Bosum - Het verhaal zit in mijn hoofd en ik weet waar ik naartoe moet
Het debuutalbum 'Ghostwood Country Club' ligt al een tijdje achter ons en dus moet Bittersweet, de nieuwe single van Bosum, de weg vrijmaken voor een vervolg. Bosum, dat is en blijft het dreampopproject van singer-songwriter Tom Verbeeck, dat waadt in easylistening songs met zachte zang en gitaren, zweverige synths en dito beats van de drumcomputer. Ook in de nieuwe single is die combinatie voelbaar, wat leidt tot een heerlijke, warme sound. Met enig meeval valt het ook bij u in de smaak.
Voor wie Bosum niet kent? Hoe is de band eigenlijk ooit ontstaan?
Tom Verbeeck: Ik ben al lang met muziek bezig en er zijn veel projecten waarin ik betrokken ben, maar Bosum is toch wel mijn passieproject. In 2019 zijn we gestart met een ep die twee jaar later een vervolg kreeg in een debuutalbum, net voor de coronacrisis uitbrak. We brachten tussen die twee mijlpalen een cover uit van Blinding Lights van The Weeknd. En daar was veel om te doen. Het nummer hebben we dan ook op ons album gedropt. Na de release van de plaat is het een beetje stilgevallen door de pandemie, ook al ben ik blijven schrijven. Ik maakte heel wat demo’s met het oog op een tweede album, waarop ik nu aan het kauwen ben. De single Bittersweet is een eerste stap in de juiste richting. De liefde voor het project is er duidelijk nog altijd.
De keuze voor de cover van Blinding Lights was een voltreffer. Wat trok je aan in die song?
Ik koos voor dat nummer omdat het nauw aansloot bij de sound die ik ambieerde. Die zat ook in al die nummers van onze eerste worp en in de songs, die ik aan het schrijven was voor het eerste Bosum-album. De eighties-invloeden en vooral de drummachine van The Weeknd triggerden me heel erg. Op een avond zat ik te tokkelen op de gitaar en maakte ik een eigen versie van zijn wereldhit. Ik nam het liedje thuis op en stuurde het rond. Naasten waren onder de indruk en zo raakte het ook op het eerste album.
Welke andere artiesten of bands hebben je door de jaren heen beïnvloed?
De dreampop, die we maken, zit in de wereld van de indiemuziek waar ik fan van ben. Gooi er een scheutje ambient over en je komt zo uit bij mijn favoriete sound. Als ik toch aan namedropping mag doen, noem ik hier Slowdive en Boards of Canada, die ons sterk hebben beïnvloed qua sound naast het hedendaagse werk van Sufjan Stevens, The War on Drugs, Sam Fender, Ben Howard, Ruby Haunt en - meer lokaal - The Haunted Youth, The Bony King of Nowhere en Mooneye. Genoeg? (lacht). Ik ben een grote fan van DIIV, die ik onlangs nog zag in de AB. Nog meer dan namen word ik geraakt door een specifieke sfeer of stijl, meer dan een concrete artiest.
Mogen we zeggen dat Bittersweet, de nieuwe single, vintage Bosum is?
De jongste tijd ben ik veel aan het producen voor andere artiesten. Zo heb ik ook een song geproducet voor Wåvery. Nadat we de productie hadden afgewerkt, merkten we dat onze stemmen heel goed blenden. In een open gesprek bleek ook dat we in dezelfde stemming zaten, doordat onze beider relaties beëindigd waren. De week nadien hebben we een liedje opgenomen. Aan de oorspronkelijke demo heb ik niet veel veranderd. Zonder er veel aan te prutsen met zweverige delay of drumcomputers, heb ik het nummer in zijn puurheid gelaten.
Wat mogen de dromen en ambities zijn?
Ik hoop dat de single een motivatie mag zijn om het tweede album op te nemen. De single zou een trigger moeten zijn om Bosum nieuw leven in te blazen. Met een goede formatie een album maken en daarna een ander hoofdstuk beginnen. Het verhaal zit in mijn hoofd en ik weet waar ik naartoe moet. Ik hoop dat de single iets losmaakt om er verder aan te werken.
Hoe ver sta je met het schrijven van nieuwe songs?
De demo’s liggen klaar en ik ben die regelmatig aan het sturen naar vertrouwelingen. Welke sfeer roepen de liedjes op? En klinkt het als een geheel? De plaat is duidelijk een vervolg op album één. Nu is de vraag wie alles gaat producen. Misschien doe ik het zelf wel.
Zal de plaat in de lijn liggen van jullie debuut ‘Ghostwood Country Club’?
Die plaat was erg geïnspireerd door waar ik woon, midden in de natuur. Ze wekte veel nostalgie op, hoorde ik. Na een break ben ik ondertussen voor een tijdje terug thuis gaan wonen om te herbronnen. Ik heb het gevoel dat de ‘Ghostwood Country Club Part Two’ eraan komt. De nieuwe nummers voelen aan als een vervolgverhaal op het eerste album. Het zal zeker in dezelfde sfeer zitten. Ik denk dat ik nu wel iets meer kan experimenteren zonder dat het onnatuurlijk aanvoelt. De ervaring van mijn debuut neem ik mee om verder te groeien.