Het Zesde Metaal - Rechtstreekse impact

Het gaat Het Zesde Metaal voor de wind. Met vierde album ‘Calais’ lijken ze helemaal doorgebroken; de singles worden op zowat alle Vlaamse radiozenders gedraaid; met Ploegsteert hebben ze een klassieker en staan ze helemaal bovenaan de 100 op 1 van Radio 1 en de optredens in Vlaanderen zijn tegenwoordig ruim vooraf uitverkocht. Reden te meer om even bij frontman Wannes Cappelle aan te schuiven voor een boeiende babbel.

Rechtstreekse impact

Er is heel veel te doen geweest rond de titel van jullie nieuwe plaat. Was ‘Calais’ als titel al dan niet bedoeld als statement? Heeft het kamp en de problematiek de plaat effectief beïnvloed of heeft de pers er gewoon meer van gemaakt dan door jullie bedoeld was?
Wannes Cappelle:
 Op vraag van Knack ben ik, nadat de plaat af was, naar het kamp geweest voor een reportage. Vooraf hebben we het er met de band over gehad of we er niet heen moesten, maar we hebben dan zelf besloten dat niet te doen. We deden dit vanuit de redenering dat, als je niet gaat om effectief te helpen, het eerder maar wat aapjes kijken is. We hebben Vluchtelingenwerk wel financieel gesteund. Na het bezoek met die journalist van Knack was ik achteraf gezien wel blij dat ik toch nog geweest ben omdat dat bezoek alles nog veel tastbaarder gemaakt heeft.

Je bent wel een bijzonder geëngeerd mens. Naast je steun aan Vluchtelingenwerk, ben of was je één van de gezichten van Klimaatzaak, Dagen Zonder Vlees, Te Gek?!, Buddywerking Vlaanderen. Vind je het belangrijk om vanuit je rol van artiest bepaalde zaken onder de aandacht te brengen?
Ik krijg veel van die vragen en de zaken die ik echt heel belangrijk vind, waar ik een zekere affiniteit mee heb en die passen binnen de beschikbare tijd die ik heb, daar engageer ik me graag voor. Dat we de plaat ‘Calais’ genoemd hebben, komt ook vanuit een zeer sterke verontwaardiging die we op het moment van schrijven en opnemen voelden. Dat er gewoon zo dicht bij ons mensen in tentenkampen zitten te creperen, hakte er toch wel serieus in. Ik probeer in die engagementen, hoe klein ook, gewoon mijn hart te volgen.

Je spreekt heel vaak over "we" als je het over de plaat hebt. Nochtans ben jij het uitgesproken gezicht van de groep. De mensen, die Het Zesde Metaal al langer volgen, weten dat je al lang met dezelfde bandleden op weg bent. Ook het opnameproces is nu meer dan ooit een groepsgebeuren geweest. Kunnen we stellen dat Het Zesde Metaal door de jaren heen echt een groep is geworden? En hoe belangrijk is Het Zesde Metaal, de groep?
Ik vind de groep heel belangrijk! Wat we met elkaar hebben, koester ik enorm en we zijn ook gewoon vijf heel goede vrienden. Ik ben minder geïnteresseerd in Wannes Cappelle solo dan in Het Zesde Metaal. Ik heb het lang alleen gedaan: alles schrijven, de arrangementen al half uitgeschreven. Nu laat ik dat veel meer los en dat is uiteindelijk een pak boeiender en leuker.

Komen de teksten nu van jou en vertrek je dan met ideeën naar de studio? Of hoe moeten we dat concreet zien?
Ik spreek bewust en spontaan over "we" omdat ik negenennegentig procent van de teksten schrijf samen met Robin Aerts, onze bassist. Hij denkt ook mee na over de teksten. Hij komt eens met een idee af, dan weer ik. Het is echt iets dat we samen doen. Als hij met iets komt, giet ik dat natuurlijk in mijn eigen woorden, want hij spreekt geen Westvlaams. Het moet natuurlijk in een vorm gegoten worden waarin ik zelf geloof, als het uit mijn mond komt. Er moet op zijn minst al een idee in de vorm van een strofe en een refrein zijn. En dan heb je iets waarmee je naar de groep kunt stappen.

Blijft dat dan meestal bij dat idee?
Dat kan ook een totaal andere richting uitgaan. Er zijn verschillende songs die nog enorm geevolueerd zijn. Naar De Wuppe bijvoorbeeld. De mensen, die niks van muziek kennen, zegt dat misschien niet veel, maar dat was oorspronkelijk in driekwartsmaat geschreven, zoals een walsje, en dat is iets totaal anders geworden door dat vrij te laten en de groep daar zijn gang mee laten gaan. Als je dat afblokt en en je songidee als heilig aanziet, dan gebeuren zulke zaken niet. Dat proces is superboeiend omdat je met een resultaat komt waar vijf mensen en het producersduo mee aan de slag zijn gegaan. Je komt met iets dat veel sterker is dan wat we er elk afzonderlijk mee zouden doen.

Het Zesde Metaal is vooral herkenbaar aan de taal. Zou je ook teksten kunnen schrijven in het A.N. of het Engels?
Schrijven doe ik wel in het Algemeen Nederlands. Dialect is geen schrijftaal. Zingen niet! Ik heb dat al genoeg geprobeerd om te weten dat het eigenlijk geen zin heeft. Wat ik wil doen, is op een zeer eerlijke en rechtstreekse manier mijn gedachten uitdrukken. Hoe meer stappen of vertalingen daar tussen zitten, hoe verder je daar van weggaat. Ik klink gewoon minder geloofwaardig als ik in het Algemeen Nederlands zou zingen; en in het Engels al helemaal niet!

Zijn daar voorbeelden van?
Ja, maar ik ga die niet verspreiden! (lacht) Mijn eerste demo was in het Engels. Op de Radio 1-sessies hebben we Daar Gaat Ze gecoverd en dat had ik eerst in het Nederlands gedaan, want dat leek me wel leuk. Maar dat was niet goed in die zin dat ik het me niet eigen kon maken. Dat klonk gewoon als Daar Gaat Ze van Clouseau door een andere stem gezongen.

Het Gorki-nummer Boze Wolven zong je nochtans wel in het A.N.
Dat hebben we in het Algemeen Nederlands gelaten omdat dat zo eigen is aan Gorki en Luc De Vos. Zijn nummers zitten in een eigen wereld met die taal. Als je dat vertaalt naar het Westvlaams, verlies je veel van de feeling. De teksten van Luc De Vos zijn eigenlijk redelijk literair. En Westvlaams is geen literaire taal. Ok, Guide Gezelle niet te na gelaten, maar dat kan je moeilijk recente literatuur noemen.

Op de nieuwe plaat gingen jullie duchtig met elektronica aan de slag. Niet dat er van een grote koerswijziging sprake is, maar toch merk je het verschil. Was dat een bewuste keuze of is dat tijdens het opnameproces zo gegroeid?
Dat is iets dat tot stand gekomen is tijdens de theatertour die we in 2015, 2016 deden met de vorige plaat ‘Nie Voe Kinders’ deden. Voor we daaraan begonnen, vroegen we ons af wat we precies zouden doen. Gaan we allemaal een akoestische gitaar nemen, een cajón en ukelele? Toen kwam Tom (Pintens, nvdr) met het idee om wat met synthesizers te doen en hij nam ons mee op sleeptouw tijdens die trip. Robin is wat meer op bassynth beginnen spelen, Tim heeft zijn drumstel wat gepimpt en ik liet mijn akoestische gitaar meer aan de kant. Dat beviel zo hard tijdens die tour dat we nadien zeer hongerig waren om een plaat te maken met die sound.

Onlangs won je twee MIA’s wat voor behoorlijk wat exposure zorgt bij een publiek dat je misschien anders niet bereikt en de theatertour is in Vlaanderen volledig uitverkocht. Merk je een soort van Bazart-effect voor Nederlandstalige bands?
Er is in elk geval echt iets raars aan het gebeuren. Of er is iets veranderd; en dat in twee richtingen. Aan de ene kant zie je dat je met Nederlandstalige muziek sneller op de radio komt. Je merkt bij wijze van spreken meer openheid bij Studio Brussel bijvoorbeeld. Ook bij HUMO’s Pop Poll merk je bij 'Beste Album Nationaal' bijvoorbeeld dat vijf van de bands in de top tien Nederlandstalig zijn. Vroeger werd je met Nederlandstalige muziek automatisch in een hokje geduwd en werd je niet echt serieus genomen. Aan de andere kant merk je ook dat in de Vlaamse top tien veel alternatievere, maar Nederlandstalige bands zoals wij, Ertebrekers, Bazart of Tourist LeMC gewoon tussen de Vlaamse schlagers staan. Dat is gewoon ongelofelijk tof dat die hokjes doorbroken worden. Daar was ik al heel lang op aan het hopen.

Als muzikant zit je vaak in een vast stramien van schrijven, opnemen, clubtour, zomertour, misschien een theatertour en dan weer van voor af aan. Maak je platen om ze live te spelen? Of kan je beide los zien van elkaar?
We nemen echt op in functie van de plaat. En achteraf stellen we ons de vraag hoe we dat live zullen spelen. We proberen bij het opnemen dus nog niet echt met hoe we iets live gaan brengen bezig te zijn. Dat zien we dan wel. Het is wel leuk om in de studio alle registers open te trekken.

Je bent al lang bezig met muziek, maar daarnaast ben je ook nog bezig met theater en schrijven. Wat is op artistiek vlak het hoogtepunt dat je al meegemaakt hebt?
Er gaat niks boven muziek spelen met een band. Dat is echt het allerleukste dat er is. Ik heb heel hard genoten van het schrijven van en spelen in 'Bevergem' met Bart Vanneste en Dries Heyneman. Ik vond dat toen ook wel één van de leukste dingen, die ik ooit gedaan had, maar muziek maken blijft toch op één staan. Je doet met vijf mensen echt iets waarmee je een grote, rechtstreekse impact hebt.

Doe je de andere dingen puur uit economische noodzaak of omdat je niet wil en moet kiezen?
Alles wat ik tot nu toe gedaan heb, heb ik gedaan omdat ik het graag wou doen. Ik zou echt heel graag nog een roman schrijven, nog een serie maken, nog eens een theatermonoloog doen of een stuk regisseren. Ik zou dat allemaal enorm graag doen, maar het leven is er een beetje te kort voor. Maar zls ik echt moet kiezen, dan ga ik puur voor de muziek. Het moment is nu ook wel zo dat ik me op dit moment enkel op muziek focus en kan focussen. De rest moet dus even in de koelkast.

Nog een laatste vraag. Stel dat je een eigen festival mag organiseren, onafhankelijk van budget, levend of dood, wie zou er dan allemaal spelen op Wannes’ festival?
Radiohead en Wilco zou ik sowieso programmeren. The Beatles en The Beach Boys zouden ook op de affiche staan. Wel goed dat ze niet meer in leven moeten zijn. Jeff Buckley zou er voor mij ook mogen staan, want ik heb die gemist op wat toen nog Torhout-Werchter was in 1995. Ik ben toen niet gaan kijken. Ik stond wel degelijk op de wei, maar ik stond voor het andere podium. Ik had er toen nog nooit van gehoord. Madensuyu vind ik altijd geweldig. STUFF. vond ik ook één van de betere concerten, die ik al gezien heb de laatste jaren. Dus die mogen ook komen. Bright Eyes zou in originele bezetting ook nog wel eens mogen langskomen.

Dat is al een mooi dagje. Waar zou je Het Zesde Metaal plaatsen op de line up?
Als we zouden mogen openen zou dat al heel tof zijn! (lacht)

Wij zouden alvast met veel plezier komen!

1 april 2017
Patrick Blomme