Illuminine - Muziek is mijn eigen veilige wereld

Illuminine, het alter ego van Kevin Imbrechts, heeft een vierde plaat uit. Opnieuw titelloos, maar vooral vintage Illumine: een mix tussen ambient en neo-klassieke muziek. Ook met de nieuwe plaat wil Imbrechts via filmische muziek zijn gevoelswereld met de luisteraar delen en autisme bespreekbaar maken.

Ook nu koos je ervoor om je album gewoon een nummer te geven. Geen titel.

Kevin Imbrechts: Ik dacht dat ik zou kiezen voor een trilogie en dat ik dat drieluik dus kon afsluiten om andere muzikale horizonten te verkennen. Mijn laatste album dateert alweer van 2018, maar aangezien de muziek van Illuminine onlosmakelijk één geheel met mij vormt, ben ik op de weg van de vorige drie albums verdergegaan. Het helpt me om het leven in perspectief te zetten. Ik moet mijn creatieve uitspattingen ergens kwijt.

Hoe komt het dat het vijf jaar geduurd heeft voor die nieuwe plaat er was?

Het was een samenloop van omstandigheden. Ik heb na de derde plaat getourd met acteur Bruno Vanden Broecke. Daarna kwam corona roet in het eten gooien. Ik heb ook gewerkt aan de soundtrack voor 'De Stig' samen met Eric Goens en Dieter Esseldeurs. Ik schreef de soundtrack voor de Engelse ITV-serie 'Against The Odds'. Er is veel op mijn pad gekomen en daarnaast nam ik tijd voor herwerkingen van bestaande composities. Het was dus druk en de rust vond ik in het maken van dit nieuwe album. 

Je communiceert met je muziek openlijk over je autismespectrumstoornis. Hoe moeilijk is dat?

Het is een heel lang verhaal dat teruggaat naar mijn kindertijd. Ik heb zeven jaar geleden de diagnose gekregen op achtentwintigjarige leeftijd. Het vermoeden hing al lang in de lucht en werd toen bevestigd door tests. Het heeft me geholpen om een aantal puzzelstukjes in elkaar te leggen. Muziek is mijn grootste wapen om me te beschermen tegen de ongemakken en alles wat ik ervaar in verband met autisme. Ik zie dat veel mensen die met dezelfde diagnose te maken hebben met veel moeilijkheden kampen. Ik heb het gevoel dat er in de maatschappij nog meer over gesproken kan worden.

Heb je het gevoel dat de muziek jou gered heeft?

Honderd procent en misschien zelfs meer! Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat muziek me recht houdt en me goed doet voelen. Ik vind het moeilijk om te uiten met woorden hoe ik me voel, met muziek kan ik dat zonder moeite. Het is een eigen veilige wereld. Ik hoef me van niets iets aan te trekken. In mijn kamer kan ik de muziek opnemen, die hoort bij wat ik beleef.

Je doet alles zelf: je componeert de nummers, speelt ze in en doet daarna de mixing. Is dat om de volledige controle te behouden?

Dat is zeker een bewuste keuze, want zo kan ik zo dicht mogelijk bij mezelf blijven. Van A tot Z heb ik alles zelf gedaan. Ik heb de nummers ook aan niemand laten horen om niet beïnvloed te worden. Ik wou geen enkel klankbord, gewoon een plaat in mijn universum maken. Dat was mijn doel. Een echte plaat maken waarin ik mijn emoties kon delen met de mensen.

Je hebt samengewerkt met onder meer Marble Sounds en Vincent Coomans. Hoe kijk je daar op terug?

Heel goed! Ik heb dan wel zelf de plaat gemaakt, bij die samenwerkingen had ik wel een warm gevoel. Toen ik ook nummers had waarbij zang paste, heb ik gezocht naar de juiste stemmen. Het verliep allemaal heel organisch en ik gaf hen heel veel vrijheid.

Je bent de man van het studiowerk, maar gaat ook de nummers live spelen. Is dat contact met het publiek en je band bijzonder voor jou?

Het maken van de plaat is een heel solitair gebeuren en nadien kies ik er ook voor om de plaat live te brengen, maar dan in heel weinig shows. De muziek, die ik de laatste twee jaar gemaakt heb in mijn kamer, probeer ik dan te veruitwendigen met muzikanten die niet betrokken waren bij het creatieproces. Dat is voor mij moeilijk, want ik geef dan de controle uit handen. Ik kies dan ook vooral muzikanten waarbij ik me goed voel. Ik laat hen de muziek horen. Er zijn de melodieën en de structuren, maar ik laat ze vrij om de Illuminine-wereld te zoeken en te vinden. Op zo’n momenten krijgen de nummers een nieuw leven en worden ze herboren. Die liveshows zijn een heel unieke beleving. Het gevoel primeert, er is geen strakke organisatie. Het is een gevoelsmatig gebeuren en dat vooral vind ik heel fijn.

Releaseshows :

8 november - CCHA, Hasselt
9 november - Schouwburg 30CC, Leuven

Foto: Jana As
Artwork: Laura Makabresku