The Shadow Machine - 'Cities Of Light'

Licht in de duisternis.

Jo Geboers kennen we van Low Land Home, maar sinds maart van vorig jaar lostte hij een drietal singles met het nieuwe soloproject The Shadow Machine. Daar komt nu een vierde single bij, de titeltrack ook van de gelijknamige ep waar nog een vijfde song op staat als toetjes.

Grote verschil met de donkere, doorwrochte nummers van Low Land Home, is dat de nummers op ‘Cities Of Light’ lichtpuntjes bevatten. Geen schaduw zonder licht zeker? Alle songs behandelen zoals vanouds zware thema’s als verlies, aanvaarding, de weg kwijt zijn, enz., maar centraal staat de hoop. Verandering en aanvaarding zijn uiteindelijk altijd mogelijk, hoe moeilijk ook. Aan het eind van elke donkere winternacht, daagt het toch weer aan de einder.

Dat deed het ook nadat Geboers het vorige project ten grave had gedragen. De nood aan het schrijven van nieuwe muziek borrelde toch weer op en hij nam dus al snel weer gitaar en piano op tijdens de lockdown. De kleine demo’s, die hij opnam, smeekten dan weer om meer en dus riep hij Dennis Mahieu (Cloudy-Oh), Wannes Nimmegeers (Quasiland) en Guillaume Trotta bijeen om samen met producer Bert Vliegen (Sophia, Whispering Sons) zijn verhalen muzikaal in te kleuren.

De gebruikte kleuren zijn nog altijd alle tinten grijs en blauw, maar hier en daar zit er dus ook een gouden randje aan. Van de eerste drie singles, Blind, Thirst en Disengaged was dit het duidelijkst bij de laatste. De vooruitstuwende beat en de zilveren gitaren van dat nummer zorgden zowaar voor een klein gevoel van euforie. Niet voor niets vergeleken we dat nummer met Leave A Light On van Marble Sounds.

Maar op de titeltrack is het licht zeker ook aanwezig. Het begint natuurlijk al met de titel, maar ook in de tekst (“Come stay with me in the light”) en in het refrein wurmt het licht zich een weg door de duisternis. Muzikaal klinkt de afsluiter Ready To See nog het donkerst van al, maar wat een heerlijke gitaren galmen er in dat nummer en het thema van een beslissende ontmoeting die Geboers de ogen opende, past toch weer wel in het plaatje.

Vijf nummers is niet veel, maar we zijn toch blij dat het weer kriebelde bij Geboers om opnieuw muziek te maken. Niemand hier te lande komt zo dicht bij de kwaliteit van The National, The Slow Show en Elbow als hij.