet dat je daar heel radicaal kan gaan. Dat zit daar bijna per definitie vol.

Daarnaast doen we twee films in Cinema Palace, in de plaats van één vorig jaar. Tegen volgend jaar denken we om ook beneden in de Beursschouwburg iets te doen en dan zal ook het salon van de AB gerenoveerd zijn. Dus er zijn nog mogelijkheden om uit te breiden.

Wij kijken alvast uit naar de avond die in het thema van Chicago footwork staat!

Dat zou bijvoorbeeld moeilijker geweest zijn in de club van de AB. Daar eindigen we om half-twaalf en volgde daarna nog een dj. Nu hebben we een heel avondprogramma uitgebouwd rond DJ Rashad, dat toch breder gaat met bijvoorbeeld een live optreden van Crop Top Core, een Brussels gezelschap. Dat project werd me aangereikt door het Brusselse label Toverberg en ik vond dat een mooi cadeau. We hebben hen carte blanche gegeven en ze hebben de avond nog aangevuld met iced latina en De Schuurman. Zo iemand als DJ Rashad in de kijker zetten, die toch nog niet in alle milieu's even bekend is, dat is de kracht van ons festival. Doordat we uitwijken naar de Beursschouwburg komt zo ook de grote zaal vrij om volledig in te palmen door de curatoren. Die krijgt nu dus een meer uitgepuurde line-up dan gewoonlijk. Mensen appreciëren dat ook en vertrouwen de curator, zelfs als die totaal onbekende namen programmeert.

Merk je ook buitenlandse interesse van toeristen voor BRDCST?

Meer en meer. Een programmator van het Nederlandse Le Guess Who?-festival zei me ooit dat Nederland te klein was voor het festival en dat ze publiek in het buitenland zijn gaan zoeken. Dat geldt ook een beetje voor BRDCST en België. Daarmee dat ik ook blij ben dat The Quietus en Wire een reporter naar Brussel sturen dit jaar. Ook vanuit Nederland hoor ik dat er publiek komt, zelfs al loopt daar tegelijkertijd het Rewire-festival. Die komen dan omdat hier het programma nog iets meer behapbaar is.

Maakt het werken met curatoren je het leven gemakkelijker?

Dat is wat iedereen denkt: "Ah, je programmatie wordt voor jou gedaan". Vergeet het maar. Ze krijgen wel degelijk carte blanche voor alle duidelijkheid, maar je moet wel begeleiden natuurlijk. Soms komen ze af met dromen die je toch niet kunt waarmaken. Maar de drie curatoren, die we nu hebben, daar hebben we een mooie relatie mee opgebouwd en dan gaat de communicatie alvast een stuk vlotter.

Colin Stetson bijvoorbeeld, legde me drie scenario's voor. Ik ben voor het scenario gegaan waarbij hij enkele hem vertrouwde muzikanten meebrengt en hij bij iedereen een stuk meespeelt. Met Keeyley Forsyth heeft hij waarschijnlijk nog nooit samen gespeeld, ook al hebben ze dingen samen opgenomen. Toen ik haar vorig jaar in Leuven vertelde dat ze onder het curatorschap van Colin Stetson naar BRDCST kwam, was ze verrast en enthousiast. De kans is groot dat hij met haar meespeelt. Samen met de andere projecten gaat hij dus drie tot vier keer op het podium staan die dag. Dat is het doorleefde curatorschap waar ik naar op zoek ben.

De AB Club staat diezelfde dag in het teken van International Anthem.

Eigenlijk is dit luik ontstaan vanuit het idee om SML te programmeren, een groep die zo'n beetje krautmuziek à la Can maakt. Maar de muzikanten in die groep hebben ook eigen projecten. Dus programmeren we ook die ook - Booker Stardum x Gregory Uhlmann, Jermiah Chiu - en vullen dat aan met Ben Lamar Gay, die ook op tournee is. We hebben een hele goede relatie met dat label. Het is ook één van de labels waarvan ik elke plaat moet hebben, ook al omdat ze zo mooi zijn vormgegeven. We gaan blow-ups maken van dat artwork en tentoonstellen in de Steenstraat. We gaan onze nieuwe ruimte deels openen voor een Q&A-sessie met een aantal mensen van dat label. Daar zullen artiesten van dat label hun eigen lievelingsplaat komen verdedigen. Dat allemaal ook om hen te ondersteunen en om met hen hun tiende verjaardag te vieren. Zo zul je als toeschouwer het gevoel krijgen dat je in een muzikale familie bent beland.

Dat wordt een hele drukke dag. Om twee uur is er al de film met muziek van Josef Van Wissem.

De cinema was vorig jaar een succes. Er waren om twee uur al rond de tweehonderd mensen. Dit jaar voorziet Jozef Van Wissem dus de horrorfilm 'The Fall Of The House of Usher' van een live soundtrack. Matthias De Craene doet hetzelfde met 'The Holy Mountain', een psychedelische film van vijftig jaar geleden ,die ondertussen een cultclassic is geworden. De film werd onlangs op Le Guess Who? ook onder handen genomen door een Japans gezelschap. Blijkbaar hangt er iets in die lucht waardoor die film nu wordt opgepikt.

En Wolf Eyes is de traditionele knaller waarmee het festival wordt afgesloten?

Ja! Mijn favoriete noisemakers. Ze improviseren altijd. Soms geeft dat waanzinnige noise, de andere keer klinken ze dan kalm, kabbelend. Maar er zit altijd wel een zware slag aan. Ze touren niet zo heel veel, dus dan staat de deur altijd open natuurlijk.

Van Anna Von Hausswolff kennen we alleen de controverse rond de satanische teksten.

Waar zijn ze nu, de extreem-katholieken? Ik heb ze nog niet gehoord! Ik hoop dat ze hier snel komen te staan. Wat media-aandacht is altijd mooi meegenomen. Ik vind haar een heel intrigerend figuur, van vele markten thuis. Ze speelt orgelconcerten in kerken. Ze heeft een eigen label. Ze heeft een voorstelling met een dansgezelschap in Götenborg. Dat zijn rijke artiesten voor mij. We hebben Anna von Hausswolff al twee keer geprogrammeerd, één keer in de club van de AB en één keer in het Amerikaans theater en ze is live ook heel goed. Haar stem doet enigszins denken aan Nico.

We hebben ook haar vader laten overkomen, Carl Michael von Hausswolf, die ook een elektronische componist en visueel artiest is. We hadden het haar voorgesteld om samen op een podium te staan en ze vond dat tof. Dat zijn dingen die ze op Rewire of op Variations in Nantes niet doen.

Ook de derde curator, Backxwash, is ons totaal onbekend.

Die heb ik twee jaar geleden leren kennen. Als er één onderstroom is dit jaar, dan is het black metal. Colin Stetson heeft een project gedaan dat in die richting gaat en black metal is de grote liefde van Anna von Hausswolff. Backxwash schildert zich zwart en samplet heel veel black metal-groepen. Achter haar zijn er films met typische black metal-screams. Ze bedient dubbele drums, die speciaal voor haar werden ingespeeld op zo'n ingenieuze wijze dat ik ze nog niet helemaal doorheb. Heel mooi eigenlijk. Er komen ook langzamerhand meer en meer gospelelementen in haar muziek voor. Dit wordt het meest extreme programma van de drie dagen, met Blackhaine ook, iemand die echt de confrontatie opzoekt met het publiek. En Violent Magic Orchestra, een Japanse band tussen gabber en black metal, waarbij elk lid een ander personage uit de geschiedenis van de black metal uitbeeldt.

Tirza had vorig jaar gevraagd om al haar groepen in één zaal te hebben zodat ze een vibe kon creëren. Dat werkte perfect en dit jaar heb ik dat zo doorgezet.

Vorig jaar had je gezegd dat je Accidental Meetings als curator zou vragen. Is dat er niet van gekomen?

Wel, die gaan cureren op Feeërieën. Een vierde curator voor BRDCST was te veel, maar de passage vorig jaar was fantastisch. En we hebben de deur open gehouden. Ik hou van het idee om duurzaam te programmeren. Voor volgend jaar is er zo al de vraag gekomen of Keeley Forsyth niet mag cureren. Dat is nog vroeg, maar ik heb haar nu leren kennen via Colin Stetson en het zou wel fantastisch zijn, lijkt me.

Uit de begeleidende tekst zie ik ook dat John Coltrane in de verf wordt gezet, maar daaronder vind ik maar één artiest.

Raphael Roginski. Collega's zeiden me dat ik die plaat wel mooi zou vinden. Normaal heb ik niks met jazzgitaristen. Dus ze hebben moeten aandringen, maar toen ik het hoorde was ik direct verkocht. Ik ben met hem beginnen mailen en omdat we volgend jaar de honderdste verjaardag van John Coltrane vieren met een tiendaagse, heb ik voorgesteld om nu al eens langs te komen op BRDCST. Het vervolg komt dus volgend jaar pas eigenlijk. Zijn muziek zal perfect passen in de kerk. Hij maakt zo'n fijne interpretaties dat zelfs in een quiz voor Coltrane-kenners weinigen de nummers zouden herkennen.

Er staan nog andere Poolse artiesten geprogrammeerd trouwens. Bijvoorbeeld Bloto, een straffe hiphop-/jazzband en Martyna Basta. Ik hou ervan om me in een scene vast te bijten en dat een platform te geven.

De lijn in de programmatie voor de kerk is eigenlijk dat het experimentelere muziek is?

... en hedendaags klassiek. Het moet klinken in de kerk. Dat is ook een criterium natuurlijk. Eigenlijk is dat de werking van ons Salon dat we naar daar overgebracht hebben. Het is een vrijhaven waar alles kan.

Abel Ghekiere staat er ook tussen.

Abel Ghekiere heeft met 'Voor Het Verdwijnt, En Daarna' een van de prachtigste Belgische platen ooit gemaakt. Die verstaat de kracht om verstilde muziek te maken, maar op een niveau waar je het gevoel krijgt dat de tijd je naar achter trekt. Heel raar. Een absolute aanrader. De vorige keer dat we spraken zei ik ook dat de Belgen hun plek moeten verdienen op BRDCST. Dit jaar staan er heel wat Belgen op het programma! Naast Abel Ghekiere bijvoorbeeld ook nog Milan W., die een plaat gemaakt heeft die redelijk breed is opgepikt, door zowel Pitchfork als Humo. En ook Kabas hebben we. Ook in The Handover zit een Belgische link. Lukas De Clerck ook, dat zijn eigenlijk allemaal mensen met internationale allures.

Mogen we er nog eentje uitpikken: Áine O'Dwyer?

De kerk, waarover we beschikken, is eigenlijk ooit afgebrand, inclusief het kerkorgel. Nu hebben ze een nieuw orgel laten bouwen. Het is in handen van het conservatorium van Brussel en we mogen dat ook gebruiken. Vorig jaar speelde Ellen Arkbro daar nog. Dit jaar speelt Àine O'Dwyer haar 'Music For Church Cleaners' daar. Het is opgenomen in een Londense kerk inclusief dus de geluiden van de kuisploeg.

Ga je zoals elk jaar proberen alle artiesten aan het werk te zien?

Jazeker, al zorgt dat wel voor enige onrust in mijn hoofd. Ik ga er ook voor zorgen dat er voor elke artiest een welkomstbrief in hun loge hangt. "Beste Àine O'Dwyer, ik vind het fantastisch dat jij op het orgel komt spelen. Weet dat het orgel van deze en gene makelij is..." Enzovoort. Zo weten mensen dat ze in goede handen zijn en dat we met hen bezig zijn. Alabaster dePlume had ik vorig jaar geschreven dat hij hier zoveel jaar geleden voor het eerst op BRDCST had gestaan en hij was zo enthousiast over dat briefje dat hij het meteen op zijn instagram postte. Het is een simpel gebaar, maar muzikanten appreciëren dat enorm. Dus ondanks het feit dat het veel energie kost, ga ik daar snel mee beginnen. En terwijl ik eraan denk: misschien moet ik Anna von Hausswolf ook eens mailen dat ze op het orgel mag spelen. Hoe ik daar niet eerder aan heb gedacht! Hopelijk is het niet te laat.

BRDCST loopt van 4 tot 6 april in de Ancienne Belgique in Brussel.