Tien jaar Nine Inch Nails – 'The Slip'

RE:introducing

Tien jaar geleden gooide Trent Reznor totaal onverwacht deze plaat gratis op de website. En of onze man daarvan gebruik wilde maken. En dat het ook nog eens gesmaakt heeft.

Trent Reznors Nine Inch Nails blijft een vreemde eend in de bijt. Na het prachtige 'Year Zero' en ditto doortocht in de AB en op Pukkelpop kwam de ene release na de andere op ons af. Recentelijk maakte Trent het de fans nog net iets moeilijker door de release van 'GHOST I-IV', een dubbelcd met zesendertig instrumentele tracks. Voor de release nog maar de tijd had gekregen om goed en wel te verteren, sloeg Trent wéér toe en plaatste hij het integrale, nieuwe NIN-album 'The Slip' op zijn webstek. Geen betalingsmogelijkheden dit keer, enkel gratis. Als Nine Inch Nails-fan moet je soms overuren kloppen.

'The Slip' is dus de achtste officiële NIN-release en telt tien nieuwe nummers. Met een palmares als dat van Trent Reznor liggen de verwachtingen natuurlijk verschrikkelijk hoog, en meestal lost Trent die ook probleemloos in.

De analoge synths die meer en meer als gitaren behandeld worden, zijn sinds 'With teeth' zowat Trents handelsmerk geworden. Dat is ook op 1,000,000 het geval: een eenvoudige gitaarriff draagt het hele nummer, ware het niet dat de riffs door synthesizers en de achtergrondgeluiden door de gitarist van dienst gespeeld worden. Het nummer had zo op 'With Teeth' of 'Year Zero' kunnen staan.

Wie slaat moet ook kunnen zalven, of in Nine Inch Nails' geval, dansen. Uiterst dansbare grooves die het machinale geweld afwisselen, waren altijd een van Reznors sterke kanten. Discipline heeft zo'n onweerstaanbare groove. Het dromerige pianootje op de achtergrond is ook een van de kleine NIN-elementjes die steeds weer terugkeren.

Waar Discipline als gratis download al op de NINwebstek was verschenen, stond het nummer Echoplex op de Facebooksite. NIN-fans moeten verdraaid goeie surfers zijn: als je weet waar te zoeken kan je de volledige NIN-dvds zomaar van het net plukken, wat volgens insiders het gevolg was van een serieuze ruzie tussen Trent en zijn platenmaatschappij.

Lights in the sky is verrassend intiem. Louter stem en piano krijgen bij Reznor altijd een hypnotiserend effect. Wie er enkele jaren geleden op Pukkelpop bij was, weet dat de man daar hetzelfde presteerde en bijna heel de wei stil kreeg. Dergelijke emoties zo eenvoudig overbrengen is weinigen gegeven. Dat nummer gaat vervolgens naadloos over in Corona Radiata, waarin de echo van de piano transformeert tot een van Reznors insectensoundscapes, voorzien van synthesizerfilters. De dreiging bouwt langzaam op tot we in een grotesque mars terechtkomen. Je ziet de hamers uit Pink Floyd haast voorbij marcheren.

Trent weet perfect hoe hij een Nine Inch Nails-plaat moet maken en heeft dat concept al meer dan één keer uitgediept. Soms levert dat geniale albums en verrassende wendingen op, soms niet meer dan een fantastisch uitgevoerde stijloefening. 'The Slip' laat in dat opzicht dan ook geen nieuwe wending horen, maar bevestigt de kwaliteit van NIN nog maar eens. Geen onmisbaar kleinood, maar een mooi tussendoortje. Er zijn bands die over heel hun carrière nog geen plaat afleveren die zo goed gemaakt is als 'The Slip'. Dat dit niet Trents grootste meesterwerk is, mag slechts een detail zijn. De reguliere cd komt eind juli in de winkel. Tot dan en tot ver daarna kan je hem ook gewoon van de site plukken. Waarvoor nog maar eens respect!

De originele recensie vind je hier.