Tempers - 'Services'

Tempers - 'Services'

Veel woorden maakten we niet vuil aan ‘Private Life’ van het New Yorkse duo Tempers zo’n jaartje geleden. De sfeervolle coldwave van Eddie Cooper en ijskoningin Jasmine Golestaneh zorgden in alle melodieuze eenvoud en donkere zweverigheid voor een pracht van een latenight-album. Dat moet de wereld en muziekindustrie ook gedacht hebben, want anno 2021 brengt thuishonk Dais Records het zes jaar oude debuut van de band opnieuw uit.

Toegegeven, de gelimiteerde, voorzichtig uitgebrachte cd’s en lp’s van destijds waren al een tijdje niet meer in de handel verkrijgbaar. Dus dan is een repress en heruitgave toegestaan. Ook al betekent dat in het geval van de cd-versie geen cover meer van Swans' Killing For Company. Ander excuus: opener Strange Harvest met de hoog zwevende synths, mysterieuze gloed en hoog smekende stem van Jasmine. Een binnenkomer van formaat die we vier keer na elkaar afspeelden alvorens de rest van het album pas binnen te laten.

Verder valt op dat op ‘Services’ het eerder prille Tempers meer vasthoudt aan een uptempo, aan disco ontleende wavebeat, wat de dansbaarheid van songs als Bright Over Me ten goede komt, maar wel afbreuk doet aan de prachtige zweeflandschappen die techneut Cooper tevoorschijn tovert. Daarnaast zoekt het duo duidelijk nog naar een eigen identiteit en mogen de ene keer – in een slepend, akoestisch Summer Is Gone – gitaartokkels en piano de song inkleuren, terwijl de vijf minuten lange bijdrage What Isn’t There (alweer met die heerlijke smeekzang) duidelijk gebukt gaat onder zware synthesizerlagen en elektrobeats. Om het onverbloemd te vermelden: de popfactor op dit debuut die op de opvolger plaatsmaakt voor een filmische invalshoek.

Los daarvan maakt dit tweetal natuurlijk knallers van songs die over de oceaan heen rechtstreeks knipogen naar onze Whispering Sons of verre wortels van The Cure, Joy Division en New Order vertonen. Meestal downtempo, maar in een opgefokt Trains ook heerlijk opzwepend, al zou je enkel al van de kille synthgolven hier depressief worden. Hetzelfde geldt trouwens voor de akoestische, van alle franjes ontdane versie van Strange Harvest die dit album, in alle broosheid afsluit. WAT EEN SONG!!!

3 juli 2021
Johan Giglot