Dyscordia - De titel van de plaat is een knipoog naar het schrijfproces

In 2010 verrees Dyscordia uit de as van een aantal West-Vlaamse bands. Sindsdien brachten de heren drie albums uit, waarvan de laatste eind december verscheen en ook bij ons in de smaak viel. Dan willen wij daar uiteraarad meer over weten. Drummer Wouter Debonnet was ons ter wille. 

Tien jaar Dyscordia. Dat kan al tellen. Hoe ervaren jullie zelf de evolutie die jullie hebben doorgemaakt?

Wouter Debonnet: We zijn zeker trots op wat we hebben opgebouwd. Tien jaar geleden hadden we alle zes reeds een traject achter de rug in andere bands, die hier en daar toch enige vorm van succes hadden opgebouwd. Het was dus een grote stap om van nul te herbeginnen met Dyscordia. Van het begin af hebben we een compromisloze houding aangenomen waar het onze muziek betrof en hebben we met alle zes muzikanten heel hard gewerkt aan het traject van de band. Intussen heeft dat geleid tot drie full albums, plaatsen op festivals waar we vroeger enkel van konden dromen en bovenal de hele grote voldoening die we halen uit het samen spelen en muziek maken.

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst? Waar zien jullie jezelf over tien jaar?

Dyscordia heeft in de tien jaar van haar bestaan een gestage groei gekend en we hopen de volgende jaren op dezelfde manier te kunnen blijven groeien. Concreet willen we graag wat meer in het buitenland spelen, een tour doen door Europa, en natuurlijk ook blijven schrijven en opnemen. Binnen tien jaar dus graag een releasetour van het zesde album in Europa.

Is "melodic metal" de juiste vlag voor jullie lading? Is er wat dat betreft evolutie geweest binnen de band?

"Melodic metal" is de stempel die we er tegenwoordig zelf ook maar op plakken, vooral omdat die term een heel brede lading kan dekken, maar we hebben ons nooit echt aan een genre gebonden gevoeld en proberen ook nooit bewust naar een stijl toe te werken. Eén van de grootste complimenten, die we soms lezen in reviews, is dat we klinken als Dyscordia. Een herkenbare, eigen sound is iets waar elke band waarschijnlijk naar streeft en dat sommige mensen dat in ons terugvinden is een grote eer.

Er werd voor deze plaat meer aandacht besteed aan de productie? Wat houdt dat concreet in? 

Vooral aan de pre-productie werd meer aandacht besteed. Van elk nummer hebben we demoversies opgenomen, de structuur aangepast, soms volledige stukken of zelfs nummers weggesmeten en herschreven tot we uiteindelijk op een punt kwamen waar we allemaal honderd procent tevreden waren. Die uiteindelijke versie hebben we dan opnieuw opgenomen om onder handen genomen te worden door Jens Bogren en Tony Lindgren, in onze ogen het meest geniale team voor de productie van metal tot op vandaag.

'Delete / Rewrite', hoe zijn jullie op de titel gekomen? Zit daar een persoonlijk verhaal achter? Kan dit beschouwd worden als een conceptplaat?

Een conceptplaat kan je dit niet noemen. Dat hebben we gedaan met ons debuut ‘Twin Symbiosis’. En we hebben sindsdien de nood niet meer gevoeld dat opnieuw te doen. De titel is een knipoog naar het schrijfproces, waar we, zoals ik eerder al zei, in veel gevallen stukken steeds opnieuw opnamen en terug wegsmeten tot we eindelijk het gewenste eindresultaat bereikten. Het titelnummer zelf draait eerder rond de psychologische betekenis, hoe je iemand als het ware kan herprogrammeren door erop in te praten en mensen dingen kan doen geloven, als je het maar genoeg herhaalt.

Door welke bands zijn jullie geinspireerd? Waar luisteren jullie zelf naar?

Dat is voor elk bandlid heel verschillend. We hebben eigenlijk allemaal een heel verschillende muzieksmaak. Voor mezelf gaat het vooral over bands als Amorphis, Moonsorrow, In Flames, Pain of Salvation, Opeth, Devin Townsend, maar ook het vroegere werk van Metallica en Megadeth en zeker ook bands als Queen en Pink Floyd. Het hoeft niet allemaal metal te zijn.

Wat zorgt voor creativiteit binnen de band?

Vooral de verscheidenheid aan karakters en in muzikale smaak zorgt voor de smeltkroes aan invloeden en de verschillende aspecten aan de klank van Dyscordia. Heel veel nummers ontstaan uit ideeën van Martijn (Debonnet, gitaar en backingvocals, nvdr) en Guy (Commeene, leadgitaar, nvdr), maar ook vocale ideeën van Piet (Overstijns, zang, nvdr) of zelfs een drumstuk kunnen de basis vormen van een nieuw nummer. En meestal wordt het maar echt Dyscordia als iedereen zich de eigen partij eigen heeft gemaakt en er eigen accenten in heeft verwerkt.

Welk nummer is voor jullie favoriet om live te spelen? En waarom? Gaan jullie de optredens anders aanpakken dan voorheen?

Ook dat zal heel verschillend zijn voor elk bandlid. Voor mezelf als drummer is het altijd leuk om een ritmisch iets uitdagender nummer te spelen, zoals bijvoorbeeld Stranger To The Dark met de wissels tussen 7/8 en 5/8 op de nieuwe plaat of Perfect Day op de vorige plaat voor de snelle fills. Maar het geeft natuurlijk ook een enorme kick om een nummer als Twin Symbiosis te spelen en heel het publiek te zien en horen meezingen. We streven er altijd naar om onze optredens van iets extra te voorzien. In de eerste plaats is een goede klank belangrijk, maar om ook de lichtshow en de aankleding van het podium proberen we te verzorgen. De eerste test van de nieuwe set volgt op de release show deze zaterdag (18 januari in De Kreun, nvdr).

Hoe pakken jullie de interactie met de fans aan?

We hebben het grote geluk dat er mensen zijn die ons blijven volgen en zelfs inspanningen doen om ons te helpen waar ze kunnen. Zo wordt er geregeld een bus ingelegd, als we wat verder gaan spelen en organiseert de "Dyscordia Army" zelf van alles in het teken van de band. We appreciëren enorm wat die mensen doen voor ons en proberen daar graag iets voor terug te doen, zoals bijvoorbeeld de presaledag van het nieuwe album en de nieuwe merch enkel voor de fans. Of de heuse fanclubdag die al een paar keer georganiseerd is. We beseffen maar al te goed dat een groot deel van ons succes te danken is aan die mensen. En de Dyscordia Army Facebookgroep groeit nog elke dag!

Lees hier de recensie van 'Delete/Rewrite'.