Asia - 'Le Temps D'Aller Mieux'

“We hebben onze eigen Julien Baker!” Met die euforische kreet, deelden we jaren geleden de eerste ep van deze Brusselse. Ondertussen heeft ze haar eigen stem gevonden.

Vijf jaar is het geleden dat we Asia ontdekten. De piepjonge zangeres legde toen de ziel bloot in Engelstalige liedjes die ze schreef in de veilige beslotenheid van haar slaapkamer, ergens in het centrum van Brussel. Vorig jaar kondigde ze dan zelf een metamorfose aan met een eerste album. Wat die verandering inhield, werd gehint in de volgende single Fin Août, al hadden we het toen nog niet door, want de Brusselse met Italiaanse roots had al eerder singles uitgebracht in de taal van Molière.

Op de nieuwe ep, die werd aangekondigd met het fantastische Brûle, is het duidelijk: alle zes nummers worden gezongen in de taal die ze thuis spreekt. Dat zorgt voor nog meer emotie en kwetsbaarheid dan we al gewend waren, want zo gaat dat, als je in je moedertaal zingt. “Pour les Flamands”, is dat misschien andersom, omdat de meesten het Engels beter begrijpen dan de tweede officiële landstaal, maar wie een beetje moeite doet, komt met school-Frans al een heel eind om de ontboezemingen van Asia te begrijpen.

Asia zingt over toxische liefde, diepe verlangens, de eigen kleine kantjes en angsten. Zoals ze dus ook al in het Engels deed, maar nu nog meer doorvoeld en ingebed in subtiele elektronica. Na het album hadden we enkele vraagtekens over de richting die Asia zou uitgaan, maar die twijfels zijn nu helemaal weg. Ze heeft helemaal haar eigen sound gevonden.

“Viens me voir / ouvre tes bras”, zingt ze op opener Le Coeur. En wie die raad opvolgt, wordt getrakteerd op zes tedere songs waaronder Cherche Moi, waarin warm koper een extra laagje legt en waarmee de ep een nieuw hoogtepunt bereikt. Helaas worden we dan al door het korte Ton Nom en de titeltrack terug uit Asia’s leefwereld gejaagd. Het geluid van het verkeer buiten, klinkt nog luider en vijandiger dan anders.