#Sttttotter - David Bowie - Changes (1971)
Rocksongs waarin de stotter tot een kwaliteit wordt verheven. Een weekje waarbij de spraakstoornis een therapeutische uitlaatklep zoekt en die vindt via muziek.
“Ch..Ch...Ch.. Changes…” Dit is een reflecterend nummer over het trotseren van je critici en het op eigen kracht ondernemen. Het stipt ook Bowie's voorliefde voor artistieke heruitvinding aan. Bowie schreef dit toen hij veel persoonlijke veranderingen doormaakte. Bowie's vrouw, Angela, was zwanger van het eerste kind van het stel, Duncan. Bowie kon goed overweg met zijn vader en was erg opgewonden om zelf een kind te krijgen. Dit optimisme komt tot uiting in Changes.
Volgens Bowie begon dit als een parodie op een nachtclublied - "soort wegwerp" - maar mensen bleven er tijdens concerten om vragen en zo werd het één van zijn meest populaire en blijvende nummers. Bowie had geen idee dat het zo succesvol zou worden, maar het nummer sloot aan bij het jonge publiek dat zich kon vinden in teksten als "And these children that you spit on / As they try to change their worlds / Are immune to your consultations / They're quite aware of what they're goin' through." Die passage uit het lied leidt trouwens de film 'The Breakfast Club' uit 1985 in. De film volgt vijf middelbare scholieren die gedwongen worden om samen tijd door te brengen in detentie op zaterdag, waar ze ontdekken dat ze meer op elkaar lijken dan ze denken. Ally Sheedy, één van de acteurs, stelde het citaat voor aan regisseur John Hughes.
Bowie was net begonnen met het gebruik van een keyboard om liedjes te schrijven, hetgeen voor hem nieuwe mogelijkheden opende op het gebied van melodie en structuur. Deze frisse aanpak resulteerde in Changes. Hij speelde op dit nummer de saxofoon en gitarist, Mick Ronson arrangeerde de gitaren. Rick Wakeman, van progrockband Yes, speelde de pianopartijen aan het begin en einde in. Bowie gaf Wakeman veel vrijheid en zei hem het nummer te spelen alsof het een pianostuk was. De piano, die Wakeman bespeelde, was de beroemde honderdjarige Bechstein in de Trident Studios in Londen, waar het album werd opgenomen, de piano die ook werd gebruikt door Elton John, The Beatles en Genesis.
Bowie's stotterende zang in dit nummer ("Ch-Ch-Changes") is één van de beroemdste stottergeluiden in de rock. Het kwam lang na My G..G..-Generation, maar dateerde van voor BBB-Bennie And The Jets. Volgens Mike Garson, die in 1972 Bowie's toetsenist werd, speelde hij, toen hij auditie deed voor het optreden, de eerste acht seconden van Changes, toen Bowie hem tegenhield en hem het optreden gaf.