Vincent Coomans - Desire

Rouw en verlies, afstand en verlangen zijn al langer thema’s in het werk van de nu drieëndertigjarige muzikant, maar dit keer verandert hij van perspectief en sound.

Twee jaar geleden bracht Vincent Coomans zijn debuut-ep uit. Daarop klonk hij fragiel als Sufjan Stevens en Elliott Smith, maar op Desire klinkt hij verleidelijk en zwoel als nooit tevoren. Hij heeft nochtans heel wat dierbaren verloren de laatste jaren. Is het dan toch weer “doen alsof” zoals op Pretence?

Nee, er is meer aan de hand. De single is de voorloper van ‘The Great Rebuild’, een album dat volgend jaar uitkomt en ook al ingeleid werd met Must I Always. Het wordt het verhaal van terug rechtkrabbelen na een donkere tijd waarin echter ook een keerpunt zat: de geboorte van een kind. Het begin van een heel nieuwe rol.

In Desire geeft hij zich over aan lust. Alle spanning en het gewicht van de rouw zijn zo te veel geworden dat er niets meer overblijft dan vleselijke lust. Dat wordt ook getoond in de clip van de Nederlandse visual artist en schrijver Sandro van der Leeuw die naakt en op rode hakken een paspop liefkoost, die echter niet goed zichtbaar is door de zwarte achtergrond.

 

‘The Great Rebuild’, het eerste album van Vincent Coomans, verschijnt bij Illuminine Records in januari.