Evergrey - Die gezichten in het publiek zien, dat is niet te schatten
2024 wordt “A Year to Remember” voor Evergrey. Niet alleen bracht de band het album ‘Theories Of Emptiness’ uit, maar nog groter nieuws was dat drummer Jonas Ekdahl vorige maand verrassend aankondigde dat hij stopt met touren. Meer details krijgen we na een academisch kwartiertje wachten door uitlopende interviews van bassist Johan Niemann, die ons met brede glimlach te woord staat.
Proficiat met het nieuwe album! Hoe zijn de releaseparty’s verlopen?
Johan Niemann: Zeer goed! Mensen zijn zeer enthousiast over het nieuwe werk. Het is altijd zenuwslopend om nieuwe muziek uit te brengen dat niemand tot nu toe gehoord heeft. "Will people love it or will they hate it?" Maar we zijn verheugd om te horen en te lezen dat we bijna honderd procent geweldige reviews en positieve feedback krijgen voor het nieuwe album, nummer veertien intussen!
Het is inderdaad al jullie veertiende plaat in het eenendertigjarig bestaan van Evergrey. Hoe gemakkelijk of moeilijk is het om na al die jaren nog nieuw materiaal voor te leggen? En komt die input van één specifieke songwriter of is het eerder een collectieve schrijfsessie?
Dit album was sowieso anders dan de vorige albums. Vroeger waren het grotendeels Tom (S. Englund - zang, gitaar, nvdr) en Jonas (Ekdahl - drums, nvdr) die voor de productie zorgden, maar toen we voor ‘Theories Of Emptiness’ begonnen met het schrijfproces, waren er gewoonweg geen ideeën (lacht). Niemand had eigenlijk iets liggen – behalve ik! Ik had zowat vijftig losse ideeën, riffs en melodieën. Dus heb ik Tom en Jonas de tien of elf dingen doorgestuurd die het best zouden passen voor Evergrey. Zij hebben die dan ontleed, aangepast en terug in elkaar gestoken, wat best fijn was. Daarna kwam de vraag of ik nog ideeën had. En gelukkig lagen er nog zo’n veertig dingen te broeden, die ik dan ook maar doorgestuurd heb. Een heel fijne ervaring, zowel voor mezelf als voor hen, want het was een volledig nieuwe manier van werken: het was iets dat we nog nooit gedaan hadden. Voor Tom was het met name de eerste keer dat hij werkte met materiaal dat hij zelf niet geschreven had, wat een volledig andere dimensie aan de muziek gaf.
Vond je het dan niet erg dat jouw ideeën helemaal uit elkaar getrokken werden? Ik kan me voorstellen dat, als je iets in je hoofd hebt, je dat ook graag zo in de finale versie van de song wil zien?
Oh nee, helemaal niet. Ik heb in genoeg bands gespeeld om te weten dat het een groepsverdienste is. En mocht ik echt heel erg gesteld zijn op een bepaald idee, zou ik het gewoonweg niet voorstellen aan de band en zou ik het voor mezelf houden. Over wat ik voor het laatste album voorgelegd heb, zei ik simpelweg “Doe ermee wat je wilt. Pas gerust het tempo aan of de toonaard. Zolang het maar inspirerend werkt". Zelfs al is er maar één idee van de veertig dat werkt, dan is dat voor mij al een enorm succes. Maar ze vonden dus nog veel meer goed (lacht).
De band heeft momenteel zowat de meest consistente line-up in de geschiedenis van Evergrey met nu dus zes albums in deze bezetting. Jullie voelen mekaar inmiddels waarschijnlijk geweldig goed aan?
Absoluut. Er is zo’n goede chemie tussen ons alle vijf en we hebben een goede persoonlijke band onderling. We discussiëren nooit. Over niets. Iedereen luistert naar elkaar, respecteert elkaar en houdt van elkaar, wat best uniek is, zeker na zo’n lange tijd van samenwerken. We doen dit nu al zo lang en geef toe: we worden er niet bepaald jonger op. Dus waarom moeilijk doen? (lacht) We komen uitermate goed overeen en wensen enkel het beste voor de groep. Dat is het enige dat telt.
Hoe moeilijk was het dan, zeker voor jou als andere helft van de ritmesectie, toen Jonas zijn vertrek aankondigde?
Ha: dé boodschap… Dat was allesbehalve makkelijk. Ik had het helemaal niet zien aankomen. Hij belde me op een avond op en vertelde me dat hij over iets wou praten waar hij al enige tijd over aan het nadenken was: “I don’t want to tour anymore.” Dat is het slechtste nieuws dat je kan krijgen na het opnemen van een album en denkende dat alles koek en ei is. Maar zoals ik al zei, wij respecteren elkaar en begrijpen en steunen zijn beslissing. Het was dan ook nutteloos om hem proberen te overtuigen om iets te doen wat hij niet wil doen. Dat zou willen zeggen dat we op tournee met zijn vieren dolle pret hebben en één iemand er miserabel bij zit. Dat loopt gewoon fout af. Simpel!
Zal hij dan nog inbreng hebben in het creatieve proces, gezien hij enkel met touren wou stoppen?
Daar hebben we het over gehad, maar een definitieve beslissing werd nog niet genomen. De deur staat steeds open, maar we moeten eens bekijken hoe we het zullen aanpakken waar het producen, songs schrijven etc. aangaat. Dat zal ongetwijfeld gebeuren, als we voor die situatie staan. Alleszins is hier en nu het idee van een nieuw album heel ver weg in de toekomst. Dus gaan we ons nu eerst focussen op de promotie van ‘Theories Of Emptiness” (lacht).
Jonas’ vervanger is Simen Sandnes uit Oslo, Noorwegen. De afstand Oslo – Gotenburg is niet zo heel erg ver (ongeveer driehonderd kilometer, nvdr), maar hij speelt ook in verschillende andere bands. Valt dat voor hem te combineren?
Hij speelt inderdaad in meerdere bands zoals Shining (de Noorse, nvdr), Temic en Arkentype, maar hij wist ons te garanderen dat Evergrey absolute prioriteit krijgt, wat geweldig is voor ons. We willen hem niet van die andere bands “afpakken”, om het zo te zeggen. Als wij een periode niets te doen hebben, dan is hij uiteraard vrij om te doen wat hij wil. Dat is bij ons namelijk ook het geval: Tom heeft zijn Silent Skies en ikzelf heb mijn solodingen. Dat is dus vanzelfsprekend. We zijn sowieso heel erg blij om iemand te hebben die kan inspringen, als we aan onze tournee beginnen.
Over touren gesproken: we zijn nu een aantal jaar na het hele Covid-verhaal. Merk je een verschil tussen hoe het daarvoor was en nu?
Zeker en vast. Ik denk dat mensen beseft hebben dat er een bepaalde kwetsbaarheid is aan het hele concert- en festivalgebeuren. Dat er iets kan voorvallen en de hele wereld stopt, voorgoed (lacht). Ik denk dat mensen nu meer de prioriteiten kunnen inzien. En als muziek effectief één van die prioriteiten is, dan genieten zij nu zo veel meer van die ervaringen. Ze komen naar optredens, festivals en zijn gelukkig. Ze zijn blij om tijd te kunnen spenderen met vrienden, luisterend naar de muziek die hen verenigt. En die gezichten in het publiek zien als artiest, dat is niet te schatten. Dat geeft zo’n enorm goed gevoel op podium. Ik ben ook bijzonder dankbaar dat ik dat opnieuw kan meemaken en delen met hen.
Jullie gaan binnenkort (intussen zijn ze er al, nvdr) naar Zuid-Amerika voor het begin van de promotour en die landen staan erom bekend bands met open armen te ontvangen. Voelen jullie die gastvrijheid ook op het podium?
Oh, absoluut en dat heb ik ook altijd gevoeld. Ik heb het geluk gehad er verschillende keren heen te kunnen gaan: ik speelde vroeger bij Therion en voor elk album dat we uitbrachten, deden we ook een tour doorheen Zuid-Amerika. De mensen zijn supervriendelijk, superluid (lacht) en talrijk. Het is een geweldige plek om te spelen: fijne mensen, heerlijk eten en prachtige natuur. Het wordt ongetwijfeld fantastisch. Ik kijk er echt naar uit. (brede glimlach)
Wat zijn de plannen nog voor de rest van het jaar?
We beginnen de tour dus in Zuid-Amerika en komen terug thuis eind juni. Dan hebben we niets in juli, maar in augustus staan we hier en daar op enkele festivals. September is voor Scandinavië, vervolgens niets in oktober en uiteindelijk zijn november en december gepland voor een Europese tournee.
‘Theories of Emptiness’ is sinds 7 juni uit op Napalm Records. Evergrey staat op 13 december in De Casino in Sint-Niklaas en op 22 december in Cacaofabriek in Helmond (NL).