Leffingeleuren 19: zaterdag

Voorbeschouwing

Leffingeleuren 19: zaterdag

Vrijdag warmt Leffinge op met een dozijn bands, maar zaterdag gaat het full force met vijfentwintig optredens. We wikten en wogen alle bands en delen graag onze fijnste selectie met je, hoewel ook op zaterdag elke band het checken waard is, van de urban van Martha Da'ro tot intussen gevestigde eigen kweek als Brutus, The Germans of natuurlijk Charlotte Adigéry.

Net als vorig jaar mag Leffingeleuren de kerk gebruiken als intieme setting voor een avondje Duyster live (Kerk 18:00 - 21:00). Het nog steeds gemiste zondagavondradioprogramma keert heel even terug, en het is geen droom! Ayco Duyster en Eppo Janssen nodigen twee artiesten uit om naast hun reguliere set op het festival ook een korte akoestische solo-set te brengen. Het moment waarop je Mirek Coutigny en Bill-Ryder Jones niet alleen zal kunnen zien en horen maar ruiken en voelen. Het duo strikte daarnaast ook nog de verloren West-Vlaamse postrockzonen Tomàn voor een (voorlopig?) eenmalige reunie.

Na de drie korte showcases mag de tijdloze Marissa Nadler met een volwaardige set het knusse festival-binnen-het-festival afsluiten. Iemand een zin met de trefwoorden „duimen“, „vingers“ en „aflikken“? We raden je wel aan niet te laat te komen in de kerk, want vol=vol (en vorig jaar was de wachtrij soms aanzienlijk).

Eigenlijk is duyster niet duister, maar net het licht in de donkere tunnel des levens. Wie het echt duister wil, kan Crows meepikken (Zaal De Zwerver 18:45 - 19:45). De Britse band klinkt als een geluidsmuur die niet alleen tegen je knalt maar ook nog eens over je heen dondert. Voor fijnproevers die hun postpunk graag gitzwart hebben.

Voor minder loodzware gitaren kun je terecht bij Bill Ryder-Jones (Zaal De Zwerver 17:00 - 18:00). De voormalige gitarist van The Coral heeft intussen al vier solo-platen in zijn rugzak en zal je doen laveren tussen ingetogen songs en heerlijke indierock. Onze man in Trix was alvast enthousiast over zijn passage aldaar begin dit jaar.

Iets langer uitgesponnen gitaartaferelen verzorgt Steve Gunn later op de avond (Zaal De Zwerver 21:45 - 22:45). Gunn is in bijberoep gitarist bij Kurt Vile. Maar ook tijdens zijn eigen shows staat hij liefst in de schaduw... van zijn gitaar. Hij streelt de schoonste melodieen uit zijn instrument zonder dat je merkt dat ze wel eens eindeloos lang kunnen duren. Kan geconsumeerd worden met open ogen of met gesloten ogen.

Wie in de vooravond weinig voelt voor de ingetogen gitaren in de kerk (duyster.live), kan om halfacht naar de kapel voor de in elektronica gedrenkte pop van Peaking Lights. Biepjes en bliepjes die nu eens erg aanstekelijk klinken, dan weer (te) lang uitgesponnen lijken. Oorverdovende zoetheid, maar dan anders.

Mogen we ook nog een culinaire tip meegeven? Legendarisch, haast mythisch, is het wafelkraam op Leffingeleuren, allesverdovende zoetheid. En tomeloze slagroom, dat ook. 

10 september 2019
Christophe Demunter