Isaac Roux - Als je blijft zwemmen, raak je wel aan de overkant

Isaac Roux, de artiestennaam van indie singer-songwriter Louis De Roo, staat op de rand van een grote doorbraak. Na zijn afstuderen aan het Liverpool Institute for Performing Arts van Paul McCartney maakte Roux furore met hitsingles en een platencontract, allemaal in de aanloop naar zijn langverwachte debuutalbum ‘Troubled Waters’. De muziek van Roux combineert warme indiefolk en alternatieve rock, en wordt vaak vergeleken met Bon Iver en Ben Howard. Een unieke combo van soulvolle teksten en emotioneel gitaarwerk. Het leverde hem zowaar al een spot op Rock Werchter en Pukkelpop op. De komende maanden leert ook Europa hem ten volle kennen.

Je artiestennaam intrigeert. Waarom koos je eigenlijk voor Isaac Roux?

Isaac Roux: Ik vond het niet zo tof om mijn naam te gebruiken in mijn eigen project. Dus ging ik voor een soort artiestennaam. Isaac komt van een album van Bear’s Den waarop een nummer staat dat Isaac heet, een heel sterke song en tegelijk een coole naam. Van mijn familienaam De Roo maakte ik Roux dat iets internationaler klinkt.

Het is geen toeval dat je Bear’s Den laat vallen. Jouw muziek is duidelijk een klein beetje familie van die van hen. Welke muziek inspireert je verder?

Ik hou van alle melancholische bands. Je kan me altijd een plezier doen met songs van Matt Berninger van The National, Ben Howard, Justin Vernon van Bon Iver, Bob Dylan en dus ook Andrew Davie van Bear’s Den. Ik noem hen wel eens de melancholische vaders in de popindustrie. Daar ben ik al heel mijn leven fan van. Ik zie mezelf ook niks anders maken. Dat zijn dus zeker en vast inspirerende bands of muzikanten.

Noem je jezelf dan een soort singer-songwriter of kleef je niet graag een etiket op jezelf?

Ik denk dat elke artiest een singer-songwriter is. Iedereen creëert zijn eigen muziek. Mijn muziek past inderdaad in die folk- en singer-songwriterwereld. Alhoewel ik ook durf uitbreken op mijn album. Ik vind dat je jezelf als artiest nooit echt kunt definiëren. Het eerste deel van mijn carrière is tot nog toe voor mij wat meer melancholisch en breekbaar. Maar dat wil daarom niet zeggen dat de volgende stukken ook zo zullen zijn.

Je hebt in het buitenland gestudeerd. In het Institute for Performing Arts in Liverpool nog wel. Hoe ben je daar ooit beland?

Door een schoolreis in het middelbaar naar Bordeaux. In een kasteel bleek er plots een mogelijkheid om op te treden voor alle leerlingen die dat wilden. Toevallig zat Ian Christians in de zaal. Hij werkte voor platenfirma EMI in die tijd. Hij heeft me toen aangesproken en me gezegd dat mijn songwriting nog meer moest evolueren, maar dat ik echt talent had. Op mijn zeventien jaar ben ik met hem in zee gegaan als eerste manager. Hij is jammer genoeg ondertussen gestorven. Hij heeft me aangeraden om naar Liverpool te trekken om mijn songwriting beter te maken en het Engels verder onder de knie te krijgen. Dat heeft zeker vruchten afgeworpen. Op die manier ben ik dus in Liverpool verzeild geraakt.

Hoe goed is je Engels nu?

In Engeland heb ik het Engels zeker beter leren beheersen. Het is ondertussen mijn tweede taal. Ik probeer over mijn teksten goed na te denken, zodat ik niet de goedkope woordenschat hanteer binnen mijn songwriting of muziek. In Liverpool heb ik die klik leren maken.

Je album heet ‘Troubled Waters’. Waarom heb je die titel gekozen voor je plaat?

Het is een titel die al heel lang in mijn hoofd zit. Voor mij is het album een afronding van de emotionele rollercoaster die mijn jeugd was. Ik verwerk op de plaat mijn angsten, dromen, relaties die anders liepen dan ik had gehoopt, … Al die ervaringen hebben mij gemaakt tot de persoon die ik vandaag ben. Als ik al dit alles niet had meegemaakt, dan zou ik nu niet zo'n album kunnen hebben afleveren. Dus de titel dekt de lading. Doorheen het album zijn ook best wel wat nummers nummers gebaseerd op water. Dus dit was de perfecte blauwe draad (lacht).

Betekent dit dat het een plaat geworden is met teksten vol kommer en kwel? Of zit er ook een beetje hoop in?

Er zit zeker hoop in. Er zijn nummers die gaan over mijn dromen. Over vriendschappen en relaties, maar ook over hoe schoon alles is. En dat alles wel goed komt, hoe moeilijk het soms ook is. Als je blijft zwemmen, raak je wel aan de overkant. En dat je dan kan terugkijken op een lange tocht en er sterker uitkomt. Met het album probeer ik een kompas te bieden aan mensen die het niet altijd gemakkelijk hebben gehad.

Eén van je nummers is je hit Autumn Love, een nummer dat heel geliefd is bij veel mensen. Heb je er een verklaring voor waarom het zo aanslaat?

Ik denk dat ik het heb gereleased op het perfecte moment. Dat was vorig jaar in de herfst. De herfst was in volle overgang richting de winter. Het waren donkere dagen en ik denk dat mensen zich konden herkennen in het gevoel dat er in het nummer hangt. Autumn love heeft een soort van rust over zich die je op elk moment van de dag kan ervaren, zowel op een triestig moment, maar ook als je gewoon wil chillen met je vrienden of een theetje wil drinken in een koffiehuis. Voor mij was dat nummer eerder een B-kantje van een single. Ik had nooit gedacht dat het nummer het zo ver ging brengen als nu het geval is. Dat is wel leuk om te zien.

Eén van die songs die naar relaties verwijzen is Brotherhood. Wat is het verhaal achter die track?

Brotherhood gaat over vriendschappen die verloren zijn gegaan aan de hand van de keuzes die je maakte in je leven. Het nummer vertelt over de breuk met mijn vrienden uit het Meetjesland, toen ik besloot om naar Engeland te gaan. Het is een belangrijke song voor mij.

Je hebt gespeeld op grote festivals als Pukkelpop en Rock Werchter. Hoe is het om daar te staan als piepjonge kerel?

Dat zijn kinderdromen die werkelijkheid worden. Wat heel mijn leven in mijn hoofd spookte, werd nu werkelijkheid op één zomer. Dat is surrealistisch. Ik ben blij, als ik op die concerten terugkijk. Het is iets waar ik altijd met een goed en trots gevoel naar terug ga kunnen kijken. Een belangrijke milestone.

Op 7 december stelde je de plaat voor in de AB. Verkies je met je intieme muziek eerder zo'n zaal dan een openluchtconcert?

Ik bekijk de festivals en de clubconcerten op een heel andere manier. In de clubs moet je iets intiemer gaan en dan speel ik ook andere nummers. Er zijn nummers die ik tijdens deze festivalzomer helemaal niet heb gespeeld, gewoon omdat ze niet werken in die setting. De verschillende locaties hebben allemaal hun eigen charme en troeven. Ik denk dat je er telkens zelf een feest van moet maken. Mensen proberen te beroeren aan de hand van opzwepende muziek, maar hen ook durven ontroeren met de kleinere songs.

2024 was een fantastisch jaar voor jou. Kan het volgende minstens even goed of nog beter worden?

Ik denk dat dat moeilijk wordt, maar ben nu al heel benieuwd naar wat er op mijn pad gaat komen. Ik pak alles wanneer het komt en probeer te genieten van elk moment, want ik weet ook dat het even snel weg kan gaan. Ik vind het belangrijk om van elk concert, radiosessie of interview te genieten.

Hoe moeilijk is het om de voeten op de grond te houden als je overal bejubeld wordt?

Niet moeilijk, want dat zit een beetje in het grondwater van het Meetjesland (lacht). Daar heb ik geleerd nederig te blijven en altijd hard te werken. De kans dat ik ga zweven is echt nihil.