#TheVeilsKiezen - Nick Cave - Into My Arms (1997)
In maart brachten ze een zesde lp uit '…And Out Of The Void Came Love', maar of het The Veils de mainstreamaandacht oplevert die ze verdienen, is nog de vraag. Hoe dan ook blijft het een schone, gepassioneerde rockgroep onder leiding van Finn Andrews, die deze week zeven van zijn invloeden mag toelichten.
Nieuw-Zeelander Finn Andrews gooit met bloemen naar buur-Australiër Nick Cave: “Naar Nick Cave ging ik pas later luisteren. Daarom verbaasde het me zo dat wij met Cave vergeleken werden met onze tweede plaat 'Nux Vomica' (2006). Dat we werkten met Nick Launay, die ook met Nick Cave gewerkt had, duwde mensen misschien in die richting. Omdat ik bovendien uit Nieuw-Zeeland kom, ‘that part of the world’ en donkergetinte songs schrijf, werd ik wellicht geassocieerd met Cave. Beetje gemakkelijke vergelijking. Het lijkt me eerder dat ik in mijn jeugd naar dezelfde platen heb geluisterd als Nick Cave. Er zit duidelijk heel wat Leonard Cohen in Cave. Maar ik hou dus wel erg van 'The Boatman’s Call'. Dat was de eerste plaat van hem waar ik echt naar luisterde. De meer recente zijn ook geweldig. 'Abattoir Blues/The Lyre Of Orpheus' bijvoorbeeld! Voor mij is Nick Cave & The Bad Seeds vooral een live band. Eén van de beste shows, die ik ooit geizen heb, was er één van de Abattoir-Blues-tournee. Zo’n band had ik eigenlijk nog nooit gezien. In die zin hebben hun kracht en pure intensiteit invloed op ons gehad.”
Nick Cave schreef dit op piano gebaseerde liefdeslied, gehuld in religieuze beelden, terwijl hij in een afkickkliniek zat. Hij legde aan Mojo magazine in maart 2009 uit: "In de eerste paar dagen, dat je niet hebt geslapen, ben je aan het stoppen met drugs. Je bent ziek. Je probeert het beste te maken van een slechte situatie." Nick Cave speelde dit op de begrafenis van zijn vriend Michael Hutchence in 1997. Hij verzocht om de tv-camera's uit te schakelen voor dat optreden uit respect voor de overleden INXS-zanger.
In zijn boek 'Faith, Hope And Carnage' uit 2022 legde Nick Cave uit dat revalidatiepatiënten op zondag naar de kerk mochten, als ze dat wilden. Op een dag, terwijl hij vanuit de kerk door de velden terugliep naar de instelling, kwam de melodie voor Into My Arms tot hem. Toen hij eenmaal was aangekomen, ging Cave aan de piano zitten en componeerde de melodie en akkoorden. Later ging hij op zijn bed in de slaapzaal zitten en schreef de tekst.
Terwijl hij Into My Arms schreef, ontmoette hij een onrustige drugsverslaafde, bedekt met zweren, die zichzelf bespoot met Lynx-deodorant "alsof dat iets zou veranderen". Toen de verslaafde aan Cave vroeg wat hij aan het doen was, zei hij dat hij een liedje aan het schrijven was. De verslaafde vroeg zich af waarom, waarop Cave niet direct een antwoord had.