Whispering Sons - Surface
Weinig Belgische acts werden de afgelopen twee jaar zo op handen gedragen als Whispering Sons. Hun debuut ‘Image’ verscheen in 2018 en werd haast meteen bestempeld als een hedendaagse Belpop-parel. Drie jaar later staat de "moeilijke tweede" voor de deur, een plaat waar de carrière van vele bands mee staat of valt.
Bij Studio Brussel liet frontvrouw Fenne Kuppens alvast weten dat ze tijdens de opnames van het nieuwe album op ‘hun sterktes hebben ingespeeld’. Criticasters zouden het kunnen afdoen als marketinggezwets, wij houden het bij standaard promopraat van de schuchtere muzikant. Nu goed, daMusic is er om muziek te beoordelen, en over deze plaat kunnen we enkel positief zijn.
Hoewel Surface zeker niet de grote paleisrevolutie doet vermoeden, krijgt Whispering Sons toch een bescheiden applaus voor de gewaagde songkeuze. Het nummer mist namelijk alle eigenschappen van een standaard post-punksingle: dit keer geen sferische intro of cliché-matig post-punk riffje (ja we kijken naar jou, Alone). De basis van de band is nu eenmaal de grafstem van Kuppens en een retestrakke ritmesectie en daar zal de luisteraar het mee moeten doen. In dat opzicht weten de Limburgers dus maar al te goed wat hun sterktes zijn.
Her en der zien we collega-recensenten het nummer wel eens omschrijven als voorzichtig of weinig vernieuwend, maar hen raden wij aan het nummer een tweede, derde of zelfs een vierde luisterbeurt te geven. De veranderingen zijn er namelijk wel, zij het in subtielere proporties. Het kenmerkende snerpende gitaargeluid waarmee Kobe Lijnen het debuut van z’n scherp randje voorzag, lijkt bijvoorbeeld vervangen door een beredeneerde variant. De vlijmscherpe riffs spelen op Surface een dienende rol en werken meer als een sluimerend gif dan als de finale dolksteek. Ook de bas klinkt minder ruw en neigt meer naar moderne industrial dan naar klassieke post-punk.
Whispering Sons kiest met dit eerste nummer dus niet voor de grote verrassing, maar voor de uitgekiende verbetering. Onze interesse is bij deze voldoende geprikkeld om uit te kijken naar de volgende single en bij uitbreiding de nieuwe plaat. Meer konden we van dit vijftal niet verlangen.