The Girl Who Cried Wolf - 'Three Beggars and a Thief'

Vorig jaar beleefde The Girl Who Cried Wolf zijn bescheiden doorbraak met het fantastische White Noise. Nu is de band terug met de ep ‘Three Beggars and a Thief’ waarvoor de band zich laafde aan ‘Antichrist’, de film van Lars Von Trier en aan Russische folklore.

Wat ons betreft had White Noise een dikke hit mogen worden. Wat een fantastische track! De band werkte er zijn mix van triphop en rock tot in de perfectie uit en de stem van Heleen Destuyver wekte emoties op die ons ongemakkelijk op onze stoel lieten schuiven. Bovendien werd het nummer voorzien van een geweldige clip die kinderlijke kwetsbaarheid aan dreiging koppelde. Als u die nog niet gezien heeft, klikt u nu eerst op bovenstaande link vooraleer verder te lezen.

Op The Deer, de eerste single uit de nieuwe ep gaat het vijftal verder op de ingeslagen weg al eist de ijzige gitaar van Samir Boureghda dit keer geen hoofdrol op. Die eer valt nu te beurt aan de toetsen en cello van Sofie Sweygers die vanuit de diepste schaduwen tevoorschijn lijken te kruipen  terwijl Destuyver wanhopig haar verlorenheid uitzingt en bassist Casper Heijstee en drummer Michael-John Joosen ingehouden ondersteunen. (check die semi-akoestische Toutpartoutsessie!).

Als je je adem al inhield bij The Deer, neem dan een flinke hap adem vooraleer je aan de rest te wagen want ook daarin loopt de spanning weer hoog op. The Fox start met een eenzame tromroffel, maar algauw steekt een gitaarstorm op waarin Destuyver zich probeert recht te houden, daar ook in slaagt en meer zelfs, de blizzard bij tijden kalmeert.

Er wordt gezegd dat “The three beggars” in ‘Antichrist’ staan voor “verdriet, pijn en lijden” en dat lijkt ook het thema te zijn van deze ep, want ook The Crow is weer zo’n allesverscheurend nummer. Maar geen nood, in de Russische folklore leiden deze drie figuren tot wijsheid en begrip, alleen moet je dus wel eerst afzien. Drie fans zullen dit aan den lijve ondervinden, want Destuyver zal de drie dieren tatoeëren op drie bereidwillige slachtoffers. 

De ep wordt afgesloten door The Thief, een naar de bands normen rustiger nummer waarin pianoklanken het poollicht doorlaten, maar waarin onderhuids toch weer onrust schuilt, en dat naar het einde toe toch weer dichtgetimmerd wordt door een gruizige gitaar (of is het een bas?).

In 1990 stierf een beer in de taiga? Wel, The Girl Who Cried Wolf, groef zijn beenderen op en kookte er bouillon mee. Wie zijn poolnachten graag donker en koud heeft, kan nergens beter terecht dan bij deze band.

Er zijn al drie gelegenheden bekend waarop je deze indringende set live kan gaan meemaken. Ons advies? Gaan, maar neem toch best iemand mee in wiens armen je kan kruipen voor warmte en steun.

Hieronder kan je de ep volledig beluisteren: