Sivert Høyem - 'Roses Of Neurosis'
Sivert Høyem is een naam als een klok… in Noorwegen, maar hier blijft hij, ondanks vette successen in het verleden met Madrugada een snoepje voor de fijnproevers.
En dan is het ook nog eens vijf jaar geleden sinds ‘Lioness’ verscheen, een prima album dat hem ook tot in De Casino in Sint-Niklaas bracht, wat dan toch weer fans aantrok vanuit heel het land. Maar sindsdien bleef het stil. Tot dit voorjaar deze ep verscheen. Geen album, maar toch vijf nieuwe nummers die de vergelijking met ouder werk moeiteloos kunnen doorstaan.
Het zal ook niemand verbazen dat de kale Noor zich ook dit keer weer in de schaduw van het leven ophoudt. Dit is geen rock meer zoals hij bracht tijdens de hoogdagen van Madrugada, maar die typische Scandinavische donkerte hangt ook dit keer weer als een zware mantel van velours over plaat. Eens Høyem die mantel over je gooit, zak je gewillig door de knieën en geef je je over aan de melancholische schoonheid.
De nummers op deze ep zijn weer zo mooi gearrangeerd dat je niet anders kan dan drieëntwintig minuten ademloos luisteren. Zijn maatje van vroeger, Christer Knutsen is uiteraard weer van de partij, Cato Salsa legt wondermooie synthtapijtjes neer en de trompet van Nils Petter Molvær blaast ons finaal naar hogere sferen, terwijl het ritmische anker bestaande uit Borge Fjordheim (drums en percussie) en Oystein Frantzvag (bas) net alle moeite doet om ons met beide voeten op de grond te houden. Onze tip: beluister deze ep met een goede hoofdtelefoon.
Want er is natuurlijk ook nog de stem en het akoestische gitaarwerk van Høyem zelf, die met het register ergens tussen Nick Cave en Bryan Ferry in hangt. Dat wordt al duidelijk vanaf de rustige opener Safe Return, een nummer dat ondanks de donkerte toch ook enig licht van de hoop binnenlaat. Met het magnifieke Run Away slaat Høyem meteen een vonk van connectie. Høyem zingt gepassioneerd en de spanning bouwt mooi op om daarna ook weer weg te sijpelen.
Queen Of My Heart is de meer poppy track van het lot met een knipoog naar de eighties, Archduke de verborgen parel, diep in de donkere oester en afsluiter Devotional het perfecte hoogtepunt met de eerder vernoemde koperpartij van Nils Petter Molvær. Wie zo toegewijd is aan de muziek als Høyem en Knutsen, laat niets aan het toeval over en dat doen beide heren dan ook niet. Prachtige ep die we bijna over het hoofd hadden gezien in de stroom van releases, maar nu we nog een tijdje thuis zitten, hebben we nog tijd genoeg om er van te genieten.