#Steden - Talking Heads - Cities (1979)

Een arbitraire greep uit de onuitputtelijke liedjesmand met songs over steden in verschillende vormen en gedaanten.

Recent zijn de schijnbaar onverzoenlijke Talking Heads dan toch weer broederlijk bij elkaar gebracht naar aanleiding van de heruitgave en/of remake van de superbe concertfilm 'Stop Making Sense', maar een ware reünie zal er wellicht niet meer komen, gezien de jarenlange animositeit tussen leider David Byrne en de rest van de Heads.

In dit lied zingt David Byrne over een man die op zoek is naar een stad om in te wonen. Tijdens het lied vertelt hij dat Londen "a small city" is. Hij legde in augustus 2015 aan Uncut uit: "Ik denk dat ik bedoelde dat het uit veel kleine dorpjes bestond en dat mensen zich soms nooit buiten hun kleine dorp wagen." Dichter bij een tournummer zijn Talking Heads nooit geraakt. Birmingham, Alabama; El Paso, Texas; en Memphis, Tennessee krijgen naast Londen allemaal vermeldingen. 

In tegenstelling tot de meeste muzikale reisverhalen is de tekst nogal diepzinnig, waarbij David Byrne zingt dat Memphis de thuisbasis is van zowel Graceland als van de oude Grieken. Tegen die tijd hadden Talking Heads uitgebreid getourd, maar hadden ze in geen van de steden, die in het nummer werden genoemd, gespeeld behalve Londen. Ze speelden nooit in Memphis of El Paso, maar speelden wel in Birmingham in 1979 nadat het album uitkwam.

Brian Eno produceerde met de band 'Fear Of Music'. Het was het derde album van Talking Heads en het tweede met Eno aan boord. Het grootste deel van de band had een kunstacademieachtergrond en sloot goed aan bij Eno's experimentele stijl, wat resulteerde in een aantal nogal ongebruikelijke nummers, zoals Cities, dat wordt aangestuurd door de baslijn van Tina Weymouth, de slaggitaar van David Byrne en de Yamaha CP-70 van Jerry Harrison.

Het basspel van Tina Weymouth in het nummer wordt door AllMusic omschreven als zowel "melodisch" als "funky", terwijl de gitaar van David Byrne zenuwachtig, maar helder klinkt. Het nummer fadet in en out met een zeer agressief funky ritme en de fade-out dient als aanloop naar het volgende nummer op het album, Life During Wartime.