Jonas Meersmans - #GentJazz25 - Op zenuwen krijg ik weinig vat

Jonas Meersmans maakt prachtige, instrumentale muziek, die op Gent Jazz en met name op de Garden Stage eigenlijk helemaal op zijn plaats is. Als het zonnetje schijnt en je kan relaxen in het gras, kan je je geen betere soundtrack bedenken. Wij vroegen hem hoe hij tegen zijn eerste optreden onder eigen naam op Gent Jazz aankeek.

Wat betekent zo'n optreden op een festival als Gent Jazz voor jou?

Jonas Meersmans: Ik heb er veel zin in. Het is iets dat lang eerder onbereikbaar leek. Dus ik ben blij en dankbaar er te staan. Vorig jaar speelde ik er ook twee keer, maar dit is de eerste keer met mijn eigen muziek. Dat is wel extra speciaal. 

Hoe bereid je je voor op zo'n optreden en hoe kies je je setlist? 

De voorbereiding is niet echt anders waar het repeteren aangaat. We hebben veel gespeeld de afgelopen maanden. Het is dus eerder een kwestie van opfrissen wat er al is. De setlist is wat korter en uitgepuurder omdat het optreden minder lang duurt dan een cluboptreden. De improvisatiestukken en overgangen tussen de nummers, die normaal veel ruimte krijgen, zullen iets compacter zijn.

Ben je nog zenuwachtig als je moet optreden op zo'n festival?

Zenuwen zijn heel onvoorspelbaar en het is iets waar ik geen vat op krijg. Soms zijn ze totaal afwezig, soms is het vooral in de aanloopperiode naar een optreden en meestal zijn het gezonde zenuwen, die focus geven. Soms ben ik zenuwachtiger voor een klein intiem optreden dan voor een groot festival.

Je speelt er ook met Stef Kamil? 

Vorig jaar speelden we er met Stef Kamil Carlens & The Swoon. Dat was helemaal anders qua gevoel: Een zevenkoppige funky band op de mainstage. Dit jaar speelt Stef met The Gates Of Eden en daarin speel ik niet mee.

Staat er nog nieuw werk op de plank en zullen we daar in Gent al iets van horen?

Er staat veel nieuwe muziek klaar en ik plan om zeer snel een nieuw album te maken. Op dit festival zal het vooral muziek zijn van het laatste album, 'Glassman'.

Hoe belangrijk is dat instrumentale gegeven in je muziek?

Dat is nooit echt een bewuste beslissing of keuze geweest. Als ik muziek maak, komt die er vanzelf bijna altijd instrumentaal uit, net zoals andere muzikanten vaak beginnen met een tekst of zang. Ik bekijk dat ook helemaal niet anders dan muziek met tekst. 

Zou je overwegen om ooit (terug) een stem in te schakelen? 

Als ik voel dat de muziek daarom vraagt, zeker en vast. Het is niet iets waarover ik actief nadenk op voorhand. Muziek wijst zichzelf meestal uit, als ze gemaakt en gespeeld wordt, en vraagt zelf wat ze nodig heeft. Op dit album was dat niet nodig, maar alles kan in de toekomst.

Wat moeten we ons eigenlijk bij de titel van je meest recente plaat 'Glassman' voorstellen?

Ik hoor vaak dat mensen de muziek heel filmisch en beeldend vinden. Toen ik begon met het concept van deze muziek in een album te gieten, wilde ik dat het voelde als een auditieve film. De spanningsboog, volgorde van de nummers en opbouw van het album is ook op die manier opgebouwd. Over een titel heb ik lang nagedacht. Toen de coverfoto er was, viel alles op z'n plek. De combinatie van titel en beeld is iets dat eerder een sfeer oproept dan een concrete richting geeft. Het is voor eigen interpretatie vatbaar, wat ik leuk vind. Het beeld is mysterieus en bevreemdend, kan lieflijk maar ook angstaanjagend zijn. De titel roept meer vragen op dan dat hij antwoorden geeft. 

Zijn de songs geëvolueerd sinds de release?

De meeste stukken zijn live al helemaal veranderd met nieuwe ideeën, die errond zijn ontstaan die er nog niet waren toen ze werden opgenomen. Dat is altijd zo, dat stopt nooit. Muziek is nooit af. Ook vraagt de muziek live een andere invalshoek dan op het album. Niet enkel praktisch, maar ook wat er werkt in deze triobezetting op een podium. Als ik de stukken solo speel, zijn ze ook weer helemaal anders.

Het Jonas Meersmans Trio staat op 5 juli op de Garden Stage van Gent Jazz.

Foto: Daria Miasoedova