Sam Coussens (Pothamus)

'Raya' is intussen net een jaar oud en tussen de lockdowns door kon Pothamus toch hier en daar optreden. Gitarist Sam Coussens had zo zijn eigen kijk op dat muzikale jaar. 

Beste albums?

Hippotraktor - ‘Meridian’

Helion Creek - ‘Dystopia’

Psychonaut/Sâver - ‘Emerald’

Mother - ‘Interlude I’

Capitan - ‘Cascades’

Waarom?

Ik maak van eindejaarslijstjes als deze graag gebruik om bands of projecten, die me nauw aan het hart liggen, te promoten. Dit zijn stuk voor stuk gedreven muzikanten die iets puurs en eerlijks willen creëren. Omdat ik de personen en intenties achter het werk goed ken, ben ik ook fan van wat ze doen. Ik vind dat er in Vlaanderen veel straffe dingen gebeuren op muzikaal vlak. Zoals onder andere deze vijf albums.

Beste song?

.

Waarom?

In het slowcorestraatje van True Widow, maar dan met een iets meer hedendaagse shoegaze-insteek. Ik ben enorm fan van de productie van deze single: duidelijk modern, zonder dat het wordt platgepolijst. Klinkt lekker laag, maar tegelijkertijd kraakhelder. Ook de vocals werken fantastisch op deze manier. Een nummer met veel nruimte. Eentje om door je beste koptelefoon te beluisteren.

Mooiste artwork?

JeGong - ‘I’

Waarom?

Dit is nog eens een album dat mijn volledige aandacht trok op basis van het artwork. Een grafische collage van eenzame zwart-witbeelden van een oud kasteel of klooster in combinatie met dominante gele en grijze balken. Afgewerkt met een aantal kleine grafische elementen die brutaal mee op de frontcover staan. Denk aan early seventieskrautrock, cosmische ambient of grijzige postrock. Minimaal en zacht elektronisch. Nog steeds vind ik dat dit artwork perfect belichaamt wat voor type muziek je mag verwachten: leeg, oud en een beetje moeilijk. Ik kan de nummers ook niet los zien van deze hoes. Het album is nog van vorig jaar, maar het vinyl kwam pas dit jaar in mijn bezit. Ik heb ook een lichte obsessie met de kleur geel. Waarschijnlijk speelt dat mee. Pelagic Records heeft een prachtige uitgave met geel-grijze vinylplaten die het artwork op prachtige wijze ondersteunen.

Knapste video?

Waarom?

Meesterlijke onetaker. Sander Blok als cameraman en Michael Lombarts aan de regie. Uiteraard ook een schitterende prestatie van de band zelf. Er gebeurt zoveel op die korte vijf minuten: een drumfill die perfect in beeld valt of nog een halve vuist, net voor de camera van richting verandert. Sander Blok is een meester in zijn vak en vangt het allemaal perfect. Ik heb horen waaien dat dit de derde take was die ze namen. Tegelijkertijd was dit ook de internationale entree van Hippotraktor. ‘Manifest the Mountain’ was de eerste single die afgelopen zomer, via het Duitse label Pelagic Records, de wereld werd ingestuurd. Twee maanden na de release van hun eerste full album, ‘Meridian’, kunnen we alleen maar stellen dat Hippotraktor zichzelf is blijven overtreffen.

Wat is het beste concert dat je dit jaar gezien hebt?

Hippotraktor – (Samhain) Muziekodroom Hasselt – 31 oktober 2021

Waarom?

Ik weet nog hoe ik glunderde van trots toen ik Hippotraktor in volle glorie een zaal zag platspelen. Ik ben zo blij dat ze na jaren van hard werk, eindelijk uit de opstartfase zijn losgeraakt. En hoe! We kunnen gerust zeggen dat ze afgelopen jaar meteen vier niveaus boven zichzelf zijn uitgestegen. Voor velen komt Hippotraktor waarschijnlijk als een donderslag bij heldere hemel, maar niets is minder waar. Chiaran schrijft en bouwt al jaren aan deze band. Als songwriter, gitarist en als producer. Daarnaast zijn het uiteraard allemaal schitterende muzikanten die op het podium een interessant geheel vormen. Het doet mij zoveel plezier om ze nu eindelijk het internationale platform te zien krijgen dat deze muziek verdient. Ik herinner mij nog goed dat Hippotraktor vlak voor de eerste lockdown in Nijlen voor een lege zaal moest spelen. Buiten de andere aanwezige bands, hingen er nog drie mensen aan de toog. Best triest. Ik had toen nooit durven denken dat ze anderhalf jaar later dit zouden brengen. In de lente van 2022 staan ze zelfs in de AB, tijdens Fledlypalooza.

Van welk geannuleerd optreden heb je het meeste spijt?

Roadburn 2021. Ik had er na een jaar afgelaste festivals enorm naar uitgekeken om opnieuw in volle zalen te kunnen staan. Voorlopig is het in stilte hopen dat we dit in april 2022 opnieuw kunnen. De baseline van Roadburn is: "Redefining heaviness". Ik heb als bezoeker het gevoel dat ze die missie ter harte nemen. Op Roadburn kan je in heel wat verschillende genres nieuwe artiesten ontdekken. Soms binnen het kader van een eenmalige samenwerking of onder het toeziend oog van andere artiest als curator. Thou speelde vorige editie zelfs vier keer in verschillende settings. Ik heb het gevoel dat Roadburn als festival veel vertrouwen geeft aan de artiesten en de bezoeker elk jaar iets uniek voor kan schotelen.

Wat moet er op muzikaal vlak veranderen?

Besparen op cultuur is nooit een optie. Wat ik graag zou zien, is meer appreciatie voor de mensen achter de schermen en voor alle organisaties die de optredens in het livecircuit mee mogelijk maken. Deze mensen zijn de afgelopen periode enorm hard getroffen. Ik duim mee voor een samenleving waarin meer financiële ondersteuning mogelijk is. Op die manier kunnen niet alleen nieuwe projecten van grond komen, maar kan er ook voldoende steun gaan naar de bestaande organisaties en alle freelancers die in deze sector werken. Zonder hun inzet en lange dagen zouden onze optredens niet bestaan.

Mooiste stukje songtekst dat je bent tegengekomen?

Fuzzy van Grant Lee Buffalo

Waarom?

Hier een snippet uitnemen zou het geheel oneer aandoen. Deze tekst schildert een passage rond twee personen. De twee hebben duidelijk een geschiedenis met elkaar en zijn momenteel zoekende. De vraag waar ze precies naar op zoek zijn, hangt in het midden. Dit nummer is afgelopen jaar toevallig op mijn pad gekomen. De combinatie van tekst, melodie en ook de wonderlijke stem van Grant Lee Phillips vind ik buitengewoon. De zanglijn is ook ongelofelijk slim geschreven. De schijnbaar half-nonchalante wijze waarop de woorden perfect in elkaar passen en over de begeleiding vallen. Gevolgd door een overgang naar een soort klagende kopstem in het refrein. Wondermooi. Ze hebben in de jaren negentig blijkbaar nog met Pearl Jam getourd. Maar na een paar albums zonder echte grote doorbraak hebben ze de eer aan zichzelf gehouden en is de band gestopt.

Beste platenwinkel?

De Consouling Store in Gent. Vanzelfsprekend brengen zij steeds het meest interessante van diverse zwaardere genres samen. Daarnaast draag ik Nele, Mike en de hele Consouling-crew ook persoonlijk een warm hart toe. Het is al jaren een uitdagende periode om als indielabel of recordstore een commercieel interessante positie in te nemen. Je bent in een snel evoluerend muzikaal landschap van zoveel tendensen afhankelijk. Ik voel aan alles dat ze vastberaden zijn om mee te blijven evolueren en te zoeken naar hoe zij het verschil kunnen blijven maken. Consouling is in Vlaanderen een vaandeldrager voor onze genres.

Beste playlist?

Coldwave | Post-Punk. Of zoals ze het zelf omschrijven: new postpunk, russian postpunk ruso, eightiespostpunk, French coldwave, minimal synth, darkwave. Het afgelopen jaar ben ik nog dieper in deze genres afgedaald. Ik ben een enorme fan van choruseffecten en reverb. Die zijn hier natuurlijk nooit ver weg. Ook de blend van deze effecten met elektronica, gitaren en vocals tot één muzikaal geheel vind ik prachtig. Genres die een donkere esthetiek opzoeken en toch een stijlvol geheel afleveren.

Waarop ben je zelf het meest trots ?

Ik ben trots op alle mensen die we afgelopen periode met onze muziek hebben kunnen bereiken. Al was het maar tussen de golven door. Ik ben dankbaar voor alle fijne reacties die we hebben mogen ontvangen. Zowel online als in persoon. Dat zorgt voor een enorm fijn gevoel van verbondenheid doorheen onze muziek. Daarnaast ben ik trots op mijn bandleden en onze entourage die er allemaal voor zorgen dat we met Pothamus vooruit kunnen. Stagehands, geluids- en lichttechniekers, ontwerpers, fotografen, bookers, het label. Allemaal zorgen ze ervoor dat wij als band kunnen groeien. Als laatste ben ik enorm trots op de Mechelse scene: Psychonaut, Hippotraktor, L’itch, Helion Creek. Het geeft me enorm veel plezier om de projecten uit onze vriendengroep zo vooruit te zien gaan. Zeker omdat er achter de schermen al jaren aan de weg getimmerd wordt.

Wat verwacht je persoonlijk op muzikaal vlak van 2022?

Ik hoop dat de festivals opnieuw kunnen. Ik mis de spontaniteit, de samenhorigheid en het ontdekken van nieuwe muziek in een live-setting. Ook mis ik het om nieuwe mensen te leren kennen.