#TheVeilsKiezen - Shriekback - Nemesis (1985)
In maart brachten ze een zesde lp uit '…And Out Of The Void Came Love', maar of het The Veils de mainstreamaandacht oplevert die ze verdienen, is nog de vraag. Hoe dan ook blijft het een schone, gepassioneerde rockgroep onder leiding van Finn Andrews, die deze week zeven van zijn invloeden mag toelichten.
Finn Andrews heeft het niet bepaald van vreemden, want hij is de zoon van Barry Andrews, lid van XTC en later Shriekback. Vandaar dat hij ook even teruggrijpt naar vaders catalogus: “Natuurlijk ben ik trots op wat pa gedaan heeft. Toen ik muziek begon te maken, had dat helemaal niks met hem te maken. Ik woonde duizenden mijlen verderop. Toen hij me voor het eerst hoorde, was ik al vier jaar bezig met gitaarspelen, zingen en nummers schrijven en het eerste gestuntel voorbij. Het kwam voor hem uit het niets toen ik drie demo’s stuurde. Toen ik op mijn zeventiende terug naar Londen verhuisde, volgde de periode waarin de band tussen ons tweeën het sterkst was en hij vaak naar onze optredens kwam. Pas na mijn tienertijd ben ik echt naar zijn plaatwerk gaan luisteren, hetgeen heel apart was, maar ik vond ze erg goed. Hij kreeg altijd goede kritieken, maar is nooit heel groot geworden. Shriekback en daarvoor XTC zijn altijd erg underground gebleven".
"Het was heel moedig en raar, waar hij mee bezig was en hij was vooral geïnteresseerd in de combinatie van woorden en ritmiek. En ik bewonder hoe hij daar, plaat na plaat, aan vasthield. Zo werkt het bij mij ook: stick to your guns. Mensen, die met hem werkten, vertellen dat ik op hem lijk. Nick Launy bijvoorbeeld, die onze tweede plaat 'Nux Vomica' produceerde, werkte vroeger met mijn vader. Mijn vader is nogal tegendraads. Volgens Nick was ik net zoals hij. Pa heeft ook gespeeld in de bands van Iggy Pop en David Bowie maar als kleine jongen van zeven of acht wist ik niet wie die mensen waren. Later baalde ik ervan dat ik als klein jongetje niet beter had opgelet, toen die mannen bij ons over de vloer kwamen. Best frustrerend, ik had graag met ze rondgehangen, terugkijkend. Er is een familieverhaal over Iggy, die bij mijn oma thuis kwam, net buiten Londen en Iggy legde zijn voeten op de sofa, waarop mijn oma riposteerde: ‘Haal je voeten van de bank’, hetgeen hij deed met heel veel verontschuldigingen"
Nemesis is afkomstig van 'Oil And Gold', het vierde studioalbum van Shriekback , uitgebracht in 1985 door Arista Records in het VK en Europa, Australië en Nieuw-Zeeland en door Island Records in de Verenigde Staten. Het album wordt algemeen beschouwd als het hoogste creatieve moment van de band en zag hen een metamorfose beginnen van door funk beïnvloede new wave naar donkere en uitdagende artrock. De toevoeging van Martyn Barker op drums en Lu Edmonds op gitaar geeft veel van de nummers een harder randje, terwijl het album ook synthesizers bevat van Hans Zimmer, vooral bekend van zijn werk in de filmmuziek.
'Oil and Gold' diende als een brug tussen het oprichtende trio van Barry Andrews, Carl Marsh en Dave Allen, en een reeks releases die alleen door Andrews werden geleid. Marsh, wiens stem prominent aanwezig was op eerdere releases, verliet de band na de opname en Andrews nam het over als primaire zanger. Marsh zou terugkeren met de release van 'Having A Moment' (2003), en blijft tot op de dag van vandaag bij de band betrokken. Toch werden de hoogtepunten van het album, waaronder de drie openingsnummers en de kleine hit Nemesis, het kenmerkende nummer van de band, gezongen door Marsh. Het succes van het album verbreedde het publiek aanzienlijk en verkocht goed in de VS. Beide singles van het album bereikten de Top 100 in de UK Singles Chart. Nemesis bereikte nummer vierennegentig en Fish Below The Ice" bereikte nummer achtentachtig.