Jaouad - Het is nu of nooit

‘MESSIAS’, zo heet het debuutalbum van Jaouad dat verschijnt op zijn eigen label SJAMAAN. Net als Jaouad zelf laat ook het album zich niet in een hokje wurmen en biedt het een aanstekelijke en uiteenlopende, maar toch coherente mix van soul, pop, r&b en gospel. 

Jaouad Alloul is een multi-disciplinair kunstenaar, LGBT-activist en ondernemer die bruggen slaat tussen de verschillende identiteiten die hij in zich draagt. Ook op het debuut laat hij dat maar al te graag zien.

De titel springt in het oog. Hoe ben je daarbij gekomen?

Jaouad: In de periode dat ik op zoek was naar mezelf en ik terug toenadering zocht bij mijn vader, die ik negen jaar niet meer zag, vond ik vaak rust in de kathedraal in van Antwerpen. Ik ging er mediteren om me er wat te onttrekken aan de wereld. De iconografie van de katholieke kerk vind ik erg inspirerend. Zelf ben ik islamitisch opgevoed. Ik ben als mens steeds op zoek. Voor veel mensen wijst een Messias de weg naar antwoorden. Hoe groter en talrijker de vragen, hoe welkomer de bewegwijzering door de Messias. Nadat ik als jonge twintiger de Islam de rug toekeerde, bleef ik op zoek. Verschillende antwoorden markeerden mijn levensweg, verschillende vragen bleven mijn pad kruisen. Dit innige samenspel van vragen en antwoorden doorheen mijn leven vormt de ruggengraat van het album.

Zijn dat dan twee werelden die samenkomen?

Zeker en vast, maar twijfel er niet aan: beide werelden hebben veel gemeen. Er is een verschillende profeet en een andere manier van verhalen, maar voor mij komt het wel op hetzelfde neer. Er is een soort van scheppingsverhaal, een hemel en een hel, er is goed en slecht. Beide religies hebben parallellen. 'MESSIAS' wijst op de bijzondere aandacht voor mijn eeuwige fascinatie voor God, Jezus, de maagd Maria en bij uitbreiding de katholieke kerk. De messiasfiguur, die ook in de Islam van betekenis is, en de eeuwenlange invloed van de Kerk op onze kunst- en cultuurbeleving zijn bepalend voor mijn muzikale woordenschat en beeldtaal.

Jouw muziek kan je niet in een hoekje duwen. Er zit soul, pop, gospel en zelfs r&b in. Is dat een bewuste keuze om verschillende werelden af te zoeken?

Voor mijn eerste album was dat nodig, omdat ik echt nog zoekende ben. Ik heb in 2014 meegedaan met 'The Voice' en heb daarna lang gewacht om iets uit te brengen, omdat ik eerst mijn muzikale wereld wilde leren kennen. Voor mijn debuutplaat wou ik verschillende zaken uitproberen om daarna te beslissen welke richting ik voor de tweede plaat zou uitgaan. De basis blijft soul want dat is de motor van mijn bestaan, ik voel ook dat gospel er wel in blijft, omdat ik daarin de viering van het leven terugvind.

Wie zijn in dat licht jouw grote voorbeelden?

Ik noem dan graag Aretha Franklin, Bill Withers, maar ook Grace Jones en Tina Turner, omdat zij iets meer rock in zich dragen. Ook jazz kan ik smaken. Dat hoor je ook wel door in mijn songs.

Ben je iemand die gemakkelijk inspiratie vindt voor zijn songs?

Ik kan heel gemakkelijk schrijven, maar wil ook altijd proberen om iets universeels aan te raken zodat het veel mensen kan boeien. Ik kan wel zeggen hoe moeilijk het was om op te groeien, wetende dat ik homo was in een moslimgezin, maar als ik dat te letterlijk verwoord, dan zal een hetero man er niets aan hebben. Daarom ga ik op zoek naar een universele boodschap: word je geliefd of niet? Ik wil meer en meer abstract gaan werken zodat het ook iets poëtisch heeft.

Hoe kijk je terug op de persoonlijke strijd, die je jeugd toch was?

Daarover gaat mijn plaat. Ik heb op mijn twintigste afscheid genomen van de cultuur waarmee ik groot gebracht werd, omdat ik mezelf wilde ontdekken en me niet in een vakje wou laten stoppen. Dat is mijn hele verlichting geweest. Ik heb me verloren in het nachtleven en het bestaan in het algemeen. Dat klinkt zeker ook door in de songs. Ik voel me een artistieke kameleon bij uitstek en speel graag met de thema’s genderidentiteit en religie. Ik ga daarbij de controverse niet uit de weg. Mijn comfortzone verlaten ervaar ik als een absolute must, die ik combineer met de onstuitbare drang om verhalen te vertellen. Zingen, acteren, dansen, presenteren, regisseren, fotografie, film, kunst en mode, het is voor mij één grote speeltuin.

Noem je jezelf ook een LGTBQ-activist?

Eigenlijk niet, als ik eerlijk moet zijn. Ik heb vrienden die in landen leven waar het veel moeilijker is om te zijn wie je bent. Ik zie mezelf als iemand die dingen bespreekbaar maakt en taboeloos door het leven wil gaan. Als ik daardoor mensen inspireer, ben ik daar heel dankbaar voor.

Recent was er alweer een geval van gaybashing met de dood tot gevolg. Hoe heb jij dat ervaren?

Ik ben erover gaan spreken in het Europees Parlement, wat een heel fijne ervaring was. Het is voor mij een bewijs dat we er nog lang niet zijn of niet volledig begrijpen dat seksualiteit iets natuurlijks is en helemaal niet pervers. Die gedachten uit de vorige eeuw mogen we nu echt wel achter ons laten. Wat twee mensen privé doen met wederzijdse toestemming is niemands zaak.

Welke dromen heb je met ‘Messias’?

De songs lenen er zich toe om live gespeeld te worden en dat op een andere manier dan op de plaat. Ik heb hard gewerkt met de band voor een fijne live performance. De songs kan je altijd anders spelen. Ze gaan op het podium dan ook een ander leven leiden dan op de plaat.

Opvallend, je cd wordt gereleaset op Goede Vrijdag. Toeval?

Zeker niet! (lacht). In de titel zit de katholieke referentie en Goede Vrijdag vond ik een ideaal moment: de dagen worden langer en er komt meer licht. Ideaal om meer perspectief te krijgen na een paar heel moeilijke maanden. Ik wou ook gewoon dit album op de wereld los laten. Je kan blijven wachten tot de pandemie helemaal is verdwenen, maar dat heeft weinig zin. Het is nu of nooit.

Alle info vind je op de website.