Blaudzun - Met een Belgisch publiek voelt het als een prachtige flirt

‘Latter Days’, zo heet de uitstekende nieuwe plaat van Blaudzun. Die werd voorafgegaan door de singles Dreamers, Summer Song en Bonfire, die gesmaakt werden door pers en publiek. Catchy songs, waarvan de melodieën blijven hangen, iets waarin songsmid Blaudzun erg goed is. Het is nu aftellen naar de concerten die de Nederlander in Vlaanderen zal geven.

In 2022 verscheen je laatste plaat ‘Lonely City Exit Wounds’ en nu is er al een nieuwe. Dat betekent dat je erg productief bent. Blijft de muze je goed gezind?

Johannes Sigmond: An sich wel. Die plaat van twee jaar terug voelt voor mij toch als heel lang geleden. Misschien komt dat omdat ‘Lonely City Exit Wounds' best wel al een tijd klaar was voordat ze gereleased werd. Dat had met corona te maken. Daartussen heb ik ook nog een soundtrack gemaakt: ‘The Waste Land’. Ik zit nooit verlegen om inspiratie. Er komt altijd wel wat.

Is ‘Latter Days’ een soort vervolg op je vorige werk?

Ik denk dat die platen echt los van elkaar staan. Ik was trouwens erg tevreden over het onthaal van mijn vorige schijf. De songs zijn zowel in Nederland, Duitsland als België echt goed ontvangen. Ook de pers was eigenlijk alleen maar positief. Er werd zelfs gefluisterd dat het misschien wel mijn beste album ooit was (lacht). Dat vond ik soms ook wel intimiderend. Ik heb het als artiest uit mijn hoofd gezet op het moment toen ik opnieuw begon te schrijven. Het is een compleet andere plaat, al denk ik dat er op dit nieuwe album veel songs en tracks staan die allemaal stuk voor stuk op andere Blaudzun-platen hadden kunnen staan. Op die zevende plaat is het DNA van verschillende albums samengekomen.

Ben je door de jaren heen veranderd als songsmid? Hoe ontstaan nummers anno 2024?

Mijn leven is momenteel - en dat is eigenlijk al een tijdje zo - zo druk dat ik alles wel moet plannen. Ik merkte wel dat ik me weinig verveel en daarom ben ik ook met een aantal activiteiten gestopt. In een tijd, waarin ik weinig te doen heb, ontstaan soms mooie dingen. Ik kan ook, alsof het een kantoorbaan is, in de ochtend om half tien mijn studio binnenstappen en daar dan pas om negen uur ’s avonds vertrekken. En dan ben ik vanaf begin tot eind gewoon aan het schrijven. Evengoed zit ik op een terras of ga ik wandelen met een koptelefoon en een notitieblok en schrijf ik op die manier wat flarden van nummers. Ik vind het wel van belang dat ik zo snel mogelijk kan opnemen, of het nu op mijn telefoon of in een studio is. Daarna voeg ik er telkens ideetjes aan toe. Als het proces alleen maar in mijn hoofd plaatsvindt, ben ik soms goede ideeën ineens zomaar kwijt.

Ben je zo’n artiest die eerst de muziek bedenkt en die daarna invult met tekst?

Ik begin vaak, zoals veel artiesten uit allerlei genres, in een soort klanktaal, muziek te schrijven. Terwijl ik gitaar speel of piano, komen de melodieën en klanken vaak samen en in die klanken zitten soms al bestaande woorden. Af en toe heb ik na een uur al een paar mooie zinnen, die dan soms een soort leidraad worden voor de rest. Het begint vaak met een paar strofen die eigenlijk tegelijkertijd met de muziek ontstaan.

Zie jij jezelf als een soort verteller?

Deels, maar vertellen gaat erg uit van een vooropgezet idee en een verhaal. Neeltje Maria Min, de Nederlandse dichter op leeftijd, zei ooit tegen mij dat ze de gedichten die ze zelf het best vindt, nog steeds niet begrijpt. Ik denk dat ik ook zoiets ervaar met een goed lied. Soms krijgen de lyrics gaandeweg een andere betekenis door de tijd of omdat je als mens zelf veranderd bent. Hoe meer je een song speelt, hoe meer tot je doordringt waar je over zingt. Misschien is vertellen dus niet de juiste term.

Je knappe nieuwe single heet Bonfire. Wat betekent die song in het geheel van de plaat?

Het was één van de eerste waar ik aan werkte in de eerste sessies tijdens het tot stand komen van de plaat. We schrijven eind 2022. Ik stelde me erbij voor dat ik een soort van vreugdevuur maakte waarbij iedereen, die daar aanwezig was, zijn ballast en zorgen kon laten verbranden. De troubles, die mensen meedragen vanuit het verleden, zouden we daar dan ingooien en er omheen dansen om daarna helemaal bevrijd het leven weer aan te kunnen. Een lied rondom een fictief ritueel eigenlijk. Ik heb er best lang aan gewerkt, ik wou een nummer maken met invloeden van zowel Chris Isaak als Madrugada. Het is een vrij lang lied en dus een atypische single. Dat geldt ook voor een nummer als Faint Of Heart, dat een heel lange intro en outro heeft - ook een beetje tegen de regels van de radio. Het begint vrij folky en dan komen er steeds meer lagen bij. Op een gegeven moment is het lied uitgezongen en ontstaat een melodie met gitaren die maar door blijven gaan. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om een fade-out te maken. Daar waren de meningen nogal verdeeld over. Ik vind het mooi om zo’n lied te laten uitdoven. De suggestie wordt gewekt dat de song doorloopt, ook al hoor je hem niet meer.

Je hebt de plaat ‘Latter Days’ genoemd, maar het gelijknamige nummer komt pas op je volgende plaat.

‘Latter days’ is een wat archaïsche term die letterlijk "de laatste dagen" betekent. Ik ervaar de laatste tijd dat verschillende dingen toch op hun einde lopen, hoewel je zou kunnen zeggen dat elk einde weer een nieuw begin is. De aarde hoort daar helaas ook bij. De gelijknamige song heb ik nog niet uitgebracht omdat dat lied nog niet rijp was. Veel songs op de plaat hebben echter wel dat thema in zich. Er ontstaan allerlei barsten in systemen en daardoor kom je vaak weer bij hele mooie, nieuwe dingen uit. Die gedachte zit in veel nummers op de plaat.

Je hebt een tour gepland in Nederland en komt ook twee keer naar België: Gent en Antwerpen staan op de lijst.

Ik weet nog steeds niet of het Belgische publiek me helemaal omarmt. Het voelt als een prachtige flirt, die zo af en toe heftig ontvlamt om daarna weer wat af te vlakken en dat op en af. Dat proces is nog altijd aan de gang. Mijn eerste kennismaking met Vlaanderen was ten tijde van ‘Heavy Flowers’, in 2012 en dat is dan gestaag doorgegaan. Ik kom veel Vlaamse fans tegen, ook als we in Duitsland of in Nederland spelen, die enthousiast reageren. Ik speel relatief weinig in België, maar ik heb er nog steeds een grote fanbase. Heel trouwe supporters in het algemeen. De Belgische radio's draaiden mij de laatste jaren niet zoveel meer en daardoor liep ik misschien iets minder in het oog, maar eenmaal we in België zijn, levert dat altijd wel bijzondere avonden op.

Is het Vlaamse publiek anders dan het Nederlandse?

Het is anders spelen dan in mijn vaderland. Nederlanders zijn een stukje uitgelatener en enthousiaster, terwijl de Belgen iets meer luisteren. Zelfs in België merk je verschillen op de plaats waar je speelt. Het publiek is anders in West-Vlaanderen dan in Brussel, maar er is altijd een flinke dosis respect voor de artiest. In Nederland gaan mensen vaak met vrienden een pintje drinken terwijl het concert bezig is. In België is het juist andersom. Ze gaan er naar een artiest kijken en drinken daar ook een pintje bij.

Wanneer stap je met good vibes van het podium na een concert?

Als ik het gevoel heb dat de energie die vanaf de bühne komt tot halverwege de zaal of liefst verder geraakt. Wij geven iets, het publiek schenkt iets terug en daardoor ontstaat er iets magisch. Ik noem dat gekscherend wel eens de heilige geest. Dat zijn van die speciale avonden waarbij iets onbenoembaars ontstaat, ook al verloopt niet alles zoals gepland, ook technisch. Als je vindt wat je samen met het publiek aan het zoeken bent, dan krijg je iets heel waardevols. Het is datgene waar ik altijd wel naar op zoek ben.

Je werd ook bekend als wielergek die een eigen podcast rond dat thema maakte. Ben je daar nog mee bezig?

Mijn leven is de laatste tien jaar zo druk geworden dat mijn agenda zo vol staat dat ik heb moeten bijschaven in mijn hobby’s. Vlak voor de Tour de France van dit jaar ben ik daarom gestopt met de wielerpodcast 'De Grote Plaat'. Helaas, want dat was echt mijn ding. Ik heb die altijd met veel plezier gemaakt. Wie weet komt die ooit terug. Ik ben al blij als ik de koers kan volgen, maar de podcast staat dus on hold. Alle episodes zijn wel nog allemaal terug te luisteren, hoor.

Ben je een Van Aert-fan of inmiddels gezwicht voor Evenepoel?

Ik denk dat ik iets meer fan ben van Wout dan van Remco, ook al vind ik die laatste wel een geweldenaar. Ik hoop ook dat hij de komende maanden nog stappen kan zetten zodat we volgend jaar een iets spannender wielerseizoen krijgen en iemand hebben die wat tegengas kan geven tegen meneer Pogacar.

Twee jaar terug verscheen in NRC een mooi interview met jou, waarin te lezen viel dat je jezelf de opdracht had gegeven om het leven keihard te omarmen. Hoe doe jij dat in 2024?

Ik voel in mezelf - en dat zit ook wel in mijn muziek - ergens wel een strijd omdat ik ten diepste denk dat het leven niet echt veel zin heeft. Dat gezegd hebbende, probeer ik wel van elke dag iets moois te maken. Dat betekent hard werken, maar ook uitbundig vieren en je laten omringen met liefdevolle mensen. Onlangs werd een neef van mij begraven. Dan wist ik meteen weer heel helder dat het leven zo eindig is. Om het bestaan toch kleur te geven elke dag, mag je er alles voor inzetten. Ik ben me ervan bewust dat ik een bevoorrecht mens ben, dat ik al jarenlang mijn leven leef. Ik zie veel mooie plekken van de wereld door mijn muziek. Ik kan elke dag in een studio werken, muziek maken en optreden voor veel mensen. Ik voel me dan ook een gelukzak. Zodra ik merk dat daar dingen tussenkomen die het leven minder leuk maken, probeer ik die zo snel mogelijk af te blokken. Ik ben me bewust van wat ik heb. Het lukt me ook weer niet altijd, maar ik doe daar wel mijn best voor.

Kan je beter relativeren met ouder worden?

Ik vind het moeilijk. Ik voel me niet oud genoeg, maar voel wel dat ik niet meer zo jong ben. In de manier waarop ik kunst bedrijf en muziek maak, vind ik relativeren een overschatte kwaliteit. Ik hou er liever van om dingen bloedserieus te nemen. Zo heb ik ook niks tegen popmuziek die pretentieus is. Ze moet wel echt zijn. Het mag geen poppenkast worden.

Check www.blaudzun.com