Tempers - Private Life

Dais Records

Hoe overleef je als duo in een wereldstad als New York? Je eigenheid bewaren zonder te verdrinken in de krioelende massa? Daar gaat de derde langspeler van het duo Tempers over. Met extra focus op het nachtleven, waar dingen plots anders worden en rollen plots omdraaien.

En dat gebeurt opnieuw door de combinatie van veelgelaagde synthesizerpartijen en vervormde gitaarscapes van de hand van Eddie Cooper en de sprookjesachtige ijskoningin-zang van Jasmine Golestaneh. Samen goed voor heerlijk onderkoelde wavedancepop. Tien eerder zwaarder beladen songs. Zeker wanneer Jasmine haar stem ook diep onderdrukt en de golvende soundscapes en donker rollende bas volgen in een song als Peace Of Mind, ruikt Tempers verdacht hard naar een band als Cigarettes After Sex.

En zo ligt heel ‘Private Life’ in een soort van zweverig late night-sfeertje. “Let’s Get Lost – How About Tonight”, doezelt miss Golestaneh in Daydreams. Je zou met alle plezier volgen. Soms wat meer richting discotheek (Guidance), soms eerder introvert en mijmerend. In elk geval zonder echt door te breken of voor uitschietende climaxen te zorgen, maar wel altijd in dat bad van holle echo’s en ijle scapes dat daglicht slecht verdraagt. Je zou er bijna door vergeten op die extra accenten te letten: dat heerlijk lazy stukje gitaarwerk in Push/Pull, die slepende aanhalen in Sleep of die regelmatig opduikende, holle Joy Division-drums. Of die permanente onrust in de neoromantische, introverte teksten die nog even netjes uiteengezet zijn op deze plaat.

Dus ja, dit plaatje klopt als een bus. Twee maal vijf liedjes. Met holle, dromerige drones in een instrumentaal Exit als helaas te korte afsluiter. Om zeker toe te voegen aan uw al uitgebreide dreampopcollectie en lekker in weg te kwijnen. Peace. Out.