Nieuwjaarsreceptie met inLandseMaatjes

Nieuwjaarsreceptie met inLandseMaatjes

Na een paar windstille weken, lijken alle artiesten en labels tegelijk uit de winterslaap te komen. Wij nodigden alle inLandse Maatjes daarom uit op een receptie waarop ze allemaal hun nieuweling kunnen voorstellen.

Eerste gast die binnenstuikt is Vito. Hij brengt op 20 maart een tweede ep uit, een plaat die hij op 26 maart (De Roma) en 1 april (De Handelsbeurs, Gent) voorstelt op het podium. Eerste track uit de ep is het hartverscheurende Teenage Love dat, dankzij een minimale productie van Dijf Sanders, heerlijk rauw en eerlijk klinkt. Het gitaartje doet op een bepaald moment wat aan vroege The Cure denken en is een leuk toemaatje, maar het is vooral die op de juiste momenten lichtjes overslaande stem van Vito Dhaenens die ons de repeatknop doet indrukken.

Oh kijk, ook Hanne Torfs heeft tijd gevonden om binnen te wippen! Ze is nochtans een bezige bij. Naast frontvrouw en tekstschrijver van Fortress, speelt ze toetsen en zingt ze bij School Is Cool en speelt ze bij enkele theatergezelschappen. Na de opnames voor de nieuwe School Is Cool en het afsluiten van de theatertour ‘Billie’ van theater FrouFrou, nam ze met eigen band een nieuwe single op en die komt ze vandaag voorstellen.

Op Palm Trees schetst Fortress een wereld van verlangen en gemis, een landschap waarin de eens zo tropische palmbomen triest deinen in de kille wind. “Waves are getting higher, I’m standing at the shore / singing 'my baby is over the ocean’ until my throat gets sore”, zingt Hanne Torfs met een ijle tristesse op een vlot van vintage synths. Met Palm Trees levert het Nederlands-Belgische elektronicatrio een integere en breekbare song af, die je toch met een troostend en hoopvol gevoel achterlaat. Het is een verhaal over verloren liefde aan de andere kant van de oceaan, maar het draagt de hoop in zich dat er ergens in het midden een eiland is om elkaar drijvende te houden.

Nog meer schoon volk in de persoon van Esther Weemaes aka Usi Es. Zij heeft Christian meegebracht, het onderwerp van de tweede single uit debuut Mutiny’. Ook hier heeft Dijf Sanders een vinger in de pap. Hij goot de track in de definitieve vorm nadat Usi de demo al opnam in haar slaapkamer in Bali. De song is geïnspireerd door ‘Mutiny On The Bounty’ en op het gevoel dat Weemaes had dat er in haarzelf muiterij plaatsvond.

De donkere, maar betoverende song gaat over de poging om afstand te creëren tussen twee geliefden die op één of andere manier altijd weer in dezelfde patstelling terechtkomen, alsof ze gevangen zitten in een dromerige, maar helse loop. Dit gevoel werd door Laura Matikainen perfect vertaald in de bijpassende video die je hieronder kan bekijken. Hij start met een korte clip die schijnbaar eindeloos wordt herhaald. Door een paar kleine aanpassingen in het begin, het verloop en het einde van de clip, verkreeg ze toch een complete muziekvideo.

Niet iedereen komt alleen. De Brusselse band BLACK MIRRORS komt hier met vieren binennvallen. Sinds ‘Look Into The Black Mirror’ verscheen in september 2018, speelde de Brusselse band zo'n honderdtwintig shows in zestien Europese landen, won het een DMA-award (RTBF) en speelden ze op talloze festivals, Eén en ander resulteerde in een uitnodiging op ESNS waar ze op 15 januari spelen.

Voor onze receptie trok BLACK MIRRORS de “plug” uit enkele van de albumsongs en herwerkten ze twee stevige rocknummers tot intens gevoelige ballads. In de unpluggedversie van Günther Kimmich toont de band opnieuw over een uitzonderlijk en breed muzikaal talent te beschikken. Het psychedelische karakter van de song kreeg nog meer nadruk en de zangprestaties van Marcella kruipen genadeloos onder de huid! De clip voor Günther Kimmich kan je hieronder bekijken en de song kan je hier ook beluisteren op Spotify.

Uncle Wellington komt dan weer langs om afscheid te nemen. De band nam de twee laatste singles Butcher en God Of Small Things op tijdens de laatste tour. De nummers zijn het resultaat van een internationale samenwerking met mensen die de band na aan het hart liggen en die de voorbije jaren een belangrijke rol hebben gespeeld. 

Het werd dan ook een afscheid in schoonheid. Het meanderende Butcher en het iets meer uptempo God Of Small Things werden opgenomen in Shockerwick Studio's (Bath, UK) en Jam on Top Music Studio's (Keighley, UK), geproducet door Klaas Tomme (Ides Moon), Xavier De Clercq en Jonas Bruyneel, gemixt door Filip Tanghe (Balthazar, Warhaus) en gemasterd door Christian Wright (Radiohead, Blur, Kate Tempest) in Abbey Road Studios (Londen, UK). Emily MagPie (Bristol, UK), Galine en Brecht De Moor (Modern Art) zongen backings. Hadewych Van den Eynde speelde klarinet. Zoals steeds maakte Toon Delanote het artwork.

Dankzij Matt Watts, die hier ook nog kwam binnenduikelen, kunnen we op een vrolijkere noot afsluiten. Watts is in verwachting van zijn album ‘QUEEN’ en zijn single Sha La La La Jim, die je misschien al kent van Radio 1, kreeg een clip die we graag met jou delen zodat je samen met ons swingend en groovend het weekend in kan duiken.

10 januari 2020
Marc Alenus